Λαμπεία: Γιατί δεν πρέπει να καταργηθεί το ιστορικό Ειρηνοδικείο

της Πανελλήνιας Εκπολιτιστικής Ένωσης Λαμπειέων Ηλείας, Σωτήρης Σωτηρόπουλος. Σε αυτή την επιστολή αναφέρει τους λόγους για τους οποίους το ιστορικό Ειρηνοδικείο της Λαμπείας (Δίβρης) δεν θα πρέπει να καταργηθεί ενόψει των εξαγγελμένων αλλαγών στο χώρο της Δικαιοσύνης. Εστιάζει στην εξυπηρέτηση των κατοίκων τριών νομών μιας και βρίσκεται στα όρια Ηλείας – Αχαΐας – Αρκαδίας, την απόσταση από άλλα Ειρηνοδικεία και την αδιάλειπτη λειτουργία του από το 1836 που ιδρύθηκε έως σήμερα με εξαίρεση την περίοδο της Χούντας.

"Κύριε Υπουργέ

Με έκπληξη και λύπη πληροφορηθήκαμε και πάλιν από τον Τύπο ότι υπάρχει σκέψη κατάργησης (μεταξύ πολλών άλλων) και του Ειρηνοδικείου Λαμπείας που λειτουργεί στην ιδιαίτερη πατρίδα μας από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.

Γνωρίζουμε την ευαισθησία που Σας διακρίνει, αλλά και την ευθυκρισία Σας στη λήψη αποφάσεων, ακόμη και στις σημερινές δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διέρχεται η πατρίδα μας. Επί πλέον ο υπογράφων (ως αναπόσπαστον μέλος της ιατρικής συνδικαλιστικής δράσης και κοινωνικής προσφοράς) αναμιμνήσκεται παλαιών καλών ημερών δραστηριότητας, κοινής συμμετοχής σε κινήματα και δημιουργικής συνεργασίας και βοήθειάς Σας, σε λαϊκούς αγώνες σε θέματα ειρήνης, δικαιοσύνης και δημοκρατίας.

Είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε ότι το Ειρηνοδικείο Λαμπείας (Δίβρης) Ηλείας συνεστήθη το έτος 1836 στην πρωτεύουσα της τότε Επαρχίας Διποταμίας Δίβρη, για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της απομεμακρυσμένης περιοχής της ορεινής Ηλείας και τις όμορες ορεινές περιοχές Αρκαδίας και Αχαΐας (βλ. σύσταση στα επισυναπτόμενα ΦΕΚ του έτους 1836 και έτερο κατάταξη σε τάξη του 1839).

Το ιστορικό Ειρηνοδικείο, είναι στην καρδιά της λίαν ορεινής ευρύτερης περιοχής Ηλείας – Αρκαδίας – Αχαΐας και σε μεγάλη απόσταση από τα Δικαστικά Καταστήματα των πόλεων χωρίς στοιχειώδη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση, ώστε μια τυχόν απομάκρυνσή του θα γίνει πρόξενος μεγάλων ταλαιπωριών για τους κατοίκους των φτωχών και άγονων περιοχών αυτών.

Από το 1836 συνεχώς και αδιαλείπτως λειτούργησε μέχρι την δεκαετία του 1970, ότε η Χούντα των συνταγματαρχών, εν μια νυκτί το κατήργησε και με ανόητους υπολογισμούς το εξαπέστειλε στην Κοντοβάζαινα Αρκαδίας (!!!), όπου ναι μεν επί χάρτου ήταν σε ευθεία γραμμή στα 10 χιλιόμετρα, αλλά για να εξυπηρετηθούν οι ατυχείς ορεινοί Ηλείοι έπρεπε να πάνε μέσω Πύργου σε απόσταση 150 χιλιομέτρων και τρεις ημέρες ταλαιπωρία!!!.

Τότε (επί Χούντας) ξεσηκωθήκαμε και το Ειρηνοδικείο επανήλθε αμέσως στη Λαμπεία. Δεύτερη απόπειρα κατάργησης εγένετο το έτος 1990 επί Υπουργού Δικαιοσύνης αείμνηστου Αθ. Κανελλόπουλου, ο οποίος αντιληφθείς έγκαιρα το μέγα ολίσθημα κάποιων κακών συμβούλων του, ανεκάλεσε την απόφασή του και δεν το απομάκρυνε.

Κύριε Υπουργέ

Το θέμα δεν είναι τοπικιστικό αλλά ουσίας. Είμαστε βέβαιοι ότι Εσείς τουλάχιστον δεν θα ζηλώσετε ...την δόξα εκείνων που επεχείρησαν να το καταργήσουν στο παρελθόν, αλλά θα σταθμίσετε το συμφέρον και την σωστή εξυπηρέτηση των κατοίκων της ακριτικής, άγονης μα ιστορικής και περήφανης περιοχής μας που κρατιέται "με τα δόντια' στην αναπτυξιακή, πολιτιστική και δημογραφική της πορεία.

Έχουμε βάσιμη την ελπίδα ότι θα πράξετε το δέον και δεν θα ακούσετε τη φωνή εκείνων που απεργάζονται δεινά για τους λίγους που έχουν απομείνει φύλακες των χωριών μας και θέλουν την ...αστυφιλική βολή τους. Και γαία πυρί μυχθήτω...

Εν αναμονή των σωστών αποφάσεων και απαντήσεώς Σας"