Η ιστορία της Ελένης ήταν γραμμένη με μελανά γράμματα. Οι ευτυχισμένες στιγμές της ελάχιστες, σταγόνες σε έναν απέραντο ωκεανό με δυστυχία. Τα τελευταία χρόνια έμενε μόνη της, στο χωριό της στα Μακρίσια σε μια παράγκα. Αβοήθητη, βυθίστηκε σε εξαρτήσεις που έβαλαν φραγμούς στην ίδια της τη ζωή. Μέχρι και πριν λίγους μήνες πάλευε να σταθεί ζωντανή αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η ιστορία της δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Η εκκλησία της παραχώρησε ένα σπίτι για να μένει και ο δήμος Ανδρίτσαινας - Κρεστένων φρόντιζε με το «Βοήθεια στο σπίτι» τη σίτισή της. Πριν δύο μήνες η Ανθρώπινη Αλληλεγγύη είχε βρεθεί στο πλευρό της, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Τότε, είχε επιδείξει μεγάλη θέληση να κερδίσει το χαμένο χρόνο, να βγει νικήτρια από αυτό το άνισο παιχνίδι μάχης που είχε μπει και να επανέλθει σε μια φυσιολογική ζωή. Δυστυχώς όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για την ίδια. Τα πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τη λύγισαν…
Σύμφωνα με τον Ιατροδικαστή Πύργου Κοσμά Αλεξίου που έκανε τη νεκροψία η 45χρονη είχε υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου, περίπου 48 ώρες πριν αφήσει την τελευταία της πνοή. Σε αυτό συντέλεσαν οι κακές συνθήκες διαβίωσης.
