σ’ ένα κέντρο εξουσίας, τι κι αν χρόνια τώρα κάποιοι παίζουν με τις τύχες μας, με τις ζωές μας, εμείς πάντα βρίσκουμε μόνοι μας το σθένος και ξαναστεκόμαστε στα πόδια μας.
Οι μέρες που ζούμε σίγουρα είναι δύσκολες και χρειάζεται υπομονή, συνοχή, ομόνοια και πίστη για να τις αντιμετωπίσει ο καθένας από εμάς. Ν’ αντιμετωπίσεις εκείνο το σάπιο σκεύασμα της κοινωνίας- πολιτείας που σε έφτασε εδώ.
Να πετάξεις από πάνω σου πρώτα απ’ όλα τις ταμπέλες και το κομματικό σύνδρομο που κάποτε κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι τον αυθορμητισμό σου και την επαναστατική σου ορμή, σου εμφύτεψαν στον εγκέφαλο και σε έκαναν υποχείριο τους!
Να διαγράψεις ό, τι σου θυμίζει πελατειακή σχέση, να γυρίσεις την πλάτη σε ό, τι θα βλάψει αύριο τα παιδιά σου, να παραδεχθείς ότι ναι, έπεσες θύμα των περιστάσεων και από μόνο σου να βρεις το αντίδοτο για να πολεμήσεις την ασθένεια της καναπεδάτης φιλοσοφίας και τον ωχαδερφισμό.
Το να κατηγορήσεις το ΠΑΣΟΚ σήμερα για ότι κάνει, δε σημαίνει ότι είσαι δεξιός ή αριστερός, δε σημαίνει ότι είσαι πολέμιος του. Σημαίνει όμως ότι αρχίζεις να καταλαβαίνεις το παιχνίδι που παίζεται και συνειδητά δηλώνεις αντίθετος σε ό, τι σε αναγκάζει να γυρίσεις αρκετά χρόνια πίσω, σε κάτι που σε πρόδωσε.
Και επιβάλλεται να το κάνεις γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς στην πολιτική σκηνή άξιος να σηκώσει αυτό το βάρος, για να σε πάει παρακάτω.
Όλοι τους είναι πολιτικοί της καρέκλας και του μικροφώνου. Των συνεδριακών κέντρων, των βαρύγδουπων δηλώσεων και της κριτικής των οπισθίων μας. Μόνο σου, μόνοι μας καλούμαστε τώρα να κάνουμε το επόμενο βήμα, να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους αυτούς που μας πρόδωσαν, στους μέχρι χθες «φίλους» μας, και σα μια γροθιά, με μια φωνή να βγούμε στους δρόμους, όχι για να φωνάξουμε σαν καθυστερημένα, αλλά για να ξαναδουλέψουμε…
Γιατί από τη στιγμή που κάθε κίνηση μας είναι θέμα πλέον εποπτείας, δεν υπάρχει χρόνος για δήθεν κοκορέματα και λόγια του καφενείου. Έργα χρειάζονται και δυναμικές κινήσεις, για να βγούμε όσο πιο γρήγορα από το τέλμα.
Ο επόπτης είναι εδώ για να μας βάλει σε μια σειρά, να μας δείξει ένα νέο πλάνο δράσης. Να μας αποδείξει ότι αξίζουμε περισσότερα απ’ ότι μας έδειχναν οι μέχρι τώρα κυβερνήτες μας, για να μας εξουσιάζουν και να μας καθοδηγούν με το καλάμι του μαντριού, εκεί που ήθελαν αυτοί.
Τέλος λοιπόν στις κριτικές, τη χολή και τα κακώς κείμενα του χθες και δουλειά για το αύριο, κάνοντας πρώτα ο καθένας από εμάς την αυτοκριτική του, γιατί μόνο μέσα από τον πόνο καθαρίζει και το μυαλό και η ψυχή.
Θλίψη όμως προκαλεί το γεγονός ότι στα μπαλκόνια ήταν ελάχιστες οι Ελληνικές σημαίες, τη μέρα της εθνικής εορτής, της ημέρας που οι «βαρόνοι της εξουσίας» με ένα μοναδικό τρόπο κατάφεραν να «καταργήσουν» τις παρελάσεις και παράλληλα να βγουν υπερασπιστές των θεσμών και των συμβόλων!!!
