Όσο τρελό κι αν ακούγεται, ο Έλληνας έβαλε μυαλό και σαν καλός καπετάνιος, οι απόψεις διίστανται βέβαια, κουμαντάρει σωστά το καΐκι του (βλ. τσέπη), προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια και μελετώντας με προσοχή κάθε πληροφορία που συλλέγει.
Μπορεί να μην είναι όλοι τους της ίδιας φιλοσοφίας, πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά αυτοί που στο παρελθόν είχαν καεί στο χυλό (βλ. χρηματιστήριο, φρου φρου και αρώματα κ.α), φυσάν και το γιαούρτι (βλ. οικονομική αστάθεια - κρίση).
Βλέποντας λοιπόν ότι τίποτα πλέον δεν χαρίζεται και δεν διαγράφεται, βάζει το κεφάλι του μέσα και με συνοπτικές διαδικασίες αφαιρεί από το μενού της καθημερινότητας ότι του προκαλεί βάρος στην τσέπη και δυσφορία στις αριθμητικές του πράξεις.
Έτσι, αναλύοντας τις τελευταίες έρευνες που έχουν γίνει, περί οικογενειακού προγραμματισμού, βλέπουμε ότι το μείον τις εκατό (-%) πάει σύννεφο.
«Έχω ρούχα για μια πενταετία» λέει ο ένας, «σιγά που θα πάω να φάω έξω», απαντά ο άλλος και με το δίκιο σου αναρωτιέσαι: «Τώρα ξυπνήσανε;» για να λάβεις τη γνωστή απάντηση: «Αφού είμαστε της τελευταίας στιγμής. Λίγο πριν το τέλος».
Ο πρωινός καφές, μεταφέρεται με το θερμό στη δουλειά, το ίδιο και το φαγητό (τοστ, κανονικό πιάτο, φρούτα) με το τάπερ. Στο γυρισμό, στο σπίτι ρυθμίζονται φιλικές συναντήσεις τύπου καφέ- κουτσομπολιού ή ποτού με μεζέ, αλλά πλέον όλα, ρεφενέ.
Για διασκέδαση CD ή DVD από εφημερίδα ή πλεόνασμα που έχουν οι φίλοι και γνωστοί και από βολτούλες και λαλά, αυτά είναι όνειρα απατηλά. Όσο για χαλάρωμα και γλυκιά βραδιά, εκτός από γούτσου- γούτσου και φιλάκια πονηρά, τα βιβλία έχουν μπει στη ζωή τους για τα καλά, αφού τους ταξιδεύουν σε μέρη εξωτικά, τους χαλαρώνουν και το πιο βασικό, δεν χαλάνε και λεφτά.
Τα κομπιουτεράκια αδέρφια έχουν πάρει φωτιά και όλοι κοιτάζουν να γεμίσουν το σακούλι, πριν έρθει καμία στραβή και τραβάμε… τα μαλλιά μας. Όσο γι’ αυτούς που συνεχίζουν να λένε το κλασικό «αποκλείεται», ο Θεός να τους λυπηθεί, γιατί εμείς αδυνατούμε πλέον να συνυπάρξουμε με ξερόλες…
