και χιλιάδες άλλοι φαντάζομαι σκεπτόμενοι άνθρωποι, τι θα γιορτάσουμε εκείνη τη μέρα, σε μια πληγωμένη Ελλάδα που το 1940 είπε ΟΧΙ στον Ιταλό κατακτητή και το 2011 είπε ΝΑΙ στον Γερμανό κατακτητή, στην Μέρκελ, στο σινάφι της και στην τρόϊκα!
Σχήμα οξύμωρο να γιορτάζεις το ΟΧΙ στην εποχή του ΝΑΙ! Και κάθε γιορτή είναι συνώνυμη της χαράς και όχι της λύπης. Το ένδοξο παρελθόν δεν αποτελεί πια παρακαταθήκη σε μια δουλοπρεπή υποδουλωμένη και χώρα! Ακόμα κι αυτήν την κληρονομιά των προγόνων μας, την πετάξαμε στον κάδο απορριμμάτων.
Και αν κάποτε τα κλισέ συνθήματα που ακούγονται στα μεγάφωνα της παρέλασης για «εθνική ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία», για «εθνική περηφάνια», για τα «τιμημένα γηρατειά και τα περήφανα νιάτα» μας άφηναν αδιάφορους ή μας προκαλούσαν αφόρητη ανία και κοιτάζαμε το ρολοϊ μας για το πότε θα τελειώσει η παράσταση να πάμε σπίτια μας, στην παρούσα εθνική επέτειο θα είναι μαχαιριά στην καρδιά!
Ποιος θα τολμήσει να αναφωνήσει «ζήτω το ελληνικό έθνος» σε μια Ελλάδα που την ξεπουλήσανε σπιθαμή προς σπιθαμή, σε μια Ελλάδα που βρίσκεται υπό πολιτική, πνευματική και οικονομική κατοχή;
Σε μια Ελλάδα που παρελαύνουν τα ‘στρατεύματα’ κατοχής της τρόϊκας, των ξένων μεγαλοτραπεζιτών, της ομάδας Δράσης του Ράιχενμπαχ που θα στρογγυλοκάτσουν σε κάθε υπουργείο και θα δίνουν εντολές για το πώς θα τηρηθούν οι συμφωνίες για την αποπληρωμή του χρέους;
Σε μια Ελλάδα που τα περήφανα γηρατειά της δεν είναι πια περήφανα γιατί δεν έχουν ούτε γιαούρτι για το βραδινό τους και που τα περήφανα νιάτα της δεν είναι πια περήφανα γιατί δεν βρίσκουν μεροκάματο, γιατί πρέπει να γίνουν μετανάστες στα δέκα σημεία της γης για να έχουν ελπίδα, γιατί μπροστά τους έχουν ένα αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον;
Για ποια περηφάνια λοιπόν μιλάμε; Και για ποιο λόγο θα πρέπει τα παιδιά μας να παρελάσουν; Για να τιμήσουν τι και ποιόν; Για να στρέψουν το κεφάλι στις εξέδρες των επισήμων που απ’ ότι υποψιάζομαι θα είναι απόντες για να γλιτώσουν τη λαϊκή κατακραυγή;
Και πολύ φοβάμαι ότι η φετινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου δεν θα είναι εορτασμός εθνικής επετείου, αλλά πορεία διαμαρτυρίας, όσο αιρετική και να μοιάζει αυτή η άποψη. Πολλοί μπορεί να την πουν και… προβοκατόρικη, γιατί η αλήθεια δεν αρέσει σε κανέναν.
Γιατί κάποιους θα τους ενοχλήσουν τα μαύρα περιβραχιόνια των καθηγητών, ή το ότι οι μαθητές μπορεί να μην γυρίσουν το κεφάλι στους επίσημους. Και θα ακούσουμε τις γνωστές… κορώνες. Κάλλιο όμως να μην μιλήσουνε, μέχρι να γίνουμε ξανά περήφανο κράτος και να αποκτήσουμε ξανά την εθνική κυριαρχία μας…
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Πρώτη της Ηλείας"
