Του Παύλου Ανδριά – Δημοσιογράφου & συγγραφέα
Μωρέ καλά λένε ότι ο έρωτας χρόνια και λούσα δεν κοιτά, μα και πιο πολύ αν φοράς ράσα και είσαι παπάς!
Έτσι έχουν λοιπόν τα πράγματα με το νεαρό ιερέα από τη δυτική Φθιώτιδα, που για τα μάτια της καλής του… άφησε το ποίμνιό του και δίχως λόγια πολλά, την πήρε τη λεγάμενη αγκαλιά και στην Αθήνα την πήγε για να την παντρευτεί, με κουμπάρο και άλλο παπά, φυσικά…
Τι το παράξενο θα μου πεις και θα έχεις τα δίκια σου, όπως το ίδιο λέω κι εγώ.
Την πήρε την απόφαση να ζήσει τη ζωή του, το μούσι του το ξύρισε… για χάρη της καλής του.
Άφησε τους εσπερινούς, τροπάρια και αγρυπνίες… ζήτησε συχώρεση Θεού, για να μην του τρώνε τα σωθικά τύψεις και αμαρτίες και άλλαξε ρότα στη ζωή, τον έρωτά του να χαρεί.
Κύριος με τα όλα του, όσο και αν κάποιοι «τιτίληδες» θεοσεβούμενοι ηθικολόγοι, έπεσαν επάνω να τον φάνε, που παράτησε το χωριό δίχως παπά και ερωτεύτηκε ξανά.
Ναι, μωρέ! Όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή, εκτός από εκείνον που φοράει ράσα ή έχει ταχτεί την εκκλησία να υπηρετεί!
Όχι λοιπόν. Ο συγκεκριμένος ο παπάς τους σεβάστηκε όλους… Από τον Θεό Του, μέχρι και τον τελευταίο κάτοικο του χωριού του, μιας και δεν κρύφτηκε πίσω από τα ράσα για να κάνει τις «μαγκιές» του, ούτε μαγάρισε κατά πως λένε οι χωριανοί του, το ρούχο που φορούσε και το σταυρό που κρατούσε.
Μακάρι και άλλοι να έκαναν το ίδιο, μακάρι και κάποιοι άλλοι να είχαν έστω μερικά γραμμάρια τσίπας επάνω τους, δανικά από του παπά τη λεβεντιά και να μας άδειαζαν τη γωνιά… ξέροντας ότι τα έχουν κάνει… «ομελέτα» καστανιά.
Όσο για τους «τιτίληδες», ας ηρεμήσουν λιγάκι και ας σταματήσουν να κρίνουν ότι υπάρχει πάνω στη γη. Αν έσφαλε, ας τον κρίνει Εκείνος και όχι αυτοί. Έλεος…
Αλλά είπαμε, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά!!!
