Όταν κάνεις κάτι με αγάπη, αυτό θα φανεί στο αποτέλεσμα. Στην περίπτωση της Πηνελόπης Καλογεροπούλου, το αποτέλεσμα, είναι μια κραυγή συναισθημάτων, αγάπη, πάθος, έρωτας για την τέχνη που θέλησε να ακολουθήσει. Η χειροτεχνία περνά σε άλλο επίπεδο και αυτό αποτυπώνεται σε κάθε δημιουργία. Το λειρί του κοκόρα, είναι το όνομα ενός χώρου που στέγασε επιθυμίες, όνειρα και πολύ αγάπη για την τέχνη. Τέχνη που αποτελεί καταφύγιο ψυχής και δημιουργίας και που η Πηνελόπη, δεν θέλησε αυτό που αγάπησε να το κρατήσει μόνο για εκείνη, αλλά να το μοιραστεί και με άλλους, κυρίως με τα παιδιά και έτσι το λειρί του κόκορα, έγινε και εργαστήρι.
Τι είναι λοιπόν το λειρί του κόκορα;
Είναι ένας νέος χώρος, ένας χώρος τέχνης, στον οποίο μπορεί κάποιος και μικρός αλλά και ενήλικας, να κάνει μαθήματα χειροτεχνίας και να μάθει να φτιάχνει μικρά έργα τέχνης, κυρίως μέσω της ανακύκλωσης. Επίσης στον χώρο υπάρχουν είδη δώρων, πρωτότυπα και μοναδικά, όλα χειροποίητα που σίγουρα εντυπωσιάζουν τον καθένα. Από πίνακες εικαστικούς, μέχρι εναλλακτικά κοσμήματα.
Πως ξεκίνησε η ιδέα;
Όλα ξεκίνησαν ως χόμπι. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την χειροτεχνία και συγκεκριμένα με το Powertex για καθαρά προσωπικούς λόγους, για ψυχοθεραπεία. Σαν εκτόνωση της καθημερινότητας. Αλλ;a η συνήθεια έγινε λατρεία. Μέσα σε ένα χρόνο οι ευκαιρίες μου ερχόντουσαν μόνες τους, μου έγιναν προσκλήσεις σε εκθέσεις χειροτεχνών σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, διοργάνωσα τη δική μου έκθεση χειροτεχνίας το περασμένο Πάσχα, μου ζητούσαν να τους μάθω να φτιάχνουν παρόμοια πράγματα με τα δικά μου. Και κάπως έτσι ήρθε και η ιδέα να ανοίξω έναν χώρο στον όποιο όμως δεν θα μπορεί ο άλλος μόνο να μάθει να χειροτεχνεί, αλλά να μπορεί να χαλαρώνει, καλαίσθητο, με τις μυρωδιές από φυσικά κεριά και σαπούνια, που θα βρει μοναδικά και χειροποίητα δώρα για αυτόν κ για τους αγαπημένους του.
Γιατί στην Κρέστενα ένας τέτοιος χώρος κι όχι κάπου πιο κεντρικά;
Αγαπώ πολύ τον τόπο μου. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να το κάνω κάπου αλλού, κι ας ήξερα ότι μια αγορά, για παράδειγμα σαν του Πύργου, είναι πιο μεγάλη κι ίσως έχει μεγαλύτερη απήχηση. Συνειδητοποίησα ότι όταν ήμουν παιδί, μεγαλώνοντας στην Κρέστενα, αν υπήρχε κάποιος να μου δείξει ότι αυτό το είδος υπάρχει, η ζωή μου ίσως είχε άλλη τροπή! Έτσι λοιπόν, ο βασικός λόγος για τον οποίο το έκανα στην Κρέστενα είναι γιατί ήθελα τα παιδιά της περιοχής μου να έχουν αυτό που εγώ δεν είχα. Ένα ερέθισμα! Να δουν, ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα πέρα από τα συνηθισμένα, όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο ή τα βιντεοπαιχνίδια! Επίσης, στην Κρέστενα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της, είναι ο κόσμος μου, οι άνθρωποι μου. Και ήθελα να κάνω κάτι για αυτούς. Να μην χρειάζεται δηλαδή ο άλλος να φύγει να πάει στον Πύργο, για παράδειγμα για να αγοράσει ένα δώρο! Βέβαια, ο χρόνος θα δείξει εάν ήταν σωστή η σκέψη μου ή όχι!
Τι είναι το καλλιτεχνικό εργαστήρι, τι μπορεί να κάνει κάποιος εκεί; Γιατί να έρθει κάποιος;
θα σου χωρίσω σε δυο μέρη την απάντηση μου! Γιατι να έρθει ένας ενήλικας, και γιατί να έρθει ένα παιδί.
Για τον ενήλικα, σκέψου το σαν μια διαφορετική ψυχοθεραπεία! Ξέρεις οι άνθρωποι μεγαλώνοντας, έχουμε ξεχάσει να δουλεύουμε με τα χέρια μας. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει κάποιος ότι το πιο δυνατό σημείο του σώματος του είναι το χέρι του! Με τα χέρια του μπορεί να καταφέρει σχεδόν τα πάντα! Είναι πολλοί αυτοί που μέσα σε τόσα προβλήματα, άγχος, υποχρεώσεις, μπορεί να ξεκλέψουν 2 ώρες να έρθουν και να κάνουν ένα μάθημα. Μέσα σε αυτές τις ώρες επικεντρώνονται μόνο στο να φτιάξουν το έργο που έχουν μπροστά τους και έστω για 2 ώρες το μυαλό ξεκουράζεται, δεν σκέφτεται τι προβλήματα έχει αφήσει πίσω του. Και το καλύτερο είναι ότι στο τέλος, όταν βλέπουν ότι όντως έχουν φτιάξει ένα έργο, τότε το χαμόγελο ικανοποίησης που έχουν δεν περιγράφεται με τίποτα! Η χαρά της δημιουργίας είναι βάλσαμο ψυχής, όπως λέει και η δασκάλα μου!
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας, η τέχνη αποτελούσε πανάκεια ακόμα και σε περιόδους πολέμων, λοιμών και καταστροφών!
Γιατί τώρα λοιπόν, να έρθει ένα παιδί.. Ξέρετε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από δυο ημισφαίρια. Το αριστερό είναι αυτό που σχετίζεται με τη λογική σκέψη και αυτό που αναπτύσσεται κυρίως από το σχολείο. Το δεξί ημισφαίριο είναι αυτό που σχετίζεται με την συναισθηματική αντίληψη, την φαντασία και την δημιουργικότητα. Ένα παιδί λοιπόν χρειάζεται την τέχνη για να αναπτυχθεί. Την χρειάζεται όπως χρειάζεται και την αγάπη! Μέσα από την τέχνη μαθαίνει πρακτικά τι σημαίνει επιμονή, εφευρετικότητα, δημιουργικότητα, αυτοπεποίθηση, συνεργασία. Για μένα είναι πολύ πιο ικανοποιητικό να βλέπω το χαμόγελο ενός παιδιού και την υπερηφάνεια του όταν έρχεται να το πάρει ο γονιός και του δείχνει τι έφτιαξε μόνο του!
Πως γίνονται τα μαθήματα:
Τα μαθήματα των ενηλίκων είναι αυτόνομα. Δεν είναι δηλαδή σε συνέχειες. Μπορεί κάποιος να έρθει μια φορά, μπορεί να έρχεται κ συνέχεια, ή μπορεί να έρθει μόνο εάν του αρέσει το έργο που θα φτιάξουμε. Σε κάθε σεμινάριο δημιουργούμε και ένα ξεχωριστό έργο. Συνήθως επιλέγω εγώ το έργο ανάλογα φυσικά και με την εποχή ή με το τι θέλουν μερικές φορές να φτιάξουν, το ανακοινώνω και δηλώνουν συμμετοχή. Μέσα στην τιμή παρέχονται όλα τα υλικά. Θέλω ο άλλος που θα έρθει, να μην έχει το άγχος αν ξέχασε την σπάτουλα ή το πινέλο του. Είπαμε, το άγχος το αφήνουμε απ’ έξω! Τους παρέχω λοιπόν, όλα τα υλικά και την καθοδήγηση που χρειάζεται για να βγει ένα έργο. Και στο τέλος φεύγουν με την δημιουργία τους!
Το ίδιο ισχύει και περίπου κ στα παιδιά. Αν και για το είναι πολύ σημαντικό να έχει ένα πρόγραμμα! Οπότε μέχρι στιγμής υπάρχουν συγκεκριμένες μέρες για τα παιδιά που θέλουν να έρχονται συνέχεια κι έχουν δημιουργήσει τμήμα, αλλά αυτό δεν αποκλείει το να έρθει κάποιο άλλο παιδί μέσα στο τμήμα κ να φτιάξει κ αυτό. Δεν σημαίνει ότι αν δεν έρθει θα χάσει κάποιο μάθημα! Επίσης σε κάθε χειροτεχνία που φτιάχνουμε έχουμε κ ένα θέμα, π.χ., όταν θα μεταμορφώσουμε ένα μπουκάλι θα το συνδέσουμε με την ανακύκλωση.
Στόχοι για την νέα χρονιά;
Βασικός και κύριος στόχος μου είναι να αναπτυχθεί η νοοτροπία της χειροτεχνίας στην περιοχή. Μέσα από τα σεμινάρια, μέσα από δράσεις, event και ημερίδες. Επίσης ένα θέμα που θα ήθελα να δημιουργήσω και πάνω σε αυτό θα δουλέψω είναι το art-therapy. Πως δηλαδή, μέσω της τέχνης μπορούμε να θεραπεύσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Πώς μέσω της τέχνης, για παράδειγμα, μπορούμε να ανεβάσουμε την αυτοπεποίθηση μας, μπορούμε να καλυτερεύσουμε την σχέση μας με το παιδί ή τους γύρω μας, και γενικά πως μας βοηθάει η τέχνη στην καθημερινή ζώη μας. Γιατί τελικά το ζητούμενο είναι να είμαστε καλά εμείς εσωτερικά, να μπορούμε να εκφραστούμε και μετά να αλληλεπιδράσουμε με τον κόσμο γύρω μας.
