Του Παναγιώτη Θανόπουλου
Τα προβλήματα των νέων αγροτών, όλα αυτά τα χρόνια, εξετάζονται, συζητιούνται, αναλύονται και μέχρι εκεί.
Εκτιμώ πως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι στις όποιες συζητήσεις που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια.
Κατά την άποψη μου, το πρόβλημα κρύβεται στην διαδοχή της αγροτικής εκμετάλλευσης.
Με το τρόπο αυτό, εμποδίζεται η σωστή λειτουργία μιας αγροτικής εκμετάλλευσης και επιτρέπει τη χάραξη της αγροτικής πολιτικής σε αυτό το οποίο βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Στην Ε.Ε αλλά και στην Ελλάδα, οι νέοι αγρότες, μπαίνουν στην παραγωγή χωρίς ιδιόκτητη γη και συνήθως με ενοικιαστήρια, χωρίς πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις και φυσικά υπό την κηδεμονία των γηραιότερων.
Ο αγροτικός πληθυσμός γερνάει όλο και περισσότερο, λειτουργώντας αρνητικά στην ανταγωνιστικότητα αλλά και στη βιωσιμότητα της αγροτικής οικονομίας.
Στην Ελλάδα αυτοί που ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή είναι σε μεγάλο βαθμό, υπερήλικες.
Σύμφωνα με στατιστική μελέτη, η οποία αφορά την αγροτική παραγωγή, πάνω από το 30% των κατόχων αγροτικών εκμεταλλεύσεων είναι μεγαλύτεροι των 65 χρόνων. Μόλις το 6% είναι κάτω από 35 χρόνων.
Οι αρχηγοί της εκμετάλλευσης δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή, στο πολύ βασικό ζήτημα της διαδοχής και του σχεδίου που επιβάλλεται να έχουν, ώστε να αντιμετωπίσουν απρόσμενες εξελίξεις, ή να προσαρμοστούν ταχύτατα στις οποίες εξελίξεις.
Οι συχνές παρεμβάσεις των γονέων στα σχέδια του νέου αγρότη, δρουν ανασταλτικά, ως προς την ανάπτυξη της αγροτικής εκμετάλλευσης στα πρότυπα της νέας εποχής.
Δεν δείχνουν να έχουν τη διάθεση να δώσουν χώρο στους νεότερους και δεν επιτρέπουν την όποια πρωτοβουλία.
Σε ολόκληρη την Ε.Ε., το ίδιο πρόβλημα το αντιμετώπισε η Γερμανία με συγκεκριμένα εθνικά μέτρα και πέτυχε την απαραίτητη ηλικιακή ανανέωση και τη δόμηση της γεωργίας σε επιχειρηματικά πρότυπα.
Πάνω σε αυτό θα πρέπει να επιμείνουμε, τόσο η πολιτεία ,όσο και ο καθένας μας ξεχωριστά.
