Η προσμονή για τις ημέρες του Πάσχα και της Ανάστασης είναι έντονη σε μικρούς και μεγάλους αλλά όσο αυτές οι μέρες πλησιάζουν όλο και περισσότεροι σκυλογονείς προβληματίζονται και αγχώνονται για την αντίδραση του σκύλου τους στους ήχους των κροτίδων και των πυροτεχνημάτων.
Είναι εκείνες οι στιγμές του χρόνου, που τα σκυλάκια μας βιώνουν πραγματικό τρόμο, με τις συνέπειες πολλές φορές να είναι ακόμα και απειλητικές για την ζωή τους.
Της Δήμητρας Βέλμαχου
Ιδιαίτερα όσοι κατοικούν κοντά σε κάποια εκκλησία, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι ακόμα μεγαλύτερο αφού ο επαναλαμβανόμενος χαρμόσυνος ήχος της καμπάνας, σε συνδυασμό με τα βαρελότα που πέφτουν σωρηδόν και τις φωτοβολίδες, δημιουργούν για τα κατοικίδιά μας, μια εμπόλεμη κατάσταση, που τους προκαλεί μεγάλο φόβο και στρες.
Συμπτώματα όπως η έντονη σιελόρροια, το τρέμουλο, η ταχύπνοια, η ταχυκαρδία, ο έμετος, η διάρροια, και συμπεριφορές όπως το μάζεμα της ουράς, το κατέβασμα των αυτιών, η αυξημένη κινητικότητα, το κρύψιμο, η προσπάθεια διαφυγής και ο αυτοτραυματισμός, περιγράφονται σε σκύλους κατά τη διάρκεια κάποιου έντονο ηχητικού ερεθίσματος την περίοδο αυτή. Η λεγόμενη κροτοφοβία επηρεάζει πάρα πολλά ζώα με τα αίτια που την προκαλούν να ποικίλουν.
Κάποια από αυτά είναι συνειρμικά… Δηλαδή τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος.
Άλλη περίπτωση είναι η κοινωνική μετάδοση. Όταν δηλαδή ένας σκύλος υιοθετήσει μια φοβική αντίδραση από έναν άλλο σκύλο που συμπεριφέρεται έτσι.
Υπάρχουν όμως και τα μη-συνειρμικά αίτια, που αφορούν κυρίως στην έλλειψη εξοικείωσης του σκύλου με ανάλογα ηχητικά ερεθίσματα στους πρώτους μήνες της ζωής του, η γενετική προδιάθεση, που σχετίζεται με την εκδήλωση ευαισθησίας στους ήχους όπως επίσης και διάφορες παθολογικές καταστάσεις και ασθένειες.
Όπως και να χει πάντως, οφείλουμε να προστατέψουμε τον σκύλο μας από αυτή την οδυνηρή για κείνον εμπειρία και να προσπαθήσουμε να τον κάνουμε να νιώσει όσο το δυνατόν περισσότερη ασφάλεια.
Μιας και τα πυροτεχνήματα πλησιάζουν και επειδή ο χρόνος για το φετινό Πάσχα δεν επαρκεί προκειμένου να μάθουμε στο σκύλο μας να είναι ήρεμος, θα πρέπει να λάβουμε τα απαιτούμενα μέτρα, έτσι ώστε το βράδυ της Ανάστασης με τα πυροτεχνήματα και τα βεγγαλικά, να είναι λιγότερο επώδυνο για εκείνον.
Ειδικότερα:
- Μη φωνάζετε και μη μαλώνετε το σκύλο όταν φοβάται, γιατί με τον τρόπο αυτό του επιβεβαιώνεται πως έχει κάτι να φοβάται.
- Σιγουρευτείτε πως ο σκύλος σας βρίσκεται σε ένα ασφαλές μέρος, σ’ ένα δωμάτιο, που δεν υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστεί ή να διαφύγει. Για τον λόγο αυτό, τα μπαλκόνια δεν είναι ο κατάλληλος τόπος αυτές τις ημέρες.
- Κλείστε καλά τα τζάμια και τα παντζούρια στον χώρο που θα αφήσετε το σκυλάκι σας και βάλτε μια ήρεμη μουσική πριν ακόμα ξεκινήσουν τα βεγγαλικά. Με τον τρόπο αυτό θα περιορίσετε σε κάποιο βαθμό όλους αυτούς τους ήχους που φαντάζουν απειλητικοί στα αυτιά του σκύλου σας.
- Ρωτήστε τον κτηνίατρό σας να σας συστήσει φερομόνες. Οι φερομόνες, είναι άοσμες για εμάς, παράγονται από τη μέση γραμμή της μαμάς-σκύλας όταν γεννήσει, αλλά και από άλλα μέρη του σώματος του σκύλου και δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας.
- Δημιουργήστε ένα ασφαλές μέρος, ένα ασφαλές καταφύγιο, για το σκύλο σας στο πιο ήσυχο μέρος του σπιτιού. Προσοχή όμως, να μην έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ στο παρελθόν τον χώρο αυτό ως τιμωρία για το σκυλάκι σας, γιατί θα πετύχετε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Υπάρχουν όμως και κάποιες συμπεριφορές δικές μας που καλό θα ήταν να αποφεύγουμε στην προσπάθειά μας να ηρεμήσουμε τον σκύλο μας που βρίσκεται σε ταραχή.
Πολλοί από εμάς, μόλις βλέπουμε τον σκύλο να έχει μια αγχώδη συμπεριφορά εξαιτίας των έντονων θορύβων, καταφεύγουμε στα χάδια προκειμένου να τον ηρεμίσουμε. Έτσι όμως δεν λύνουμε το πρόβλημα και δεν του μαθαίνουμε τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση που λείπουμε από το σπίτι και ακουστεί κάποιος έντονος ήχος.
Έτσι, μαζί με την «κροτοφοβία» παρατηρούμε και την αδυναμία κάποιων σκύλων να μείνουν μόνοι τους στο σπίτι με τα λεγόμενα «προβλήματα αποχωρισμού» από τον κηδεμόνα τους να κάνουν την εμφάνισή τους.
Προτιμότερο, είναι λοιπόν να αντιδρούμε όσο πιο ουδέτερα γίνεται όταν ο σκύλος μας φοβάται και να του μάθουμε μέσω των παραπάνω τρόπων να αντιμετωπίσει μόνος του το πρόβλημα. Μιας και δυστυχώς δεν είναι δυνατό να είμαστε πάντα στο πλάι του.
Ωστόσο επειδή κάθε σκύλος είναι διαφορετικός και έχει την δική του προσωπικότητα αλλά και τα δικά του βιώματα, μπορεί τα γενικά μέτρα που περιγράφηκαν παραπάνω, για κάποιους σκύλους να μην είναι αποτελεσματικά και να απαιτείται εξατομικευμένη αντιμετώπιση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό θα είναι να αναζητήσετε την συμβουλή του κτηνιάτρου σας ή ενός εκπαιδευτή.
Κεντρική φωτογραφία: user31947721
