Η τραγανή, αφράτη σφολιάτα που σπάει και τρίβεται στο άγγιγμα του κουταλιού σε απόλυτη αρμονία με την βελούδινη κρέμα πατισερί και την άχνη ζάχαρη, συνθέτουν ένα πραγματικό γαστρονομικό αριστούργημα… το μιλφέιγ!!

Παραδοσιακά, το μιλφέιγ αποτελείται από 3 στρώσεις σφολιάτας, οι οποίες εναλλάσσονται με κρέμα ζαχαροπλαστικής και κάποιες άλλες φορές με κρέμα κακάο, σαντιγί ή και μαρμελάδα, ενώ από πάνω γαρνίρεται με σπασμένα κομμάτια σφολιάτας και ζάχαρη άχνη ή κακάο σε σκόνη ή αμύγδαλο φιλέ.

Ακόμη κι αν είσαι ορκισμένος λάτρης της σοκολάτας, οφείλεις να παραδεχτείς πως το μιλφέιγ κατέχει επάξια μια από τις υψηλότερες θέσεις στη λίστα με τα πιο αγαπημένα γλυκίσματα σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Γράφει η Θεώνη Ρωμαίου

Παρόλο που το όνομά του είναι καθαρά γαλλικό και προέρχεται από τη φράση «mille feuille» που σημαίνει «χίλια φύλλα», η προέλευσή του φαίνεται να διχάζει τους φανατικούς του θαυμαστές για το αν είναι Γαλλικό, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, ή μήπως τελικά η Ιταλία είναι η γενέτειρά του…

Αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο «Cuisinier François», του François Pierre de La Varennein, το 1651 και αργότερα βελτιώθηκε από τη Marie-Antoine Carême στα τέλη του 18ου αιώνα.

Η ονομασία «χίλια φύλλα» αναφέρεται στον αρχικό τρόπο παρασκευής της σφολιάτας, με πολλαπλά διπλώματα, προκειμένου να επιτευχθεί ο μεγάλος αριθμός στρώσεων. Λαμβάνοντας υπόψη ότι με κάθε δίπλωμα στη μέση (απλώνοντας πάλι την ζύμη) διπλασιάζεται ο αριθμός των στρώσεων, αρκούν μόνο 10 διπλώματα για 1024 στρώσεις!!

Το μιλφέιγ είναι γνωστό στις αγγλόφωνες χώρες ως «Napoleon» και περιγράφεται ως μια κρεμώδης φέτα με άρωμα βανίλια. Πρόκειται για ένα γλυκό που δεν έχει έντονη την αίσθηση της ζάχαρης, σύνθετο αλλά όχι υπερβολικό και παραδόξως ελαφρύ και πλούσιο στη γεύση του.

Η παραλλαγή της ονομασίας σε «Napoleon» ή «Πάστα του Ναπολέοντα» δεν αναφέρεται στον αυτοκράτορα της Γαλλίας του 19ου αιώνα, αλλά σε αβέβαιες συνδέσεις με την Ιταλία. Πιθανά προέρχεται από το γαλλικό επίθετο «napolitain» (δηλαδή «ναπολιτάνικο»), το οποίο αναφέρεται στην ιταλική πόλη της Νάπολης.

Και αφού δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένες πληροφορίες για την Γαλλική ή την Ιταλική «καταγωγή» του υπέροχου αυτού γλυκίσματος, δεν θα κουράσουμε άλλο το μυαλό μας και θα προχωρήσουμε ευθύς αμέσως στην παρασκευή της πιο δροσερής και φρουτένιας εκδοχής του: Μιλφέιγ με τραγανή, αφράτη σφολιάτα, βελούδινη κρέμα πατισερί και φρέσκες, κατακόκκινες φράουλες!!

Υλικά (6 μερίδες):

2 έτοιμα φύλλα σφολιάτας παγωμένα (όχι από κατάψυξη)

150 γρ. ζάχαρη

170 ml κρέμα γάλακτος (35% λιπαρά)

400 γρ. φράουλες κομμένες στα 4

ζάχαρη άχνη, για το πασπάλισμα

Για την κρέμα ζαχαροπλαστικής

450 ml γάλα φρέσκο (πλήρες)

50 ml κρέμα γάλακτος (35% λιπαρά)

6 κρόκοι αυγών

30 γρ. κορν φλάουρ

100 γρ. ζάχαρη

65 γρ. βούτυρο αγελάδος

1 κάψουλα βανιλίνη

Εκτέλεση:

Φτιάχνουμε πρώτα την κρέμα

Χτυπάμε στο μίξερ τους κρόκους με τη μισή ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν.

Προσθέτουμε το κορν φλάουρ και συνεχίζουμε για λίγο ακόμη το χτύπημα.

Ζεσταίνουμε το γάλα με την κρέμα γάλακτος, την υπόλοιπη ζάχαρη και τη βανίλια σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας για 3-4 λεπτά, μέχρι να πάρει μία βράση.

Αποσύρουμε, αφήνουμε λίγο να κρυώσει και προσθέτουμε το μείγμα με τους κρόκους.

Ανακατεύουμε καλά και ξαναβάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά.

Ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά για άλλα 2-4 λεπτά, ανακατεύοντας συνεχώς.

Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το βούτυρο.

Ανακατεύουμε μέχρι να σχηματιστεί μια λεία κρέμα.

Αδειάζουμε την κρέμα σε ένα ρηχό ταψί για να κρυώσει πιο γρήγορα και καλύπτουμε με εφαπτόμενη μεμβράνη για να μην κάνει πέτσα.

Τοποθετούμε στο ψυγείο για να κρυώσει καλά.

Ετοιμάζουμε τις σφολιάτες

Βράζουμε σε μέτρια φωτιά τη ζάχαρη και 200 ml νερό για 5 λεπτά, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να προκύψει ένα ελαφρύ σιρόπι.

Το αποσύρουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170° C και καλύπτουμε τη λαμαρίνα του φούρνου με μια λαδόκολλα.

Κόβουμε κάθε φύλλο σφολιάτας σε 3 παραλληλόγραμμα, κάθετα προς τη μακριά πλευρά, και τα απλώνουμε στη λαδόκολλα.

Τρυπάμε τις σφολιάτες με ένα πιρούνι.

Σκεπάζουμε με ένα δεύτερο φύλλο λαδόκολλας τις σφολιάτες και βάζουμε ένα δεύτερο ταψί από πάνω, για να μη φουσκώσει πολύ η ζύμη κατά το ψήσιμο.

Ψήνουμε για περίπου 20 λεπτά.

Αφαιρούμε το επάνω ταψί και τη λαδόκολλα.

Αλείφουμε τις σφολιάτες με ελάχιστο σιρόπι, χρησιμοποιώντας ένα πινέλο.

Ανεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 190° C και ψήνουμε για άλλα 10 λεπτά ή μέχρι να ροδίσουν και να γίνουν τραγανές.

Βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο και τις αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς.

Κάνουμε τη σύνθεση

Τοποθετούμε στον κάδο του μίξερ την κρέμα ζαχαροπλαστικής με την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε μέχρι να αφρατέψει το μείγμα μας.

Αν έχουμε κορνέ, μεταφέρουμε εκεί την κρέμα ζαχαροπλαστικής. Αν δεν έχουμε κορνέ, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα κουτάλι, απλά το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο εντυπωσιακό.

Πριν ξεκινήσουμε το στήσιμο, τοποθετούμε στην πιατέλα που θα σερβίρουμε το γλυκό μας 3 μικρές ροζέτες (ή κουταλιές αν δεν χρησιμοποιούμε κορνέ) κρέμας για να κολλήσει η σφολιάτα και να μην κουνιέται .

Βάζουμε το πρώτο κομμάτι σφολιάτας πάνω στις ροζέτες και απλώνουμε το 1/3 της κρέμας πάνω στη σφολιάτα.

Πάνω από την κρέμα, προσθέτουμε μερικές από τις κομμένες φράουλες.

Συνεχίζοντας, καλύπτουμε με το δεύτερο κομμάτι σφολιάτας και απλώνουμε άλλο 1/3 κρέμας, μαζί με λίγες ακόμη φράουλες.

Βάζουμε από πάνω το τρίτο και τελευταίο κομμάτι σφολιάτας και τοποθετούμε το τελευταίο μέρος της κρέμας, είτε κάνοντας ροζέτες με το κορνέ είτε ισιώνοντάς την με ένα κουτάλι για να έχουμε επίπεδη επιφάνεια. Είναι καθαρά θέμα διακόσμησης.

Διακοσμούμε με τις τελευταίες φράουλες και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

Αν θέλουμε το γλυκό μας να είναι ολόφρεσκο και τα φύλλα της σφολιάτας αφράτα και τραγανά, το ιδανικό είναι να το σερβίρουμε αμέσως μόλις το στήσουμε.

Φυσικά και διατηρείται στο ψυγείο, αλλά όσο να ‘ναι από την υγρασία η σφολιάτα θα νοτίσει και θα μαλακώσει λιγάκι. Ακόμη κι έτσι θα είναι εξίσου νόστιμο πάντως…

Καλή σας όρεξη!!

Κεντρική φωτογραφία: EyeEm