«Ο Επικεφαλής της Ανεξαρτησίας… για τη νοοτροπία της εξάρτησης»
Ο Επικεφαλής της Ανεξαρτησίας Νίκος Διαμαντόπουλος, πλαισιωμένος από τα μέλη του ανεξάρτητου νεανικού σχήματος, Θεοδώρα Μπουσδούκου, Παναγιώτη Κλάδη και Παναγιώτη Σπυρόπουλο, έναν και πλέον μήνα μετά από τη λήξη της δημοτικής περιόδου 2014-2019 και εκ της εν λόγω αφορμής, προέβη στην ακόλουθη πολιτική δήλωση:
«Ευχαριστούμε όλες και όλους, όσους έδωσαν στην ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της νέας γενιάς, τη δυνατότητα της θεσμικής συμμετοχής και έκφρασης, τις ανεξάρτητες συνειδήσεις που στήριξαν ανιδιοτελώς, αυτή την ανεξάρτητη και αδέσμευτη πρωτοβουλία, μια νεανική και ταπεινή προσπάθεια.
Όπως είχα πει από τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, η «Ανεξαρτησία» θα συμμετείχε σε ’κείνες… για μία και μόνη φορά και όχι στις επόμενες. Με απόλυτη συνέπεια, έτσι κι έγινε! Παρά το γεγονός πως ο νέος εκλογικός νόμος, ευνοεί ανεξάρτητες και αδέσμευτες υποψηφιότητες, όπως της Ανεξαρτησίας.
Οι τελευταίες εκλογές για την Αυτοδιοίκηση και η παρούσα αυτοδιοικητική περίοδος, εκ των πραγμάτων, αποτελούν ένα «μεταίχμιο», όσον αφορά… στα της Ήλιδας. Είναι το σημείο εκείνο που σηματοδοτεί, ότι φεύγουν οι παλαιοί για να έρθουν οι νέοι υπηρέτες του πολιτικού κατεστημένου που συνίσταται στον κομματισμό, τη συναλλαγή και τη διαπλοκή. Στην εξάρτηση του συμφέροντος δηλαδή. Επιχειρώντας… και να πιάσουν «στασίδια». Είτε μέσω των δημοτικών πραγμάτων είτε μέσω των περιφερειακών τεκταινόμενων (ειδικά όταν πρόκειται για εκφραστές -ιδιότυπων- αποστασιών που δεν τολμούν να επιστρέψουν ακόμη στα του Δήμου μας). Είναι και οι άλλοι όμως… που επαναστατούν στους καναπέδες ή μπροστά από τους υπολογιστές τους και στα κάθε λογής facebook.
Πρόκειται λοιπόν, για όλα εκείνα τ’ άτομα που το 2014, πετροβολούσαν… τα παιδιά της νεανικής Ανεξαρτησίας, από τα «λαγούμια» που είχαν… λουφάξει, μιας και παρά τις ακατάπαυστες επιθυμίες τους και τις απέλπιδες προσπάθειές τους, δεν είχαν το πολιτικό σθένος να βγουν μπροστά, ούτε φυσικά διαθέτουν, την πολιτική ικανότητα και δυνατότητα, να συγκροτήσουν… ανεξάρτητο -νεανικό- συνδυασμό με τις δικές τους δυνάμεις, παρά μόνο αν τις ενώσουν! Αν και προς το παρόν, ούτε έτσι μπόρεσαν. Η αντίληψη του κομματισμού, η νοοτροπία της διαπλοκής, η κουλτούρα της συμφεροντολογίας. Είναι… και θα είναι εδώ, όσο θα βρίσκουν προθυμία… σε μια αρρωστημένη νοοτροπία.
Ευχαριστούμε και πάλι κλείνοντας, ευχαριστούμε ξανά και ξανά, όσους πολίτες συνέβαλλαν στο να ανοίξουμε δρόμους, ανεξαρτήτως του ποιος ή ποιοι θα τους περπατήσουν…»!
