Άρθρο – Παρέμβαση του Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Ηλείας, Βασίλη Γιαννόπουλου
Την περασμένη εβδομάδα ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης, ανακοίνωσε από την Πάτρα την επενδυτική στρατηγική της Περιφέρειας για την επόμενη πενταετία. Βασισμένος σε τρεις διακριτές χωρικές ενότητες στην Ηλεία, και με επίκεντρο την Αρχαία Ολυμπία, ο σχεδιασμός της Περιφέρειας φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά το επενδυτικό και αναπτυξιακό προφίλ της περιοχής, προάγοντας την ενισχυμένη συνεργασία μεταξύ των φορέων, για το κοινό καλό του τόπου μας. Άλλωστε, στο κεντρικό σύνθημα «κανένας πλέον μόνος του», συνοψίζεται επακριβώς η φιλοσοφία η οποία διαπνέει αυτόν τον σχεδιασμό.
«Αν υπάρχει μια αιώνια αλήθεια της πολιτικής, είναι ότι πάντα υπάρχουν δεκάδες καλοί λόγοι για να μην κάνεις τίποτα», έχει υποστηρίξει ο σπουδαίος Βρετανός συγγραφέας Τζον Λε Καρρέ. Δε χρειάζεται να είναι κανείς πολιτικός ώστε να αντιληφθεί με ευκολία πόσοι πολλοί είναι αυτοί οι λόγοι. Κι αν κάνει κάτι, θα είναι σα να μην έχει κάνει τίποτα, αφού το σύστημα είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να επικρατεί - σχεδόν πάντα - η μικροπολιτική, αντί των γενναίων, των βαθιών, των ριζικών τομών. Ακόμα κι αν κάποιος έχει αγαθές προθέσεις, τελικά στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, θα κατέληγε να υποταχθεί στην αμείλικτη σκοπιμότητα του σταυρού. Είναι μια πραγματικότητα, που δυστυχώς σ’ αυτόν τον τόπο, κατά το παρελθόν – το όχι και τόσο μακρινό - την έχουμε δει, την έχουμε βιώσει και ακόμα και σήμερα βιώνουμε τις συνέπειες τέτοιων επιλογών, σε όλα τα επίπεδα.
Όταν εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, να αξιοποιούμε μόνο τα ίδια εργαλεία, να διαχειριζόμαστε διεκπεραιωτικά τις ίδιες υποθέσεις, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ακριβώς γι’ αυτό αξίζει να επιχειρήσουμε κάτι διαφορετικό, να τολμήσουμε μια προσέγγιση, με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα χαρακτηριστεί επαναστατική, πρωτοποριακή, καινοτόμα, κι ας αποτύχουμε. Τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει. Τουλάχιστον θα έχουμε κάνει κάτι γι’ αυτό.
Το μείζον διακύβευμα για τον τόπο, ήταν ανέκαθεν - και παραμένει - το ίδιο. Η δημοκρατική, και κατά συνέπεια αξιοκρατική κατανομή των κονδυλίων, αποτελούσε πάντα το ζητούμενο για την Ηλεία, εφόσον οι Περιφερειακές Αρχές του χθες την αντιμετώπιζαν σταθερά σαν τον “φτωχό συγγενή”.
Πλέον ο κύβος έχει ριφθεί. Σχεδιάζουμε συνέργειες με τη φιλοδοξία να μας βγάλουν από το τέλμα της υπανάπτυξης, η οποία μαστίζει τον τόπο. Αγοράζουμε “χρόνο” από το μέλλον για να καλύψουμε σήμερα τις ελλείψεις και τις αστοχίες του χθες. Ανατρέπουμε λογικές δεκαετιών που δέσμευαν τις αναπτυξιακές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Ξεφεύγουμε αποφασιστικά από την αντίληψη – συχνό φαινόμενο, δυστυχώς – του σχεδιασμού μικρών έργων προς εξυπηρέτηση αντίστοιχων μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Στο εξής ό,τι σχεδιάζεται και ό,τι συμβαίνει, θα έχει κατ’ ανάγκη έναν συμπεριληπτικό, έναν ουσιαστικά ολιστικό χαρακτήρα. Έτσι παύει δομικά, και δια παντός, ο άτυπος ανταγωνισμός μεταξύ των δήμων για τη μεγαλύτερη δυνατή απορρόφηση κονδυλίων, και παράλληλα παύουν μαζί του και τα ρουσφετολογικά κριτήρια της μικροπολιτικής.
Ως εκ τούτου, ίσως δεν συνιστά υπερβολή να ειπωθεί ότι, για το πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η λογική η οποία διέπει το εγχείρημα είναι επαναστατική. Δεν επιχειρείται εδώ μια γραφειοκρατικού τύπου μεταρρύθμιση ως άσκηση επί διοικητικού χάρτου, αλλά μια μεθοδική και στοχευμένη θεσμική παρέμβαση, η οποία αποτελεί το απαύγασμα διοικητικής εμπειρίας. Η μεταρρύθμιση, έρχεται να υπηρετήσει ένα συγκεκριμένο πρακτικό σκεπτικό, όχι το αντίστροφο, όπως συμβαίνει συνήθως. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούμε να απαντήσουμε στις σύγχρονες προκλήσεις και ανάγκες του τόπου και της κοινωνίας. Επιχειρούμε να χτίσουμε καλές συνήθειες, οι οποίες θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση της ορθολογικής και δίκαιης διαχείρισης, ανεξάρτητα από την εναλλαγή των προσώπων και τις εκάστοτε προτεραιότητες.
Μένει βεβαίως όλα αυτά να αποδειχθούν στην πράξη. Ευχή και επιθυμία δίκη μας είναι να εφαρμοστεί, και κυρίως να πετύχει. Σε αυτήν την κατεύθυνση εργαζόμαστε καθημερινά, με γνώμονα την ενδελεχή διαβούλευση και συνεργασία αφενός, και το δημόσιο συμφέρον αφετέρου. Σε τελική ανάλυση, ακόμη κι αν επιμέρους τομείς του – ομολογουμένως - φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος αποδειχθούν ακόμη πιο πολύπλοκοι, το κρίσιμο πρώτο βήμα θα έχει ήδη συντελεστεί. Εξάλλου το στοίχημα είναι συλλογικό. Κανείς πλέον δε θα λογαριάζει μόνος του τα οφέλη και τις ζημιές. Κανένας πλέον μόνος του. Αυτή είναι η δική μας φιλοσοφία και μ’ αυτή θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε.
