Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η προ ολίγου καιρού εθνική τραγωδία των φονικών πυρκαγιών πρέπει να μας γίνει μάθημα, εν παραλλήλω με την χειμερινή τραγωδία της Μάνδρας και να σταματήσουμε πλέον ως κοινωνία και πολιτεία, να χρησιμοποιούμε τον κρατικό μηχανισμό και μάλιστα σε καίριες θέσεις που «παίζονται ζωές», ως χωματερή αποκατάστασης κομματικά ημετέρων ! Οι κομματικοί παράγοντες για να ικανοποιηθεί το σύστημα, μπορεί να διορίζονται σε μη καίριες θέσεις, όχι όμως προς θεού στην Πολιτική Προστασία, σε νευραλγικά πόστα των Σωμάτων Ασφαλείας ή και σε άλλες μείζονος σημασίας κρατικές επάλξεις. Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ εγκαινίασε αυτή την αρρωστημένη κομματική νοοτροπία, για να δικαιωθούν οι «κυνηγημένοι της δεξιάς» την δεκαετία του ΄80 και η «Νέα Δημοκρατία» ως καλός μαθητής, αντέγραψε για λόγους κομματικής επιβίωσης αυτή την στείρα και παθογενή νοοτροπία, για να «δικαιωθούν τα γαλάζια παιδιά». Και καταλήξαμε έτσι, να έχουμε επανδρώσει τον κρατικό μηχανισμό με ανεπαρκείς και ανίκανους ανθρώπους. Να έχουμε γυμναστές και κομμωτές Διοικητές Νοσοκομείων ! ελλειπείς αξιωματικούς σε υψηλές θέσεις και αυτόν τον κρατικό μηχανισμό, στελεχωμένο με κομματικούς κομισάριους. Αλλά αυτός που στην κυριολεξία το τερμάτισε ! ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ προεκλογικά επηγγέλθη την εξυγίανση των δημοσίων αξιωμάτων και του κράτους από το σαράκι της κομματοκρατίας, μετεκλογικά, βούλιαξε τον κρατικό μηχανισμό με τους κομματικούς του ηρακλειδείς, προεξάρχοντος του περιώνυμου Καρανίκα, στο πρωθυπουργικό μέγαρο ! Ωστόσο μεγάλο μερίδιο ευθύνης ως πολίτες φέρουμε και εμείς. Αναδείξαμε με την ψήφο μας πολιτικά πρόσωπα σε καίριες θέσεις, που δεν έχουν διαχειριστεί ούτε περίπτερο, με μόνον κριτήριο, ότι έφεραν το χρυσό κομματικό γιλέκο. Δεν αναρωτηθήκαμε ως κοινωνία ποτέ, τι συνάφεια μπορεί να έχουν αυτοί οι άνθρωποι, με διαχείριση κρίσεων και πολύ περισσότερο με την δυνατότητα λήψης αποφάσεων, όταν παίζονται ζωές.
Η τραγωδία της φωτιάς στο Μάτι, το απέδειξε περίτρανα, με δραματικό όμως τρόπο. Συνεπώς την επόμενη φορά που θα προσέλθουμε στην κάλπη, θα πρέπει να θέσουμε μέσα μας, με φρόνηση και σύνεση, βασικά ερωτήματα, για την επάρκεια, την εμπειρία, αλλά και τις προτάσεις των υποψηφίων, για τα θέματα τα οποία θα κληθούν να διαχειριστούν και για τα οποία μας ζητούν με την ψήφο μας, την εκλογική τους επιδοκιμασία. Επέστη λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και μετά τα τραγικά παθήματά μας – εθνικές τραγωδίες, να επιλέγουμε ως άρχοντες, όχι τους γκλαμουράτους και τους κομματικούς χρυσοκανθάρους, αλλά άξιους ανθρώπους, με ήθος, χαμηλών τόνων και επιχειρησιακή αρτιότητα, στους τομείς που θα τους στείλουμε να μας εκπροσωπήσουν ! Είμαστε ηθικά υπόλογοι για αυτούς που ψηφίζουμε και τους εξουσιοδοτούμε να διαχειριστούν, τις ζωές εμάς των ιδίων και πολύ περισσότερο των παιδιών μας, τις περιουσίες μας και επιτέλους αυτήν την τιμή μας ως πολίτες ! Έτσι το ερώτημα εφεξής δεν θα πρέπει να είναι για τον υποψήφιο, «αν είναι δικός μας», αλλά «αν είναι άξιος και επαρκής να τα φέρει εις πέρας» ! Και τέλος ένα πολύ ουσιώδες μέλημά μας είναι, να πείσουμε και να εξωθήσουμε τους πολιτικούς μας, να παύσουν να γεμίζουν τις καίριες θέσεις του δημοσίου, με ανίκανους, ανεπαρκείς κομματικούς τους φίλους, «μακαντάσηδες». Υπάρχουν ακόμη αρκετές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, που μπορούν να τους αποκαταστήσουν με έναν μισθό, με το επαγόμενο βεβαίως κόστος για τον φορολογούμενο, όχι όμως με κίνδυνο για την χώρα και τους πολίτες. Οι καίριες και νευραλγικής σημασίας θέσεις, ας μείνουν για τους ικανούς και τους σοβαρούς, που μπορούν να ανταπεξέλθουν χωρίς να θέσουν σε ρίσκο με τυχούσες ανεπάρκειες, τα ιερά και τα όσια, της ούτως ή άλλως ρημαγμένης από τα μνημόνια χώρας! Η τραγωδία των φονικών πυρκαγιών στο Μάτι και τον Βουτζά, αλλά και οι προγενέστερες φονικές πλημμύρες στην Μάνδρα, μας κρούουν για δεύτερη φορά τον κώδωνα του εθνικού κινδύνου. Δεν έχουμε πλέον ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα, το ηθικό δικαίωμα να ολιγωρήσουμε ξανά !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
