Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Σήμερα που η Ελλάδα ευρίσκεται στο οδυνηρό σημείο του οικονομικού της ναδίρ, με πιθανό το ζοφερό ενδεχόμενο, αν δεν γίνουν θεαματικές αλλαγές στο οικονομικό μας πεδίο, να έχουμε νέας γενιάς μορφές κοινωνικής αποδόμησης – με τα προηγηθέντα μνημόνια, να έχουν σπαράξει τον κοινωνικό κορμό - όπου καίριες επιχειρησιακές λειτουργίες δεν εκτελούνται – η πλήρης αποδιοργάνωση των φορολογικών μας μηχανισμών είναι ενδεικτική, όπως επίσης και η αδυναμία της πολιτείας να προασπίσει την δημόσια ασφάλεια, μετά την εγκατάλειψη στην κυριολεξία σε υποδομές, εκπαίδευση, νέες τεχνολογίες, αλλά και οικονομική στήριξη της ελληνικής αστυνομίας, η οποία έστω και έτσι καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας - είναι επιβεβλημένο άμεσα με την εκτέλεση ενός εύτολμου και αμέσου δράσεως εθνικού σχεδίου, που θα στηρίζεται στην κατά το δυνατόν εποικοδομητικότερη άντληση ξένων κεφαλαίων και στην βέλτιστη αξιοποίηση των εναπομεινάντων δικών μας οικονομικών πόρων, αλλά και στην πολύτιμη αρωγή διεθνούς κύρους αναγνωρισμένων, ελλήνων και ξένων τεχνοκρατών, να ανατάξουμε θεαματικά την οικονομία και παράλληλα μέσα απο στοχευμένες και εξειδικευμένες δράσεις στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων και όσων επλήγησαν βαριά απο την επι δικαίων και αδίκων πολιτική των μνημονίων, να αποτρέψουμε την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, που θα σημάνει τελικά την κατάρρευση όχι της εθνικής οικονομίας, αλλά πολύ χειρότερα της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα με την υλοποίηση των δυο άμεσων αυτών εθνικών στόχων σήμερα, πρέπει να ξεκινήσει η υλοποίηση ενός εμπνευσμένου αλλά και ρεαλιστι-κού συνάμα σχεδίου, με μακρά θωριά στον ιστορικό ορίζοντα ταχείας ανασυγκρότησης και θεσμικής αναδιοργάνω-σης όλων των θεσμικών λειτουργιών του κράτους.
Σχέδιο που θα περιλαμβάνει :
Την θεσμική αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής, με την άνευ όρων εφαρμογή της αξιοκρατίας στις προσλήψεις, μέσω ενός θεσμοθετημένου δρακόντειου νομικού πλαισίου – που δεν θα έχει τρύπες και παραθυράκια, για τους εκάστοτε ισχυρούς της πολιτικής εξουσίας – και την απάλειψη όλων των εξωθεσμικών διαδικασιών, που επιτρέπουν την καταστρατήγηση της διαφάνειας, λειτουργώντας τελικά σαν δούρειος ίππος του κομματικού ρουσφετολογικού μας συστήματος, για την άλωση του δημοσίου, υπερ των εκάστοτε ημετέρων.
Την θεαματική αναδιοργάνωση της εθνικής μας παιδείας, που παραπαίει εδώ και χρόνια, έρμαιο της συντεχνιακής ιδιοτέλειας και των κομματικών κρατικοδίαιτων συμφερόντων και που αντί να αποτελεί τον μεγάλο τροφοδότη του διανοητικού μας κεφαλαίου στην μεγάλη προσπάθεια του έθνους, για την κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική πρόοδο, έχει μεταλλαχθεί σε ένα απεχθές πεδίο, σύγκρουσης και ανταγωνισμού κομματικών τιμαρίων. Να δημιουργήσουμε μια εθνική παιδεία, που μέσα απο την δημιουργική άμιλλα μεταξύ της ιδιωτικής και της καλά σχεδιασμένης και άρτια υποστηριζόμενης απο το κράτος δημόσια παιδείας, θα πρωτοπορεί στις νέες τεχνολογίες, στην επιστημονική καινοτομία και θα συνιστά τον εθνικό οδοδείκτη της κοινωνικής και οικονομικής μας ευημερίας ως έθνους και ως λαού. Μια εθνική παιδεία, που θα διαπλάθει ακέραιες προσωπικότητες, ελεύθερους και δημοκρατικούς πολίτες, που γονιμοποιώντας τις επιστημονικές γνώσεις τους, με τις κλασικές αξίες αρετής των Ελλήνων, θα αποτελούν την αιχμή του δόρατος για την πολιτισμική και επιστημονική μας πρωτοπορία. Η παιδεία αποτελούσε και αποτελεί και απο καθαρά οικονομικής απόψεως, έναν συντελεστή πολύ υψηλής κεφαλαιοδοτικής απόδοσης. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Φινλανδίας, που μέσω της περίφημης «Nokia» και των εξαίρετων επιδόσεών της στις νέες τεχνολογίες και δη στην Τηλεπικοινωνίες, κατόρθωσε να προοδεύει οικονομικά, να εξαγάγει τεχνολογία και να είναι στο προσκήνιο της παγκόσμιας τεχνολογικής πρωτοπορίας. Όταν τα ελληνόπουλα διαπρέπουν στα καλύτε-ρα πανεπιστήμια του κόσμου και οι καθηγητές μας οδηγούν τα καλύτερα τεχνολογικά εργαστήρια παγκοσμίως, γιατί να μην έχουμε το εθνικό προνόμιο αξιοποίησης, αυτού του σπουδαίου διανοητικού κεφαλαίου;
Την αναδιοργάνωση της εθνικής μας υγείας, με τις επιβαλλόμενες πολιτικές εξορθολογικο-ποίησης, τόσο στο αιχμηρό πεδίο του φαρμάκου – που αποτέλεσε την γενεσιουργό αιτία κάθε είδους καταλήστευσης και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, όσο και στις ιατρικές δαπάνες ευρύτερα και την δημιουργία ενός Συστήματος Υγείας, που μέσα απο την διαφάνεια, την δημοκρατική αντίληψη για τα δημόσια αγαθά, την χρηστή διαχείριση στα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου, αλλά και τον σεβασμό και την ευαισθησία στους οικονομικούς αδυνάτους, ως οφείλει μια δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία να εκδηλώνει, θα παράσχει στους Έλληνες πολίτες σοβαρές, αξιόπιστες και κοινωνικά δίκαιες υπηρεσίες υγείας.
Την ανασυγκρότηση θεσμικά και επιχειρησιακά, του φορολογικού μας συστήματος, που στό όνομα άνομων και σκοτεινών εδώ και δεκαετίες συντεχνιακών και οικονομικών συμφε-ρόντων, αφενός μεν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του, αφετέρου έχει αναχθεί σε ένα αδυσώπητο μηχανισμό, αθέμιτου πλουτισμού επίορκων εφοριακών, αλλά και εκβίασης πολιτών και επιχειρηματιών, που δεν αποδέχονται τη συμμετοχή στο διαλαμβανόμενο αλισβερίσι. Πρέπει τώρα, με νέα θωριά που θα ανταποκρίνεται στον κοινωνικό βηματισμό και στα νέα οικονομικά δεδομένα που έχουν εγκύψει στην πατρίδα μας, να φτιάξουμε ένα φορολογικό σύστημα απλό – που δεν θα χάνεται στην δαιδαλώδη για δόλιους σκοπούς πολυνομία – φιλικό στην χρήση για τον κάθε Έλληνα και ευρωπαίο πολίτη στην πατρίδα μας, αποτελεσματικό στους στόχους είσπραξης των δημοσίων εσόδων, δημοκρατικό που με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης θα κατανέμει δίκαια τα φορολογικά βάρη στους πολίτες και πάνω απο όλα με αναπτυξιακό χαρακτήρα. Ένα σύγχρονο και δημοκρατικό φορολογικό σύστημα, που θα ενθαρρύνει τις επενδύσεις, θα δίνει κίνητρα με την δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη δομή του για έντιμη φορολογική συμπεριφορά των πολιτών απέναντι στην πολιτεία και θα στοχεύει όχι στην στενή και κοντόθωρου χρονικού ορίζοντα, δριμεία φοροεισπρακτική πολιτική, αλλά στην μεσομακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη της χώρας και στο πλάτεμα με αρμονικό τρόπο, του κοινωνικού μας πλούτου.
Την αξιοποίηση με βέλτιστο τρόπο, αξιοποιώντας όλα τα προσφερόμενα χρηματοδοτικά εργαλεία τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και αλλού συνάπτοντας τις απαιτούμενες κατά περίπτωση συμφωνίες, τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Είναι οδυνηρό η χώρα να παραπαίει οικονομικά, με ορατό τον κίνδυνο της πλήρους και καθολικής δημοσιονομι-κής κατάρρευσης, να έχει επίζηλες και πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές, όπως φυσικό αέριο, πετρέλαια, πολύτιμους λίθους κ.λ.π. και όλο τούτο το ατίμητο κεφάλαιο που μπορεί ταχέως να συνδράμει την ταχεία ανάταξη και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, να μένει προκλητικά ανεκμετάλλευτο, είτε απο επιχειρησιακή αδολεσχία των εμπλεκόμενων φορέων του κράτους, είτε ακόμα απο διπλωματική ατολμία της εξωτερικής μας πολιτικής, που στο όνομα της εσφαλμένης διατήρησης ενός δήθεν εθνικά ωφέλιμου statusquo, δεν αναζητά άλλους πιο ωφέλιμους ορίζοντες στο πεδίο της διεθνούς διπλωματίας. Η Κύπρος μας δείχνει ανάγλυφα τον τρόπο, όπου και συνάπτοντας συμφωνίες με το Ισραήλ, συνεκμετάλλευσης του ορυκτού της πλούτου στο Αιγαίο, ξεπέρασε τα φοβικά σύνδρομα και τον ραγιαδισμό, έναντι των θρασύδειλων απειλών της Τουρκίας. Και ήδη σε λίγα χρόνια, θα έχει σοβαρότατα οικονομικά οφέλη απο την γόνιμη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγι-κών της πηγών, που θα αλλάξουν δραματικά πρός το καλύτερο τον χάρτη της εθνικής της ανάπτυξης και οικονομίας. Το ίδιο πρέπει να πράξουμε και μείς, απεγκλωβιζόμενοι απο την ηττοπαθή εξωτερική μας πολιτική στο φάσμα της οικονομικής μας διπλωματίας.
Την κατάστρωση μιας σοβαρής, συγκροτημένης και προσηρμοσμένης στα νεα κοινωνικά και οικονομικά μας δεδομένα μεταναστευτικής πολιτικής, λαμβάνοντας σαφώς υπόψη και τις πολιτικές μετανάστευσης της ευρωπαϊκής ένωσης. Δοθέντος ότι η λαθρομετανάστευση αποτελεί σήμερα μια μείζονα εθνική μάστιγα – με τραγικές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό, απο την υπονόμευση της κοινωνικής γαλήνης και ασφάλειας, ένεκα των έκνομων παραβατικών συμπεριφορών των λαθρομεταναστών, που εκκινούν απο την απλή κλοπή και φτάνουν όχι λίγες φορές μέχρι το ειδεχθές έγκλημα, αλλά και την επίταση της ανεργίας του γηγενούς εργατικού μας δυναμικού, ένεκα της κατάληψης θέσεων εργασίας, με την φθηνή και ανασφάλιστη εργασία που παρέχουν αφειδώς οι λαθρομετανάστες - εγκυμονώντας αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη. Πρέπει με σύνεση, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατική αντίληψη για την διαχείριση τέτοιων ευαίσθητων πολιτικών θεμάτων, που έχουν να κάνουν με ανθρώπους και όχι με νούμερα, αλλά και ρεαλιστική προσέγγιση της τραγικής θέσης στην οποία ευρίσκεται η χώρα και η οποία δραματικά επιτείνεται απο την λαθρομετανάστευση, να καταστρώσουμε ένα εύτολμο και αποτελεσματικό μεταναστευτικό σχέδιο, που θα δρομολογήσει αφενός με την άμεση εκτόνωση του προβλήματος, για να αποτραπεί η σοβούσα κοινωνική έκρηξη, αφετέρου με τις αποτελεσματικές δομές του θα συντελέσει στην μεσομακροπρόθεσμη διευθέτησή του. Θα πρέπει έτσι να αποτιμήσουμε ποια είναι η αληθινή δυνατότητα μεταναστευτικής υποδοχής της χώρας μας δοθέντων των τραγικών οικονομικών μας δεικτών και της οδυνη-ρής ανεργίας του εργατικού μας δυναμικού. Των αναγκαίων υποδομών που χρειάζονται για να υποστηρίξουμε την υποδοχή νόμιμων μεταναστών, προκειμένου να ενσωματωθούν αυτοί οργανικά στην πατρίδα μας και του δυσβάσταχτου κόστους που απαιτούν αυτές οι υποδομές. Τέλος τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν απο την θέση μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, τις διεθνείς συμβάσεις που έχουμε υπογράψει για την μετανάστευση, αλλά και τις οικονομικές υποχρεώσεις που έχει απέναντί μας η ευρωπαϊκή ένωση, προκειμένου με τις πολιτικές μας έναντι της μετανάστευσης, να είμαστε συμβατοί με τα κοινοτικά κεκτημένα. Χωρίς ακόμα να απολησμονήσουμε ότι ειδικά για την Ελλάδα, που δίκην της ευαίσθητης γεωπολιτικής της θέσης, αντιμετωπίζει σοβαρούς εξωτερικούς κινδύνους, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται, με παρεπόμενο την επικίν-δυνη αλλοίωση της δημογραφικής της σύνθεσης, απο την αθρόα προσέλευση μεταναστών στην πατρίδα μας. Για παράδειγμα η με γεωμετρικούς ρυθμούς αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης στην Θράκη, αλλάζει άρδην και το πολιτικό status για την ευαίσθητη εθνικά αυτή περιοχή μας και επομένως ως έθνος, με πιο διεισδυτική ματιά, πρέπει να εξετάζουμε την φαινομενικά «αθώα» μετανάστευση, πέραν των αυτονόητων οικονομικών βαρών που επιφέρει σ΄ αυτές τις ευαίσθητες εθνικά περιοχές μας. Συνεκτιμώντας όλες τις πιο παραπάνω παραμέτρους λοιπόν, που συναρτώνται τόσο με τα εθνικά μας δεδομένα, όσο και με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, πρέπει να καταστρώσουμε και να εφαρμόσουμε ένα σύγχρονο, λειτουργικό και αποτελεσματικό σχέδιο εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα δρομολογήσει σταδιακά την αποδέσμευσή μας, απο το πελώριο αυτό εθνικό βάρος.
Την εμπέδωση με σοβαρότητα και ευθύνη, ενός αισθήματος δημόσιας ασφάλειας στον ελληνικό λαό, που τον τελευταίο καιρό έχει μείνει έρμαιο καθημερινά, αδίστακτων επιθέσεων κακοποιών στοιχείων – κατά βάση λαθρομεταναστών, υπονομεύοντας την δημόσια ασφάλεια και την κοινωνική του γαλήνη και αποστερώντας του την δυνατότητα κάτω απο ένα αυτονόητο περιβάλλον ασφάλειας, όπως συμβαίνει στις ευνομούμενες και δημοκρατικές πολιτείες, να είναι παραγωγικός και δημιουργικός. Για να προοδεύσει ένας λαός πρέπει πρωτίστως να αισθάνεται ασφαλής. Όσοι σήμερα για λόγους πολιτικής ιδιοτέλειας, κομματικής εκμετάλλευσης ή ελαυνόμενοι ακόμα και απο άλλα αντίστοιχα ταπεινά ελατήρια, υπονομεύουν την ασφάλεια και την κοινωνική γαλήνη του ελληνικού λαού, προσφέ-ρουν πολύ κακές-κάκιστες υπηρεσίες στον τόπο. Και πρέπει άμεσα η πολιτεία, να ενσκήψει με την προσήκουσα ευαισθησία και σοβαρότητα στο θέμα και να αποκαταστήσει ταχέως την δημόσια ασφάλεια.
Τέλος οφείλουμε με αίσθηση υψηλής πολιτικής ευθύνης, αλλά και συναίσθηση της θέσης μας στην ιστορία, που πάντα επεφύλλασσε για τον ελληνισμό στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, θέση εκλεκτή, να περιφρουρήσουμε την εθνική μας ασφάλεια και την θέση μας στην διεθνή διπλωματική σκακιέρα, την ώρα που λαμβάνουν χώρα κοσμογονικές αλλαγές στις νέες διαμορφούμενες γεωπολιτικές σφαίρες και απο την άλλη η χώρα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, έχοντας ρίξει όλη την πολιτική της ικμάδα και φροντίδα στην ανάταξη της εθνικής μας οικονομίας. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι οσάκις ο ελληνισμός υπέστη εθνικές συμφορές και τραγωδίες, ήταν ακριβώς σε περιόδους οξυτάτης οικονομικής του κρίσης. Επιβάλλεται έτσι παράλληλα με την φροντίδα μας, για την ταχεία οικονομική και κοινωνική μας ανασυγκρότηση, να εστιάσουμε με προσοχή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και με συνετές και προσεκτικές κινήσεις – που θα περιλαμβάνουν και έναν εύτολμο ανασχεδιασμό σε πιο επιθετικό μοντέλο της ελληνικής διπλωματίας – να διασφαλίσουμε τη διπλωματική θέση και τα κεκτημένα της χώρας, στο πεδίο της ταχύτατα μεταλλασσόμενης εξωτερικής πολιτικής.
Είναι εμφανές ότι σε συνάρτηση με οποιεσδήποτε άλλες κινήσεις στο φάσμα της εξωτερι-κής πολιτικής και της διπλωματίας για μια νεά δημιουργική αντεπίθεση του ελληνισμού στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι, θα πρέπει : (α) να υποστυλώσουμε το ηθικό των ενόπλων μας δυνάμεων, που μέσα και απο τις άδικες οριζόντιες οικονομικές περικοπές επι δικαίων και αδίκων, τα στελέχη τους διακατέχονται απο ένα κατάφωρο αίσθημα αδικίας (β) να αποκαταστήσουμε και με τις όποιες αναγκαίες ακόμα οικονομικές θυσίες την οπλική μας ισορροπία έναντι της γείτονος Τουρκίας, που εξοπλίζεται με τα τελευταίας τεχνολογίας οπλικά συστήματα. Εδώ θα πρέπει να μας γίνουν συνείδηση τα λόγια του περίφημου κινέζου θεωρητικού του πολέμου Σουν Ζού, που στο περιβόητο βιβλίο του περί «Πολεμι-κής Τέχνης» λέει με νόημα «Πρέπει να στηριζόμαστε στο ότι είμαστε ετοιμοπόλεμοι και όχι στο ότι οι εχθροί μας δεν θα έλθουν». (γ) Να δημιουργήσουμε σοβαρά πολιτικά λόμπυς στήριξης των διπλωματικών θέσεων της Ελλάδος στους κόλπους της υπερδύναμης - Αμερικής, δοθέντος ότι το ομογενειακό ελληνικό στοιχείο διαδραματίζει καθοριστικούς ρόλους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Οι ψήφοι μάλιστα των ελληνοαμερικανών στις εκλογές για την ανάδειξη του Αμερικανού προέδρου – «πλανητάρχη» είναι καταλυτικές. Και όπως υποστηρίζεται τεκμηριωμένα, είναι απορίας άξιον πως κατορθώνουν τα Σκόπια ενώ οι Έλληνες ομογενείς επιχειρηματίες ξοδεύουν τα δεκαπλάσια για τις αμερικανικές εκλογές, απο άλλους ξένους φίλα προσκείμενους στα Σκόπια, να περνούν την διπλωματική γραμμή τους στον Αμερικανό πρόεδρο και τελικά να μας φέρνουν διπλωματικά «δεύτερους». Είναι εμφανές το σοβαρό έλλειμμα σ΄ αυτό το σημαντικό πεδίο των λόμπυς, όπως και η ανάγκη η εξωτερική μας πολιτική, να ανασχεδιάσει πιο επιθετικά και εν τέλει αποτελεσματικά τις κινήσεις της γύρω απο αυτό. Διότι όπως επεσήμαινε και ο πατέρας της πολιτικής τέχνης Θουκυδίδης «Οι καιροί ού μένετοι» (Οι ευκαιρίες δεν περιμένουν) στην διπλωματία. Αυτό θα πρέπει να είναι το διπλωματικό μας μότο.
Αναφέραμε επιγραμματικά πιο πάνω τις τομές και παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν απο τις πολιτικές μας ηγεσίες που θα διαχειρισθούν το μέλλον του τόπου, προκειμένου να εξέλθουμε απο τις επικίνδυνες ατραπούς της χρεοκοπίας και να επανατροχιοδρομηθεί και πάλι η Ελλάς στη λεωφόρο της προόδου και της ευημερίας, χαρίζοντας - όπως έπραξε ανα τους αιώνες- στην ανθρωπότητα ατίμητα δώρα ήθους και πολιτισμού. Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία, κανένα εύτολμο και εμπνευ-σμένο μεταρρυθμιστικό πλάνο, όσο ευφυές πολιτικά και καλοσχεδιασμένο επιχειρησιακά και εαν είναι, δεν θα μπορέσει να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα για την οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ανάταξη του τόπου, αν πρωτίστως δεν έχουμε δημιουργική συμμετοχή στην προσπάθεια εμείς οι ίδιοι, οι Έλληνες πολίτες.
Αν δεν αποβάλλουμε στείρες και παρωχημένες αντιλήψεις, που εδράζονταν στην υπερχειλι-κή ικανοποίηση και μόνο του στενού προσωπικού συμφέροντος και δεν βάλουμε «δυνατά πλάτη» ως πολίτες, για την ανασυγκρότηση του τόπου, θυσιάζοντας το βόλεμά μας και τις ευτελείς προσωπικές μας επιδιώξεις. Σε τούτο το στερνό κάλεσμα της πατρίδας, πρέπει όλοι μας, να κάνουμε μια μεγάλη υπέρβαση, με τις όποιες θυσίες αυτή επιβάλλει για τον καθένα μας, για να περάσουμε απο το προσωπικό εγώ, στο ηθικά ευγενές και πατριωτικό «ΕΜΕΙΣ», όπως το νοηματοδότησε ο αξεπέραστος πολέμαρχος της εθνεγερσίας Ιωάννης Μακρυγιάννης. Μόνον τότε ο ελληνισμός μπορεί να ελπίζει και να ξεπεράσει την κρίση. Για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια Ελλάδα, μια πατρίδα, δημιουργική. Κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά προοδευμένη. Και όχι τα ερείπια μιας κοινωνίας που βυθίστηκε υπο το βάρος της χαύνωσης, της κατανάλωσης και της απεμπόλησης όλων των αδαμάντινων ιστορικών και πολιτισμικών της καταπιστευμάτων. Σε τούτο, τον πατριωτικό θούριο που ηχεί βροντερά σήμερα στις καρδιές των Ελλήνων, ας μας κατευοδώνουν τα λόγια του μεγάλου αμερικανού προέδρου Τζών Φιτζέραλντ Κένεντι «Μη ρωτάς τι έκανε η πατρίδα σου για εσένα. Να ρωτάς τι έκανες εσύ για την πατρίδα σου». Είναι βέβαιον ότι ενωμένοι και στρατευμένοι στον ηθικά ευγενή σκοπό της ανασυγκρότησης της πατρίδας και σε πείσμα της «μαθηματικής» λογικής, θα τα καταφέρουμε. Το αποδείξαμε ιστορικά όταν κόντρα στις πολυάριθμες μεραρχίες των Ιταλών μελανοχιτώνων, στα παγωμένα βουνά της Πίνδου, νικήσαμε και μεταδώσαμε σε όλη την οικουμένη το πολύτιμο μήνυμα της ελευθε-ρίας των λαών. Ο ελληνισμός προώρισται απο την αδέκαστη ιστορική μοίρα να νικήσει και θα τα καταφέρει.
Με τον παρόντα τίτλο «Παρελθόν και Ενεστώς» στην εφημερίδα «Καιροί» στις 9 Ιουλίου του 1874, είχε γράψει ένα πολυδύναμο άρθρο ο μεγάλος πολιτικός μας μεταρρυθμιστής Χαρίλαος Τρικούπης, κηρύσσοντας πανστρατιά για την κάθαρση του δημοσίου βίου απο την διαφθορά και την έξοδο απο το φάσμα της πολιτικής αστάθειας. Μάλιστα το άρθρο του αυτό είχε επισύρει την φυλάκισή του !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
