Δεν μπορώ να περιγράψω το πως νιώθω, για την πολιτική "σοφία" μέρους του Λαού. 7% με προοπτική για 20%+, έφεραν στη Βουλή και το προσκήνιο, τις χειρότερες και πιο σάπιες ιδέες, εκφραζόμενες από την πιο επικίνδυνη και άρρωστη πάστα ανθρώπων.
Η δική μου η γενιά δεν έζησε ούτε τον Μεταξά, ούτε την κατοχή, ούτε τον εμφύλιο, ούτε τη χούντα. Όμως μας τα είπαν οι πατεράδες μας, μας τα δίδαξαν (έστω κουτσά-στραβά και ανάποδα) στο σχολείο. Μας είπαν τα βιώματα τους οι παππούδες μας, βιώματα πολέμου, πείνας, δυστυχίας, φόβου και καθημερινού αγώνα για επιβίωση. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό, πατέρας να ρουφιανεύει το παιδί του.
Δεν με φοβίζουν οι νεοναζί "ντουλάπες" . Με φοβίζει πολύ, που κάποιοι - ακόμα και συνομήλικοι μου -, χαίρονται να λένε φράσεις όπως "τα βουνά ακόμα μυρίζουν μπέικον", αναφερόμενοι στον εμφύλιο και τις βόμβες ναπάλμ. Μου έρχεται εμετός...
Πάντα όποτε άκουγα ή διάβαζα, ειδικά για τον εμφύλιο, μαύριζε η ψυχή μου, λες και μου έρχονταν μνήμες από τότε, λες και πολέμησα και γω. Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιοι σήμερα, θέλουν ξανά εμφύλιο πόλεμο. Γιατί ας μην κρυβόμαστε, σε σκοτεινά γραφεία και σε απόμερα χωράφια, κάποιοι κάνουν πρόβα πολέμου με το πρόσχημα της διδασκαλίας "αυτοάμυνας".
Αηδιάζω όταν ακούω "Παιδεία μόνο για Έλληνες", "Φαγητό μόνο για Έλληνες", "Δουλειά μόνο για Έλληνες" και άλλα πολλά "Μόνο για Έλληνες". Πως θα ένιωθαν αυτοί οι "Έλληνες" όταν στη Γερμανία το 60, τον καιρό της πείνας και της ξενιτιάς, έβρισκαν κάποιους να τους λένε Παιδεία – φαγητό - δουλειά, μόνο για Γερμανούς; Και μην πει κανένας πως τα ίδια έπαθαν οι Έλληνες και στην Γερμανία και στην Αμερική. Μα ακόμα και αν τα έπαθαν, γιατί κάποιοι σήμερα πρέπει να τα κάνουν στης γης τους κολασμένους;
Αλήθεια με τι καρδιά στερείς σήμερα από ένα 7χρονο Πακιστανάκι, ή μια 80αρα γιαγιά από τη Σομαλία το δικαίωμα σε ένα κομμάτι ψωμί και 10 αράδες γράμματα; Σκυλί βλέπεις στο δρόμο να ψυχομαχεί, και του δίνεις λίγο ψωμί, λίγο νερό, ένα χάδι, και αμέσως γίνεται ο φύλακας Άγγελος σου, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, μόνο με την στοιχειώδη απαίτηση για αγάπη. Που φτάσαμε ε; "Στοιχειώδη αγάπη". Γαμώ τα λεφτά σας και τα σκατένια ιδανικά σας. Γιατί μόνο ανθρώπινο δεν είναι, να λες όλα στους Έλληνες.
Δε λέω, όλοι πια περνάμε δύσκολα. Πλέον η κρίση είναι πραγματικότητα. Πριν 2 χρόνια μπορεί να λέγαμε "Άσε, άσε έχουμε κρίση, δεν έχουμε λεφτά", αλλά είχαμε σίγουρη και απείραχτη την καβάτζα των έτοιμων, τις οικονομίες μας. Πια ούτε οικονομίες έχουμε στην άκρη, ούτε τίποτα. Όμως αυτό είναι αφορμή να γίνουμε τέρατα; Να ξεχάσουμε κάθε ευγενική αξία που κουβαλά ο Λαός μας και να γίνουμε ένα με τα σκατά;
Και τι προτείνουν κάποιοι άρρωστοι σαν λύση; Μια Ελλάδα του 36, του 45, του 50 και του 67. Μια χώρα φοβισμένη, σφιχτά δεμένη με λουριά, ολόσωμη στο γύψο. Μια χώρα με "αξίες" που δεν επέτρεπαν όχι μόνο το διαφορετικό και την άλλη άποψη, αλλά μια χώρα με καινούρια, πολύ χειρότερα ΕΑΤ-ΕΣΑ, με νεο-τάγματα ασφαλείας, ρουφιάνους και κάθε λογής ανώμαλους, που με ένα σταυρό στο χέρι και την Σημαία παραμάσχαλα, εξουσιοδοτημένοι από κάποιους "εθνοσωτήρες" θα βιάζουν ασύστολα συνειδήσεις, ζωές και ατομικές ελευθερίες.
Αλήθεια, στο Ιράν έχει πάρει χαμπάρι κανείς τι παίζει; Έχουμε πάρει χαμπάρι πως η Ελλάδα πάει να γίνει μια φτηνή καρικατούρα του Ιράν, με "φρουρούς της Επανάστασης", μια χούφτα ανεγκέφαλους; Σε ποιόν άρεσαν οι φωτιές και η γενικότερη αντίδραση μερίδας αρρωστημένων Μουσουλμάνων όταν κάποιος σατίρισε τον Μωάμεθ; Νομίζω σε κανέναν.
Εχτές κάθε λογής χριστιανοταλιμπάν κυράτσα, κάθε θερμοκέφαλος χριστιανοταλιμπάν μαντράχαλος, μαζί με τους "δενέχωζωή" της γνωστής συμμορίας, σταυρούς και σημαίες στα χέρια διαδήλωναν ενάντιων μιας θεατρικής παράστασης που σατιρίζει το Χριστό.
Από μακριά οι "πραίτορες της πόλης" όπως τους έχρισε ο Βύρων Πολύδωρας τότε που ήταν Υπουργός Δημοσίας Τάξης, χάζευαν κάνοντας τσιγάρο και στέλνοντας φιλάκια στα θύματα του όχλου, που είχαν την ατυχία είτε απλά να περνούν από το Θέατρο, είτε να θέλουν να δουν την παράσταση.
Τι ωραίο θέαμα! Σας άρεσε ε; Έτσι θα λύσουμε τα προβλήματα μας! Με όχλο βγαλμένο από ταινία των Monty Pythons, βουλευτές να βρίζουν χυδαία μειώνοντας απύθμενα συνανθρώπους τους και Αστυνομία σε ρόλο θεατή που "αράζει την πέτσα του, και ξύνει πατσές" (για να μην πω "τα …… του" και παρεξηγηθεί κανείς καθώς πρέπει).
Αδόμητα, πλάτιασα, μα έχω τα νεύρα μου! Με ενοχλούν πολλά και δεν ξέρω πως να τα συντάξω σε κείμενο, αφού χάνω τη σειρά, και εκεί που πάω να την ξαναβρώ, αμέσως θυμάμαι κάτι άλλο, χειρότερο από τα προηγούμενα. Και με πνίγει ο θυμός και ένα πράγμα γυρνάει μόνο στο κεφάλι μου: Τόσο αίμα, τόση σκλαβιά και καταπίεση, τόσα δάκρυα και τόσες αγωνίες, τόσοι αγώνες, τόση ιστορία, άλλη καλή και άλλη άσχημη, γιατί την ξεχάσαμε;
Γιατί σταματήσαμε να σκεφτόμαστε; Το παρελθόν μας είναι ο καθρέφτης που θα δούμε το αύριο. Τόσο σοκ έχουμε υποστεί όλοι μας, που κλειστήκαμε στα καβούκια του αυτού μας; Τόσο σοκ που άκριτα δεχόμαστε πια τα πάντα; Τόσος κυνισμός; Μα είμαι σίγουρος πως ποτέ δεν ήμασταν τέτοιοι άνθρωποι. Δεν είναι στον ψυχισμό του Έλληνα τέτοια κατάντια. Δεν ταιριάζει με τον ψυχισμό του Έλληνα τέτοιος διπολισμός, τέτοια κατάθλιψη και ηθική κατάπτωση.
Γιατί κάποιοι να ετοιμάζουν εμφύλιο πόλεμο; Γιατί να επαληθεύουν το στοίχο από τον Κεμάλ του αγαπημένου Γκάτσου "...νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί."; Γιατί να σκέφτομαι πως αύριο ίσως να χρειαστεί να βάλω δυο ρούχα σε μια σακούλα να ξεσπιτωθώ και να κρυφτώ, αφού κάποιοι θα θέλουν να πάρω όπλο να σκοτώσω τον "εχθρό";
Και όχι βλάκα και αδαή, δεν είναι πως φοβάμαι ή πως δειλιάζω, στο είπα και πριν, μαυρίζει η ψυχή μου με την αηδία του κεφαλιού σου για εμφύλιο πόλεμο, "εθνοσωτήρες" της δεκάρας και "όλα στους Έλληνες". Πίστεψε με, αν θες να πάρουμε το "ελληνόμετρο" και να μετρηθούμε, πονάω πιο πολύ από σένα τούτο τον τόπο. Τον πονάω γιατί δεν θέλω να ξαναγυρίσει πίσω, εκεί που η ζωή σου και η ζωή μου, ήταν ένα τίποτα και λεγόμασταν υπήκοοι και όχι πολίτες.
Θα κλείσω με την φράση των μελών του Athens Pride: "Δεν φοβόμαστε, η απάντηση μας είναι η υπερηφάνεια μας". Γιατί μάλλον αυτοί με τις "ξεσκισμένες κωλότρυπες" και όλα όσα είπε εχτές ο ψυχικά διαταραγμένος -και δυστυχώς βουλευτής-, για άλλη μια φορά μέσα σε 5 λέξεις έβαλαν όλη την ουσία του Ελληνικού Λαού. Είμαστε υπερήφανοι άνθρωποι, έχουμε αξίες, όνειρα, ιδανικά, επί του πρακτέου ανώτερα από αυτό που θέλουν κάποιοι.
Είμαι Αλβανός.
Είμαι Πακιστανός.
Είμαι Αφγανός.
Είμαι λαθρομετανάστης.
Είμαι αναρχοάπλυτος.
Είμαι Συριζαίος.
Είμαι ΕΑΜοβούλγαρος.
Είμαι βρωμόγυφτος.
Είμαι Τούρκος.
Είμαι γυφτοσκοπιανός.
Είμαι πρεζάκιας.
Είμαι τραβέλι.
Είμαι ψυχασθενής.
Είμαι ανάπηρος.
Είμαι εβραιομασώνος.
Είμαι άνθρωπος και είμαι ανελεύθερος να εκμηδενίσω τον συνάνθρωπο μου, ότι και αν είναι αυτός.
Μόνο να ξέρεις έχω και αξιοπρέπεια, και θα υπερασπιστώ τα ιδανικά και την ελευθερία, τόσο την δικιά μου όσο και του συνανθρώπου μου, ως εκεί που δεν φαντάζεσαι.
Και αυτό στο υπογράφω:
Παύλος Μπίτσικας
12/10/2012
