Τάκης Δόξας 30 Οκτωβρίου 1976: Το Αιώνιο Ταξίδι στο Παγκόσμιο ΦΩΣ . . .

Η Απόλυτη Σιωπή. Τα πάντα νέκρωσαν. Οι Άνθρωποι – Το Σπιτικό – Οι Φίλοι σε όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Η Απόλυτη Σιωπή του Σκοταδιού (ή του Φωτός). Το μόνο που μας ξάφνιασε ήταν η κραυγή του αγαπημένου του γάτου Φασαρία! Μία γατίσια κραυγή που χάθηκε δια παντός – ίσως μαζί του;

Πριν από τριάντα έξι (36) χρόνια «έφυγε» από κοντά μας «ο Ερημίτης του Πύργου». Ο ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ: ο Σύζυγος της Ειρήνης, ο Πατέρας του Αντρέα και του Γιώργη, ο Φίλος των χιλιάδων (ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό) φίλων, ο Αγωνιστής της ελεύθερης σκέψης και του λόγου, ο Πολεμιστής των (ελάχιστων) εχθρών του, ο Δάσκαλος της τέχνης και του πνεύματος, το φτωχό (και φωτισμένο) παιδί μιας πενταμελούς οικογένειας με πατέρα φούρναρη και μητέρα μοδίστρα.

Από εκείνη την φτωχική σοφίτα της οδού Ερμού (στον Πύργο της Ηλείας) άπλωσε τα φτερά του και πέταξε σε όλες τις μορφές της τέχνης. Ανθρώπινος – Λεύτερος – Δημιουργικός και καθημερινά απλός γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στον Πύργο της Ηλείας.

Τα χρόνια πέρασαν. Τριάντα έξι (36) ολάκερα χρόνια! Κι ο ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ είναι κοντά Μας και μαζί Μας. Μια σημαντική πνευματική και κοινωνική προσωπικότητα, που με το πολύμορφο έργο του αποτελεί σημείο Μνήμης για τους «παλαιούς» και Αφετηρία Σκέψης και προβληματισμού για τους «νεότερους». Συνεχίζει το αιώνιο ταξίδι του στο Παγκόσμιο ΦΩΣ: της Δημιουργίας, της Αλήθειας, της Ανθρώπινης Αλληλεγγύης και Προσφοράς. Με σεβασμό κι αγάπη παραμένει στην καρδιά και στην ψυχή μας…

Ήταν και παραμένει Μεγάλος!