Δεν ήξερα βέβαια πως αυτό συνέβη εδώ, κοντά μου, μέχρι που προχθές, αναδιφώντας το αγαπημένο μου ILIALIVE, έπεσα πάνω του… Κι εκεί είδα πως τελικά η κοπέλα αποβλήθηκε ‘’δι, απρεπή συμπεριφοράν’’ προς την διεύθυνση και, προς Θεού, ουδόλως[!] δια έκφραση πολιτικής πράξης…
Τουτ,έστιν ‘’κι ο σκύλος χορτάτος και η πήτα ακέρια’’ ή, επί το σκωπτικό, ‘’και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ’’, και γιατί όχι και με την ‘’γνησίως ελληνική’’ ανατολίτικη κουτοπονηριά… Κι η θεσούλα μας, θεσούλα μας… Άλλωστε όλοι οι Ελληναράδες, τύπου Ζαμπέλιου, Παπαρρηγόπουλου και Γιανναρά ‘’αποδεικνύουν’’ πως στον Μαραθώνα, ‘’έκλεισε ο δρόμος της ανατολής προς την Ευρώπη’’. Τώρα πώς διεθνή ινστιτούτα, υψηλού επιστημονικού κύρους, εξάγουν μόνο ένα 3% των Ελληνοπρεπώς φρονούντων Ελλήνων, ασφαλώς πρόκειται περί επιβουλευομένων… τα ‘’πάτρια’’…
-‘’Συγγνώμη, δάσκαλε, τι σημαίνει πάτρια;’’ –‘’Σκασμός!..’’
Μια φορά, με τάξη Λυκείου των Πατρών, είχαμε πάει εκδρομή στη Δωδώνη, για το αρχαίο Θέατρο. Η προετοιμασία της ξενάγησης πλήρης. Σ, όλη τη διαδρομή τραγουδούσαν γυφτοαμανέδες και κυρίως αμερικάνικα.. Έμπλεος ελληνισμού, όπως απαιτούσε ο χώρος, προσπάθησα να τους μεταδώσω, όσο μπορούσα και εγνώριζα, την συμπύκνωση του ελληνισμού στην τέχνη, τι σημαίνει ΕΛΛΗΝΑΣ, τι προσέφερε στην ανθρωπότητα και πως οι παππούδες μας έβλεπαν την ζωή…
Στην επιστροφή, πάλι τα ίδια, τα αμερικάνικα… Την άλλη μέρα, στην πρωινή συγκέντρωση, βλέπω να έχουν γράψει στον τοίχο, με μεγάλα γράμματα: ‘’ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ’’. Δεν κρατήθηκα και τους το είπα: ‘’Χθες, ολημέρα, τραγουδούσατε και χορεύατε αμερικάνικα. Πώς θα τους διώξετε αφού τους έχετε μέσα σας;’’ Την άλλη μέρα είχαν σβήσει την επιγραφή. Τέτοια κρίνεται, ακόμα και μέχρι σήμερα, και η νίκη μας στον Μαραθώνα… Νικήσαμε, μπήκανε όμως μέσα μας από την πίσω πόρτα, την ύπουλη, την ευτελή, αυτήν που ξέρουν μόνο οι ελεεινοί μισάνθρωποι…
Τώρα αν, στη μεγάλη μας εθνική γιορτή μεθαύριο τον Μάρτη, η ίδια κοπέλα ή κάποια άλλη ή και πολλές μαζί υψώσουν την γροθιά τους, τι θα κάμουν; Δεμένοι από ‘’το βόλεμα’’, πτοημένοι θα το καταπιούν !.. Αυτό έπρεπε να γίνει και την προηγούμενη φορά: να το καταπιούν… Μα όμως η ‘’θεσούλα’’; Να μείνει ορφανή; Τώρα, ο,τι και να γίνει, είναι ‘’δεμένη’’…
Είδα την κοπέλα στο video. Δείχνει σοβαρή. Δεν αποπνέει αυταρέσκεια, δηλαδή θεατρίνα που σκόπευε να γίνει ντόρος γύρω από το όνομά της, όπως κάνουν οι ‘’επίσημοι’’, ενώπιον των οποίων την υποχρέωσαν να παρελάσει… Μόνο που δεν έπρεπε κομματικός να της γράψει την δήλωση... Κορίτσι μου, μακρυά απ, αυτή την κακιά λέπρα… Κράτα ανεξαρτησία!..
Ασυνείδητα όμως η κοπέλα [ο αλάθητος έσω εαυτός μας ] έθεσε πρόβλημα: ποιο το νόημα των μαθητικών παρελάσεων; Πρέπει να γίνονται και μάλιστα σε στρατιωτικό ύφος;
Κατ, αρχήν αυτές οι παρελάσεις καθιερώθηκαν από ένα φασιστικό, το μεταξικό καθεστώς και αυτό δεν πρέπει να ξεχνιέται… Και για να προλάβω τον ‘’καλοπροαίρετο’’ που θα πει: ‘’μα θα τα καταργήσουμε όλα;’’ Απαντώ ΟΧΙ, να γίνονται, αλλά όχι για να κορδώνονται, πάνω στις εξέδρες, οι ‘’ επίσημοι’’ [τι επίσημοι…] κι οι γονείς, που πονούν και μοχθούν γι αυτά τα βλαστάρια, να μουδιάζουν τα πόδια τους, από την ποδοστάλα…
Νόημα θα είχεν η επέτειος αυτή αν οι μαθητές παρακολουθούσαν, σε κινηματογραφικές αίθουσες, ζωντανές λήψεις, [documenter], από τα ‘’έργα και τις ημέρες’’ όλων των φασισμών του κόσμου: στρατιωτικών, πολιτικών, θρησκευτικών, την φρίκη της ανθρώπινης κατάντιας, του ανθρώπινου εξευτελισμού!… για να θρονιαστεί γερά μέσα τους πως αυτή η ‘’παστρικιά’’, που την λένε Δημοκρατία, χωρίς να είναι το άριστο, είναι όμως το καλύτερο πολίτευμα!..
Μαθητικές παρελάσεις θέλουν τα φασιστικά και ημιφασιστικά καθεστώτα, καληώρα!… και ξέρουν αυτοί τι κάνουν!… Νόημα θα είχεν η επέτειος αν τα παιδιά σε έκθεσή τους παρουσίαζαν έργα της ελευθερίας τους: ζωγραφικούς πίνακες, έργα χειροτεχνίας, μικροτεχνίας, ποιήματα, μουσική, φωτογραφίες τοπίων η του κήπου τους, και γενικά οιουδήποτε έργου της σχόλης τους και των ενδιαφερόντων τους… και μετά να παρελαύνουν χαλαρά, χωρίς βηματισμούς και ‘’κεφαλή δεξιά’’, χωρίς εξέδρες και ‘’επισήμους’’, ενώπιον των γονιών τους, των δασκάλων τους, του κοινού, με πλακάτ, με σκίτσα, με επιγραφές, με τραγούδια, όλα δικά τους ,όλα όσα… που να εκφράζουν πως βλέπουν, πως θα ήθελαν την ζωή… Τόπο στη φρεσκάδα… κι όχι στα ‘’λαμπόγυαλα’’ και κοιλίτσες…
Τώρα όλα οργανώνονται για και γύρω από την εξέδρα, για το ’’ γυαλί’’ δίπλα στο Μητροπολίτη, για ψήφους… Δηλαδή: γονείς, παιδιά και δάσκαλοι, όλοι, στην υπηρεσία της εξέδρας… Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΙΚΗΣΕ!...
Και με την ευκαιρία… όχι βία, όχι αίμα… Αυτό θέλουν, αυτό τους βολεύει, για να μας βάλουν στο γύψο… Αλλάξτε πορεία στο δρόμο , αδειάστε καφενεία, εστιατόρια, ακόμα και εκκλησίες, όπου τους βλέπετε… Aς κάτσουν στις βιλάρες τους… να μην τους βλέπουμε στα μάτια μας!..
Μπράβο, κορίτσι μου, καλά έκαμες… και να ξέρεις ότι οι καθηγητές σου, στο βάθος, το φχαριστήθηκαν!..
Αδαμάντιος Λιακόπουλος, φιλόλογος
Κλαδέον, Νοέμβριος, 2012
