Δεν πρόκειται να προσπαθήσω να αποδείξω αν έχει δίκιο και εάν ήταν η παρέλαση ο σωστός χώρος για αντίδραση (αν και αντίδραση εντός πλαισίου πρώτη φορά ακούω... σαν να λέμε να ζητούσε ο Σάντας κι ο Γλέζος άδεια για να κατεβάσουν τη σημαία του Γ' Ράιχ απ' την Ακρόπολη...) ή εάν προσέβαλε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία το '40 (ή ίσως και όχι).
Δεν θα μιλήσω εναντίον της Διεύθυνσης του σχολείου. Δεν θα κρίνω όσους την δίκασαν σε εφημερίδες, blogs, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι ανώνυμα ξερνούσαν την χολή τους. Δεν θα ξεπέσω σε λαϊκισμούς ούτε ανούσιους διαξιφισμούς. Θα είμαι τελείως ειλικρινής. Το συνηθίζω άλλωστε. Η ίδια η Νάσια με ενημέρωσε πως την απέβαλαν και από κει και πέρα θέλησα να μάθω περισσότερα για το περιστατικό.
Εδώ και κάμποσες μέρες έχω δει βίντεο, έχω διαβάσει σχόλια, προσπαθώ να ενημερωθώ για το γεγονός όσο αρτιότερα μπορώ, γιατί είμαι στο εξωτερικό... Τελικά, καταλήγω πως αν θα έλεγα κάτι εκ μέρους των "μεγάλων" στη Νάσια και σε όλα τα παιδιά είναι το εξής: Συγγνώμη που στεκόμαστε επικριτικά απέναντί σας κι όχι δυναμικά στο πλευρό σας.
Συγγνώμη που μόνο να κρύβεστε πίσω απ' το δάχτυλό σας σας μαθαίνουμε κι όχι να βλέπετε με θάρρος την αλήθεια και την πραγματικότητα. Συγγνώμη που σας μαθαίνουμε να μην έχετε όνειρα. Συγγνώμη που σας μαθαίνουμε να μην έχετε ιδανικά. Συγγνώμη που σας μαθαίνουμε να μην έχετε αξίες. Συγγνώμη που δεν σας μαθαίνουμε ούτε να σκέπτεστε ούτε να έχετε λογική κι ευθυκρισία.
Συγγνώμη που δεν σας μαθαίνουμε καν γράμματα. Συγγνώμη που σας μαθαίνουμε να μην αγωνίζεστε. Συγγνώμη που σας μαθαίνουμε να υποτάσσεστε για να μην χάσετε δήθεν κεκτημένα. Συγγνώμη που σας λέμε ψέματα και σας αποχαυνώνουμε για να σας εκμεταλλευόμαστε και σας κόβουμε τα φτερά σας για να σας κρατάμε σε καταστολή.
Συγγνώμη που δεν σας δίνουμε το παράδειγμα για να γίνετε άνθρωποι υγιείς, ελεύθεροι, φιλαλήθεις, δίκαιοι, αξιοπρεπείς, ανιδιοτελείς, μαχητικοί, εργατικοί, δημιουργικοί, θαρραλέοι, με όραμα, αντιστάσεις και προτάσεις. Συγγνώμη που τον κόσμο που έχουμε δανειστεί από εσάς, σας τον παραδίδουμε σε τέτοιο χάλι... Συγγνώμη που δεν υπερασπιζόμαστε το παιδί, είναι προφανώς γιατί έχουμε χάσει την ελπίδα.
Τέλος, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, για την γενναιοδωρία και την πανάρχαια σοφία που κουβαλάτε στα κύτταρά σας κι έρχεστε με την ορμή της πεντακάθαρης θάλασσας που σβήνει κάθε σημάδι απ' την άμμο να ακυρώσετε τα άχρηστα μαθήματά μας και να μας διδάξετε απ' την αρχή όλα εκείνα που εμείς ξεχάσαμε και φοβηθήκαμε…
Διονυσία Καραντζά - Θεολόγος
* Το κείμενο αφορά στην αποβολή και τα όσα συνέβησαν με τη μαθήτρια Νάσια Μπέλια μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
