Η αλήθεια είναι ότι αυτή η λογική που μεταλαμπάδευσαν οι πολιτικοί σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο στις τοπικές κοινωνίες είναι αυτή που πληρώνουμε σήμερα γιατί οι κοινωνίες δεν κατάφεραν να ενσωματώσουν και να εκμεταλλευτούν την παρουσία τριτοβάθμιων ιδρυμάτων στην περιοχή τους. Έτσι οι τοπικές κοινωνίες έφαγαν το καρότο της «ανάπτυξης» που τους τάισαν εδώ και 10 χρόνια και δεν συνειδητοποίησαν την υπεραξία που προσέδιδε η παρουσία μιας ακαδημαϊκής κοινότητας.
Για το λόγο αυτό ποτέ δε δημιουργήθηκαν ουσιαστικές σχέσεις και συνεκτικές δράσεις που να συνδέουν την τοπική κοινωνία και το επιστημονικό δυναμικό (εκπαιδευτικό προσωπικό και σπουδαστές). Πιο συγκεκριμένα η γνώση υψηλού επιπέδου και η τεχνογνωσία που ρέουν σε ένα Τμήμα Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να είναι εφόδιο διαμόρφωσης μιας άλλης προοπτικής και ενός πλαισίου ανάπτυξης. Σε αυτό έχουν ευθύνη τόσο οι εκάστοτε τοπικές αρχές αλλά και οι μέχρι τώρα διοικήσεις του ΤΕΙ που με περισσότερο πολιτικό λόγο και λιγότερη ακαδημαϊκή συνείδηση συνέτειναν μόνο στην ίδρυση και παραμονή των Τμημάτων χωρίς άλλες προοπτικές μέχρι την απομάκρυνσή τους.
Χθες παραβρέθηκα στο δημοτικό συμβούλιο Ήλιδας προσκεκλημένος όχι ως αντιπρόεδρος του Συλλόγου Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας «ΑΡΤΙΝ ΔΑΝΕΛΙΑΝ» αλλά ως μέλος της Οργανωτικής Ομάδας του Δικτύου Αφύπνισης Πολιτών και επέλεξα να μην τοποθετηθώ. Η συναισθηματική φόρτιση και ταυτόχρονα η αγανάκτηση για την εκ νέου υποσχεσιολογία από όπου αυτή και αν προέρχεται, η δημαγωγία επί της ανασφάλειας και του φόβου της σπουδαστικής κοινότητας και του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού για τις μελλοντικά χαμένες θέσεις εργασίας όπως και η συνεχής προσπάθεια όλων των παρόντων πολιτικών προσώπων να προσπαθούν πάση θυσία να εκπροσωπήσουν την τοπική κοινωνία αποτέλεσαν τους βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες μη συμμετοχής. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις αυτών που στάθηκαν στις χαμένες θέσεις εργασίας αλλά και στην ταλαιπωρία μιας ολόκληρης γενιάς και των οικογενειών της που καλούνται να πληρώσουν μαζεμένα πολλά χρόνια πολιτικής σήψης και παρακμής.
Άκουσα πολλά και ενδιαφέροντα και ανάμεσά τους ότι είναι δείγμα δημοκρατίας όλα αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα και υπάρχουν οι εκλογές για να αλλάζει η διακυβέρνηση σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο. Μέχρι τότε τι; Αυτή η ευκολία των βουλευτών του νομού να παραβρίσκονται και να μιλούν εξ ονόματος μιας κοινωνίας που πλέον τους έχει απορρίψει και αυτός ο καθωσπρεπισμός της επαρχίας να χαιρετάμε με δέος αυτούς που μας έχουν κυριολεκτικά ξεπουλήσει τα τελευταία χρόνια δεν είναι η μοναδική στάση ζωής. Το πολιτικό σύστημα έχει αποτύχει και δυστυχώς επειδή η ηθική απουσιάζει από την πολιτική δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης από κανέναν για αυτό και παραμένουν οι ίδιοι να επιπλέουν στην επιφάνεια. Είτε είσαι πρόεδρος ΤΕΙ, δημοτικός άρχοντας, βουλευτής ή ακόμα και υπουργός καλό είναι να κοιτάξεις κατάματα όποιον εξ ονόματός του μιλάς και να του πεις την αλήθεια αλλιώς να πας σπίτι σου.
Χθες, σήμερα, αύριο το λόγο έχουν οι πρωταγωνιστές των ακαδημαϊκών κοινοτήτων: σπουδαστές, εκπαιδευτικοί και διοικητικό προσωπικό για να μπορέσει η τοπική κοινωνία να σταματήσει να σκέφτεται μόνο με βάση το οικονομικό όφελος και να ακούσει τις φωνές αυτών που γνωρίζουν το πρόβλημα. Αν αυτές οι φωνές με τεχνογνωσία και επιστημονική γνώση ήταν συμβουλευτικά κοντά στις τοπικές αρχές θα υπήρχε ένα πλάνο, ένα σχέδιο για να απαντήσει ένας δήμος με στοιχεία και επιχειρήματα απέναντι στις επιταγές και σχέδιο οποιουδήποτε υπουργείου και πάνω σε μια οργανωμένη προσπάθεια να πατήσει ένας γενικότερος ξεσηκωμός και αντίδραση και όχι πάνω σε τσαμπουκάδες που θυμίζουν άλλη εποχή και δε χωράνε στην υπό του Μνημονίου κηδεμονευόμενη δημοκρατία της σημερινής Ελλάδας. Και είναι απόλυτα λογικό ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον η στρατηγική του φόβου μας θέτει όλους μπροστά σε αδιέξοδα ή ελάχιστες επιλογές για να διαλέξουμε από τη χείριστη τη χειρότερη.
Λογικό είναι να ακούς σε παρέες ότι αυτή η διασπορά των Τμημάτων σε όλη τη χώρα δεν είχε λογική και ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε κάτι να γίνει αλλά καμία ευθύνη δεν βαρύνει κανέναν και οι ίδιοι οι οποίοι έκαναν τις επιλογές του παρελθόντος καλούνται να δώσουν και σήμερα τη λύση.
Όσα χρόνια βρίσκομαι στο εκπαιδευτικό προσωπικό τόσο του Τμήματος Εφαρμογών Πληροφορικής στη Διοίκηση και στην Οικονομία όσο και του Εμπορίας και Διαφήμισης (για το οποίο ανέλαβα και υλοποίησα πριν χρόνια τη μελέτη ίδρυσης) στα οποία πέρα από το εκπαιδευτικό ρόλο έδωσα και ως Αμαλιαδίτης όλες μου τις δυνάμεις για να λυθούν τεράστια προβλήματα που υπήρχαν καθημερινά, κουβαλούσα πάντα την αγωνία για την ουσιαστική διασύνδεση των Τμημάτων αυτών με την τοπική κοινωνία πέρα από τους όρους μιας οικονομικής συναλλαγής.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν και οι προτάσεις/παρεμβάσεις του Συλλόγου Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας «ΑΡΤΙΝ ΔΑΝΕΛΙΑΝ» του οποίου έχω την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος τα τελευταία 5 χρόνια. Δυστυχώς η αγωνία των περισσότερων συμπολιτών μου ήταν πάντα για τον αριθμό των φοιτητών που υπάρχουν στην πόλη και τίποτα παραπάνω. Δεν υπήρξαμε ποτέ συνομιλητές και παρόντες σε μια διαφορετική προοπτική που θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει άλλους δεσμούς στις τοπικές κοινωνίες για να υπάρχει πραγματικό έρεισμα και προοπτική πραγματικής ανάπτυξης με την παραμονή των ιδρυμάτων στις πόλεις της επαρχίας.
Και οι πόλεις χάνουν πολλά περισσότερα από ενοίκια, καφέδες και σουβλάκια. Χάνουν ώριμους αλλά και εκκολαπτόμενους επιστήμονες που προσέφεραν στην πόλη σε πολλαπλά επίπεδα και θα μπορούσαν να αποτελέσουν ελπίδα για το αύριο και να αναβαθμίσουν και τους θεσμούς σε τοπικό επίπεδο συμμετέχοντας ενεργά στα κοινά.
Ήρθε η ώρα όπου ένα τέλος πρέπει να σημάνει μια νέα αρχή. Σε αυτή την αρχή δε θα μας οδηγήσουν οι καθοδηγητές του χτες. Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για αυτό που ξημερώνει. Συμμετοχή σε συλλογικότητες, καθαρές και αχρωμάτιστες με αμεσότητα στη δημοκρατία για να μπορέσουμε να επιλέξουμε σωστά. Ο αγώνας για όλους ξεκίνησε και χρειάζεται βροντερό παρόν κάθε μέρα. Αν βέβαια συνεχίσουμε να ψάχνουμε σωτήρες στα ίδια πρόσωπα, τα οποία είναι πλέον πεποίθησή μου ότι είναι κομμάτι του προβλήματος και όχι της λύσης του, οι τοπικές κοινωνίες θα βουλιάζουν στο σκοτάδι και θα συνεχίσουν σ’ αυτές να βασιλεύουν οι μονόφθαλμοι…
* Εργαστηριακός Συνεργάτης Τμήματος Εφαρμογών - Αντιπρόεδρος Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας "ΑΡΤΙΝ ΔΑΝΕΛΙΑΝ"
