Σήμερα η κατάσταση στον αγροτικό τομέα μπορεί να περιγραφεί με δύο λόγια. Κατακόρυφη άνοδος των τιμών εισροών και κάθετη πτώση των τιμών των κυριότερων αγροτικών προϊόντων.
Δηλαδή πληρώνουν εισροές (πετρέλαιο, φάρμακα, λιπάσματα κλπ. Γεωργικά εφόδια) σε υψηλές τιμές και όταν φθάνει η ώρα να πουλήσουν την παραγωγή τους, για διάφορους λόγους γνωστούς και άγνωστους που όμως οι αγρότες δεν μπορούν από μόνοι τους να ελέγξουν αλλά και τώρα τελευταία η εγχώρια και Διεθνή Οικονομική κρίση προκαλεί κατάρρευση των τιμών.
Έτσι λοιπόν πολύ απλά όταν μια καλλιεργητική περίοδος υψηλού κόστους συνδυάζεται με χαμηλές τιμές τότε αυτό συνεπάγεται ζημιά. Αυτό καταρχήν πρέπει να το καταλάβουν «αυτά τα παιδιά του καθοδικού Σωλήνα» των Αθηναϊκών καναλιών που είτε που άγνοια είτε ευρισκόμενοι σε «διατεταγμένη» υπηρεσία κάθε φορά που οι αγρότες διεκδικούν δυναμικά την επιβίωσή του ή τους κατηγορούν για τις επιδοτήσεις ή προσπαθούν να στρέψουν εναντίον τους άλλες παραγωγικές τάξεις.
Όσον αφορά την εκάστοτε πολιτική Ηγεσία του ΥΠΑΑΤ πάντα έχει έτοιμη μια πρόσκληση για κοινωνικό διάλογο και Διαβούλευση. Αλήθεια τόσος διάλογος που έχει γίνει μέχρι τώρα που πήγε;
Όσο ο ρόλος του Υπουργείου θα συνεχίζει να είναι διαχειριστικός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ή όσο κάποιοι αγρότες θα συγχέουν το αγροτικό ζήτημα μόνο με τη διεκδίκηση «πακέτων» τόσο το αγροτικό πρόβλημα θα παραμένει πρόβλημα γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως αν πληρωθούν οι ροδακινοπαραγωγοί ταυτόχρονα μπορεί να λυθούν και τα προβλήματα των αγροτών της Ηλείας, της Αχαΐας κλπ.
Θεωρώ βέβαια πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι τελευταίες κινητοποιήσεις ανέδειξαν ένα κίνημα νέων αγροτών από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη που βγήκαν στους δρόμους όχι μόνο να διεκδικήσουν το χαμένο εισόδημά τους αλλά να εκφράσουν και την αγωνία τους για το μέλλον διεκδικώντας και θεσμικές αλλαγές.
Προβλήματα στον αγροτικό τομέα υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Αυτό όμως που όλοι πρέπει να καταλάβουν είναι ότι υπάρχουν προβλήματα για τα οποία μέσα από το διάλογο μπορούν να δρομολογηθούν λύσεις αλλά και προβλήματα που η λύση τους δεν είναι θέμα διαλόγου αλλά θέμα γενναίων πολιτικών αποφάσεων που σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν και κόστος.
Για παράδειγμα
Η επαναλειτουργία ενός σύγχρονου δικτύου γεωργικών εφαρμογών και έρευνας (δοκιμαστικοί και πειραματικοί αγροί) που θα φθάνει μέχρι και την τελευταία κοινότητα για την στήριξη των παραγωγών.
Η κατοχύρωση του επαγγέλματος του αγρότη με κριτήρια αντικειμενικά και ευδιάκριτα.
Η σύγχυση που επικρατεί στον καθορισμό της έννοιας γεωργός ή κατά κύριο επάγγελμα γεωργός και που είναι πηγή πολλών προβλημάτων και παρερμηνειών.
Η στήριξη της ποιότητας και η ύπαρξη αξιόπιστων και απλών συστημάτων ποιότητας.
Η οργάνωση της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων και η λήψη μέτρων για να μπει μια τάξη στην αγορά.
Ως χώρα έχουμε το πιο «αρρωστημένο» σύστημα εμπορίας αγροτικών προϊόντων και είμαστε οι πρώτοι με το μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ τιμών παραγωγού και καταναλωτή, 1:5 (ενώ στις άλλες χώρες 1:2). Αυτή η άθικτη «διαχρονική απάτη» οδηγεί σε συρρίκνωση το εισόδημα των παραγωγών και των καταναλωτών.
Η ουσιαστική στήριξη των νέων συλλογικών μορφών οργάνωσης των παραγωγών.
Η αναδιάρθρωση των κεντρικών υπηρεσιών ου ΥΠΑΑΤ αλλά και των περιφερειακών που έχουν πάψει να συνεργάζονται και να λειτουργούν ικανοποιητικά με όφελος του αγρότη. ΕΚΤΙΜΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΔΙΑΛΟΓΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΛΥΘΕΙ ΧΘΕΣ.
• Θέμα διαλόγου όμως είναι ο Εθνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός που δεν θα περιορίζεται στη διαχείριση των κοινοτικών επιδοτήσεων, που θα αντιμετωπίζει τις δυσμενείς επιπτώσεις της ΚΑΠ, θα δίνει έναν προσανατολισμό στους αγρότες και που σε τελευταία ανάλυση θα καθορίζει τι θέλουμε από τους αγρότες να κάνουν.
• Θέμα διαλόγου μπορεί να γίνει η μετά το 2013 ΚΑΠ και πως ο αγροδιατροφικός τομέας της χώρας μας από κλάδος ελλειμματικός και εξαρτημένος θα γίνει κλάδος αυτάρκειας.
• Θέμα διαλόγου και γενναίας πολιτικής απόφασης είναι η αναδιανομή της ενιαίας ενίσχυσης ώστε το σύνολο των πόρων να το καρπώνονται όσοι παραμένουν στην παραγωγή (περιφερειακό μοντέλο).
• Θέμα διαλόγου είναι η ανατροπή του στρεβλού, ξεπερασμένου και αναχρονιστικού μοντέλου οργάνωσης και ανάπτυξης του αγροτικού χώρου.
• Θέμα διαλόγου π.χ είναι ο Σχεδιασμός που έπρεπε να είχε αρχίσει για τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα δημιουργηθούν από τις κλιματικές αλλαγές στον αγροτικό τομέα. Συνεπώς χαρακτηρίζοντας αδικαιολόγητες τις ακραίες μορφές διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων των αγροτών δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς τη δικαιολογημένη ανησυχία για το μέλλον τους.
Η έλλειψη προβληματισμού για το αβέβαιο μέλλον της ελληνικής γεωργίας και η αδυναμία
σύνθεσης πρότασης για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του αγροτικού χώρου οδηγεί στις ίδιες αοριστίες που για 10ετίες τώρα τις ονομάζουν θέσεις. Συνεπώς ο αγροτικός τομέας απαιτεί ουσιαστική στήριξη για την επίλυση χρόνιων και συσσωρευμένων αλλά και των πρόσφατων προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η κοινή αγροτική πολιτική. Πρέπει η Πολιτική Ηγεσία να αφήσει τους αυτοσχεδιασμούς και τις μικροπολιτικές εντυπώσεων αν θέλει να δώσει στη γεωργία και τους γεωργούς προοπτική.
