Ούτε ένας δεν έχει τα κότσια να πάρει το ρόλο του κόκορα και να βάλει σε τάξη το κοτέτσι (βλ. εξουσία) της ντροπής.
Όλοι γελάνε σα χάνοι, αφού ο κίνδυνος αυτούς δεν τους πιάνει. Τα έχουν κάνει τα κουμάντα τους και τώρα παίζουν κλίτσικα και αμπάριζα με τα σπίτια και τις περιουσίες μας, δίχως φόβο για γιαούρτωμα και κυνήγι κανονικό.
Με χρυσά κουτάλια τρώνε, με τις λιμουζίνες κάνουν τις βόλτες τους , με τ’ ακριβά τους συνολάκια πάνε από θέατρο σε θέατρο και από ρεστοράν σε ρεστοράν και όσο για τα μετρητά, ας είναι καλά η καμπούρα του κορόιδου, του Ελληνάρα του χαλβά.
Γιατί, για χαλβάδες μας έχουν αφού ό, τι και να μας πουν, εμείς υπακούμε ως καλά στρατιωτάκια. Τους καταθέτουμε το υστέρημα μας, τους προσφέρουμε τη σιγουριά των «χαζών» και πάνω σ’ αυτά οι τύποι, κάνουν πάρτι.
Μισθοί και συντάξεις, ανέκδοτο που λένε στο κοτέτσι για το λαό, φτώχια και θρήνος για του φουκαριάρη το σπιτικό.
Εκεί, που κάποτε ο νοικοκύρης έκανε κουμάντο, εκεί που ανάλογα με το εισόδημα του κανόνιζε τη ζωή του, κάλυπτε τις ανάγκες του και ζούσε σαν άνθρωπος!
Τώρα πια, όλα είναι μια ανάμνηση παλιά, ένα λουλούδι μαραμένο στη ζωή μας, γιατί κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη του κόσμου να ζει μέσα σ’ ένα παραμύθι, φρόντισαν με συνοπτικές διαδικασίες να το μετατρέψουν σε εφιάλτη.
Δυστυχώς, η ΕΛΛΑΔΑ πλέον είναι αιχμάλωτη!
Υ.Γ. Μην πετάτε αυγά και γιαούρτια σε πολιτικούς, γιατί κάποιοι τα έχουν ανάγκη για να ταΐσουν τα παιδιά τους.