προφανώς, ότι οι ομοιότητες μεταξύ των δύο είναι περισσότερες από τις διαφορές τους. Δεν θα μπούμε στη λογική των οπαδών, τους οποίους έχουν-δυστυχώς- για να κάνουν τη δουλειά τους, τόσο τα κόμματα όσο και οι ομάδες. Θα αναφερθούμε σε μια άλλη ομοιότητα, αυτή των «χαμένων ευκαιριών».
Ας φανταστούμε την Ηλεία σαν μια μεγάλη ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Το …ρόστερ της αξιοζήλευτο. Διαθέτει απίστευτες παραλίες, δύο λιμάνια, κάμπο που καλλιεργείται τέσσερις φορές το χρόνο, ορεινό όγκο, τεχνητή λίμνη, στρατιωτικό αεροδρόμιο που μπορεί να λειτουργήσει και ως πολιτικό, αλλά και «παίκτες» παγκόσμιας κλάσης που μπορούν να κάνουν τη διαφορά όπως Αρχαία Ολυμπία, Ναό Επικούρειου Απόλλωνα, Αρχαία Ηλιδα.
Θα έλεγε κανείς ότι μια ομάδα με τόσους παικταράδες είναι …καταδικασμένη να παίρνει συνεχώς το πρωτάθλημα. Κι όμως! Η Ηλεία βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, κινδυνεύοντας με υποβιβασμό!
Ποιο είναι ωστόσο το κύριο χαρακτηριστικό της ομάδας; Μα φυσικά οι «χαμένες ευκαιρίες». Δεν καταφέρνει ποτέ να «τελειώσει τις φάσεις». Είχε δοκάρι στο θέμα του «Σχεδίου Ανασυγκρότησης» ενώ έχασε πέναλτι στο «Ταμείο Μολυβιάτη». Χάνει συνεχώς ένα σωρό ευκαιρίες όπως τα Νοσοκομεία, τα ΤΕΙ, ο σιδηρόδρομος, το αεροδρόμιο… Τελευταία μάλιστα έχασε μια «κλασική ευκαιρία» η οποία δεν χάνεται με τίποτα και ακούει στο όνομα «Ολυμπία Οδός»!
Μη μας ρωτήσετε τι φταίει. Ίσως ο προπονητής. Στις ποδοσφαιρικές ομάδες πάντως όταν βλέπουν ότι «δεν τραβάει» τον αλλάζουν μέχρι να βρουν τον κατάλληλο. Στην πολιτική ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Τον επιβραβεύουν για τις ευκαιρίες που αδυνατεί να μετατρέψει σε γκολ!
Αφήσαμε για το τέλος κάτι που ίσως ήρθε στο νου των περισσοτέρων από εσάς που διαβάζετε το σημερινό σημείωμα. Ότι στο ποδόσφαιρο επιτέλους έρχεται η κάθαρση. Οι ομάδες που ήταν «μπλεγμένες» σε στημένα παιχνίδια υποβιβάζονται και ο κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του. Έτσι δημιουργούνται ελπίδες, οι οποίες πιστεύουμε να μην αποδειχθούν φρούδες, ότι κάτι αλλάζει.
Στα κόμματα και στην πολιτική αυτό θα το δούμε ποτέ; Μάλλον όχι…
Κι αυτή είναι ίσως η βασική διαφορά μεταξύ ποδοσφαίρου και πολιτικής…
