Αυτονόητα θα πρέπει απο μια τέτοια δράση να εξαιρεθούν οι δημόσιες παραλίες που είναι για χρήση του ελληνικού λαού, αλλά και οι περιοχές μείζονος ιστορικού ενδιοαφέροντος, όπου προεξάρχει η διαφύλαξη της ιστορικής μας ταυτότητας και μνήμης. Το δημόσιο σ΄αυτή την εκδοχή εκμετάλλευσης, πέραν απο το τίμημα της παραχώρησης, μπορεί να συμφωνήσει να λαμβάνει και ποσοστό επι των κερδών της εκμετάλλευσης, αλλά και απο κάθε μορφής επέκτασης αυτής.
Μπορούν ακόμα να δημιουργηθούν πέρα απο αμιγώς τουριστικές επιχειρήσεις και σύνθετα συγκροτήματα τόσο με κατοικίες, όσο και με ήπιες μορφές εκμετάλλευσης. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του ελληνικού, που προσφέρεται για σύνθετη εκμετάλλευση, όπου σήμερα μένει ανενεργή, προτού βεβαίως την σφετεριστουν οι διάφοροι οικοπεδοφάγοι, οι οποίοι έντονο ενδιαφέρον εκδηλώνουν για αυτήν.
Αντίστοιχες συνέργειες μπορούν να υπάρξουν στα Ολυμπιακά μας ακίνητα, τα οποία σαν επενδύσεις έγιναν με την προοπτική να προσφέρουν μακροχρόνια έσοδα στο ελληνικό δημόσιο και σήμερα απαξιώνονται εγκαταλελειμμένα και λεηλατούμενα απο διάφορες περιθωριακές ομάδες. Με την δημιουργική συνέργεια λοιπόν ιδιωτικών κεφαλαίων, μπορούν τα ολυμπιακά μας ακίνητα, να μεταλλαγούν σε σπουδαία κέντρα παροχής υψηλών υπηρεσιών αθλητικού τουρισμού, τα οποία θα αποφέρουν σοβαρά έσοδα στο ελληνικό δημόσιο, αντί να αφήνονται στην ερήμωση, την λεηλασία των υποδο-μών τους και την εγκατάλειψη όπως σήμερα.
(γ) Εκμετάλλευση ακινήτων για αστικές αναπλάσεις
Σε αυτό το επίπεδο γίνεται πώληση ή και παραχώρηση ακινήτων του δημοσίου, προκειμένου να λάβουν χώρα μεγάλης έκτασης αντιπαροχές και να δοθεί έτσι η δυνατότητα για πολεοδομική και περιβαλλοντική τόνωση υποβαθμισμένων κοινωνικά περιοχών.Κεντρικό μέλημα σ΄αυτή την περίπτωση θα είναι η συνεταιριστική σύμπραξη απο μικροιδιοκτήτες παλαιων διαμερισμάτων, αλλά και νέων επνεδυτών, οι οποίοι θα προβούν στο γκρέμισμα πεπαλαιωμένων οικοδομικών τετραγώνων και θα ανεγείρουν στη θέση τους, σύγχρονα, λειτουργικά και σύνομα με τους νέους περιβαλλοντικούς κανόνες οικοκοδομικά κέντρα, που θα αποτελέσουν πόλους οικιστικής και εμπορικής εκμετάλλευσης.
Παρόμοιες ενέργειες είχαν λάβει χώρα στην Νέα Υόρκη την δεκαετία του 1990 και το εγχείρημα εστέφθη με επιτυχία, βγάζοντας απο την απαξία και την κοινωνική και περιβαλλοντική υστέρηση, ολόκληρες συνοικίες. Σήμερα η πολύ ελπιδοφόρα αυτή προοπτική είναι απονεκρωμένη, αφενός μεν απο την έλλειψη του αναγκαίου χώρου για καινούριες χρήσεις, αφετέρου δε απο την προφανή διστακτικότητα νέων επενδυτών, να εμπλακούν στα θανατηφόρα γρανάζια της γραφειοκρατίας της δημόσιας διοίκησης, αλλά και να συνεταιριστούν με μικροιδιοκτήτες, που δεν βλέπουν τις ιδιοκτησίες τους, με αναπτυξιακή προοπτική.
Συμπερασματικά αν ξεκινήσουν τα σχήματα που περιγράψαμε πιο πάνω, η ωφέλεια θα είναι τεράστια, γιατί και δεν θα υπάρξει αντίδραση για την εκποίηση «νεκρών» οικοπέδων του δημοσίου, αλλά θα υπάρξει αντίθετα και ικανοποίηση του δημοσίου αισθήματος, για την οικιστική και περιβαλλοντική αναβάθμιση κοινωνικά περιθωριοποιημένων περιοχών.
Συνεχίζεται ...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
