Τέλος εποχής για τους πολιτικούς μύθους !
Στο κοινωνικό πεδίο έχουν λάβει χώρα κοσμογονικές αλλαγές, που διαφοροποίησαν συνάμα και το μοντέλο των κομμάτων μας, αλλά και των πολιτικών αρχηγών. Τα παντοδύναμα πολιτικά κόμματα που γνωρίσαμε μεταπολεμικά, μέχρι έστω και το 2010, με τους κραταιούς ηγέτες, δεν υπάρχουν πιά. Και έτσι ο Αλέξης Τσίπρας και αν ακόμα κατορθώσει να διανύσει μια μεγάλη πολιτική διαδρομή, δεν θα κατορθώσει ποτέ, να καταστεί μια πανίσχυρη προσωπικότητα, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου των μεταπολιτευτικών μας δεκαετιών και με τον τρόπο που αυτός εγχαράκτηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο. Και αυτό συναρτάται όχι μόνο με την προσωπικότητα και τα προσόντα, μα με τις βαθιές κοινωνικές αλλαγές που διατρέχουν σήμερα την κοινωνία. Διάγουμε άλλους καιρούς. Στις μέρες μας κανένας κομματικός οργανισμός, δεν θα μπορούσε να διοικηθεί με τον τρόπο διοίκησης του Ανδρέα. Και βεβαίως με την αρωγή και στήριξη των πανίσχυρων εκδοτικών συγκροτημάτων των προηγούμενων δεκαετιών, που στήριζαν και μεγέθυναν τέτοιους πολιτικούς μύθους. Τα παντοδύναμα εκδοτικά συμφέροντα βρίσκονται σε αποσύνθεση, ενώ αποδυναμώθηκε συντριπτικά ο ρόλος τους, από την κατακλυσμιαία παρουσία των μέσων μαζικής δικτύωσης.Και αυτή η κοσμογονία, δεν είναι αποκλειστικά ελληνική. Άλλαξε η κοινωνική κουλτούρα όλων των δυτικών κοινωνιών. Όλες οι κυρίαρχες αξίες στη δύση τίθενται εν αμφιβόλω και αποδομούνται σε χρόνο dt τα πάντα. Πολιτικοί και κοινωνικοί ηγέτες, αφού οι λαοί, απορρίπτουν συλλήβδην τις κατεστημένες κομματικές αντιλήψεις και συνταγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτής της κοινωνικής μεταλλαγής ο Ντόναλντ Τράμπ, που απέδειξε περίτρανα, ότι οι κομματικοί οργανισμοί, με την δομή και την λειτουργία που γνωρίζαμε, έχουν πλέον «πεθάνει». Κατά αντιστοιχία και ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά με άλλη μεθοδολογία και τρόπο. Τα ασύλληπτης ισχύος πλέον μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ντοπάρουν τον κόσμο και των οδηγούν σε ακραίες επιλογές.Δυστυχώς η Ελλάδα, είναι μια χώρα που δεν επέτυχε στις δεκαετίες που πέρασαν την θεσμική της ακεραίωση και τα θεσμικά της ελλείμματα την καθιστούν πολλές φορές έωλη και ασταθή στο ευρωπαϊκό σκηνικό. Με την απειλή μεγάλων προβλημάτων όπως των μεταναστευτικών ροών, του δημογραφικού και άλλων, να την ταλανίζουν πολιτικά και κοινωνικά και να ανασχέτουν την εθνική της ευημερία. Πάραυτα η πολιτική μας τάξη πάντοτε υστερούσα, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την χρησιμότητα της συναίνεσης στα «μεγάλα και σπουδαία» για τον τόπο. Έτσι αρκετοί ηγέτες εκτιμούν ότι αν απολέσουν την νίκη, θα ηττηθούν αυτοί και όχι η πατρίδα, που κάποτε ωστόσο θα έλθουν να διοικήσουν και αυτοί από τις τροπές του πολιτικού παιγνίου! Παρουσιάζουμε θεσμικό έλλειμμα, ενώ κάποτε χρησιμοποιήσαμε και κορυφαίες θεσμικές λειτουργίες, για μικροκομματικά παιχνίδια. Σε αντιδιαστολή με άλλες χώρες θεσμικά δυνατές, όπως η γειτονική μας Ιταλία, που έχει την υποδομή να λειτουργεί άψογα και στο ακέραιο σαν κράτος, ανεξαρτήτως του ποιος είναι στην εξουσία. Συμπερασματικά είμαστε μια χώρα, με βαθιά δομικά εσωτερικά προβλήματα και με μια κοινωνία θρυμματισμένη, αντίκρυ σε μεγάλα ζητήματα και αβυσσαλέες προκλήσεις. Και επιβάλλεται από τους καιρούς, να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις, χωρίς τους άλλοτε «μεγάλους ηγέτες» και σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενο και ασταθές. Θα χρειασθεί έτσι να επιδείξουμε ωριμότητα και να αποβάλλουμε στείρες νοοτροπίες του παρελθόντος, για να βγούμε νικητές, μέσα από αυτές τις δύσκολες μάχες. Έχουμε ωστόσο ως έθνος και ως κοινωνία, απέναντι στις παραπάνω προκλήσεις και ένα ατίμητο εθνικό ατού. Την αυτοπεποίθηση μας, που μας βοήθησε να υπερκεράσουμε τους υφάλους της ιστορίας και να εξέλθουμε νικητές. Οι επόμενες κινήσεις μας, θα είναι καθοριστικές. Χρειάζεται φρόνηση και μέτρο. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε.
Πάνος Ν. ΑβραμόπουλοςΣυγγραφέας Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
