Στη δίνη της παρακοής
Η επιβλητική εορτή ιστορικής μνήμης στο Παρίσι, για τον μεγάλο πόλεμο, δίνει το έναυσμα για έναν δημιουργικό προβληματισμό, στο πως απαντάμε στην διαφαινόμενη επανάληψη της κίνησης του ιστορικού εκκρεμούς. Δυστυχώς αποχωρίζεται από τον κοινωνικό ορίζοντα, μια γενιά που είχε ζώσες μνήμες για την φτώχεια, τις κακουχίες και τον πόλεμο στην Ευρώπη. Και βεβαίως υποχωρεί μαζί της και η ιστορική μνήμη, που υπόμνηζε στους θερμοκέφαλους ανά την Ευρώπη και τον κόσμο όλο, τι σημαίνει η τραγωδία του πολέμου. Πάραυτα για εκατομμύρια πολίτες, παράγοντες του δημοσίου βίου, αλλά και leaders στην υφήλιο που διαπλάθουν την κοινή γνώμη, ο παγκόσμιος πόλεμος φαντάζει στο μυαλό τους, σαν κάτι πρωτόγονο. Και εστιάζοντας στην ύποπτη πάντα – με δυο παγκοσμίους πολέμους στην πλάτη της – Γερμανία, είναι επικίνδυνο το γεγονός, ότι φεύγει από το προσκήνιο ένας κόσμος που έζησε βιωματικά την τραγωδία των δυο παγκόσμιων μακελειών και αναδύεται μια νέα γενιά, που αισθάνεται απενοχοποιημένη από τις εθνικές ενοχές έναντι της ανθρωπότητας και άρα ελεύθερη να φλερτάρει και πάλι με την ακροδεξιά παρακοή. Αντίστοιχα συμβαίνουν στην Αυστρία, στην Πολωνία και τη Ιταλία. Στα καθ΄ημάς, η πολιτική μας τάξη συμπεριφέρεται με πολιτική ανευθυνότητα και έλλειψη συνείδησης των κινδύνων, που συνεπάγεται η περιφρόνηση στην δημοκρατική ομαλότητα και σταθερότητα. Είναι επίκαιρα παρά ποτέ εδώ τα λόγια καθηγητή του Παντείου, που εύστοχα επισημαίνει για τους σημερινούς πολιτικούς μας ηγέτες, «ζώντας σε συνθήκες ηρεμίας και πολιτικής ομαλότητας, δεν υποπτεύονται τις δραματικές πτυχές του ιστορικού μας παρελθόντος. Τους διακατέχει το σύνδρομο της πολιτικές κερδοσκοπίας και όχι το μέλλον του τόπου. Και πορεύονται με το ευκαιριακό κέρδος της εφήμερης πολιτικής επικοινωνίας και όχι με ένα συγκροτημένο σχέδιο για το μέλλον.Μια ιστορική αναδίφηση και επ αφορμή των εορτασμών του Παρισιού, δείχνει ότι όσοι έλαβαν τις μεγάλες αποφάσεις για την έκσπαση του πολέμου – Χίτλερ, Μολότωφ, Τσώρτσιλ, Ρίμπεντροπ, Μουσολίνι κ.α. - είχαν την δυνατότητα να διαβουλευτούν και να σκεφτούν σε πολύ εύλογα χρονικά διαστήματα, ημερών και εβδομάδων. Σε περίοδο που εξέλειπαν τα σημερινά social media, αλλά και τα παντοδύναμα παγκόσμια τηλεοπτικά κανάλια. Οι τωρινοί πολιτικοί ηγέτες που λαμβάνουν τις μεγάλες αποφάσεις, λειτουργούν σε περιβάλλοντα και συνθήκες εικονικής πραγματικότητας, παρά της αληθινής ζωής ! Οι κοινωνίες στις μέρες μας αξιώνουν γρήγορες αποφάσεις από τους ηγέτες τους και αυτοί απαντούν σε χρόνους dt στο twiter, με μηνύματα μόλις λίγων χαρακτήρων ! Αυτό συνιστά ευθεία απειλή για την δημοκρατία, που η τύχη της, παίζεται στην κυριολεξία, στα ζόρια των social media… Θα αντιτείνει ο αναγνώστης ίσως, μα φταίνε τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, για το δραματικό έλλειμμα ηγεσίας μας; Προφανώς και όχι. Αλλά είναι αλήθεια ότι το επιτείνουν με την λειτουργία τους καταλυτικά. Βρισκόμαστε έτσι σήμερα με ταπεινές ηγεσίες, έναντι ιστορικών αποφάσεων και που πρέπει συνάμα να τις λάβουν με αστρικές ταχύτητες. Ακόμα ένα ανησυχαστικό γεγονός, το ότι το αυγό του φιδιού δεν επωάζεται μόνο στην Ευρώπη, αλλά εσχάτως ενδημεί και στις ΗΠΑ ! Η πλειονότητα της κοινωνίας παρακολουθεί ενεή, αυτές τις οδυνηρές εξελίξεις για την δημοκρατία και την ειρήνη, αμήχανη και απογοητευμένη και εν τέλει ηθικά και πολιτικά απονευρωμένη, να αντιδράσει στην παραφροσύνη των ημερών μας. Μια παραφροσύνη με την οποία την βομβαρδίζει καθημερινά στο facebook, μια δράκα ανεγκέφαλων και ακραίων ηλιθίων, που ωστόσο με το ωκεάνειο θράσος τους, κατορθώνουν να παρουσιάζονται ως «κυρίαρχη πλειοψηφία», σε ένα κοινωνικό σύνολο εξασθενημένο και αδύναμο να προτάξει έστω στοιχειώδη αντίσταση. Και αποζητά απελπισμένα να ακουμπήσει σε έναν χώρο ή έναν ηγέτη, που θα παρουσιάζει μια υποτυπώδη σοβαρότητα, μέσα στο σημερινό τέλμα !
Πάνος Ν. ΑβραμόπουλοςΣυγγραφέαςΑ΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.gr
