Ένας θυμός...
Το παράθυρο μου ακούει την βροχή... Ένας μικρόκοσμος που με περιβάλει φτιάχνει στιγμές και μου τις χαρίζει... Ανοίγω τα ματια μου και αμέσως το ραδιοφωνάκι στο κομοδίνο μου... Χρονια τώρα συνεπιβάτης του ονείρου... Στο ψυγείο ένα κομμάτι μαύρης σοκολάτας και το φακελάκι με το τσάι ... Η μέρα αρχίζει... Ένας μοναχικός διάλογος οι πρωινές εφημερίδες το κουμπί του θερμοσίφωνα ... Όλοι εσείς και η ανάγκη μου να πω μια Καλημερα... Ένας θυμός που τον στολίζω με τα χρώματα της ψυχής μου και τα αρώματα ενός φανταστικού Έρωτα... Ένας θυμός για τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις μάσκες αυτών που κανονίζουν την ζωή μου... Ένας θυμός... Να χαιρετάς τον άλλο και να λερωνεις τα χέρια σου... Και να θυμώνει που δεν πρόσεξες το δαχτυλίδι... Σκουπίζω το πρόσωπο μου και κοιτάζομαι στον καθρέπτη... Αυτός είμαι... Δεν έχω να κρύψω κάτι... Αυτό θέλω και από τους άλλους... ...και μένω μόνος... Με κάτι φίλους μου καλούς... Καλημερα
Χάρης ΚανελλακόπουλοςΔιακοσμητής
