Η αξιοκρατική αναγκαιότητα, των Ενόπλων Δυνάμεων
Για πολλά χρόνια οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας της χώρας και δη στις κορυφαίες τους λειτουργίες όπως οι κρίσεις, τελούσαν υπο το ζοφερό καθεστώς της πατρωνίας των κομματικών γραφείων. Οι ηθικές και επιχειρησιακές απώλειες που προξενήθησαν από αυτή την στρέβλωση ήταν πελώριες. Και είχε εμπεδωθεί στους ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς η αντίληψη, ότι για να προχωρήσουν ιεραρχικά, όφειλαν να έχουν την πολιτική στήριξη ενός μεγάλου πολιτικού γραφείου, παρά να είναι υπηρεσιακά άριστοι και επαρκείς. Τοποθετήθηκαν έτσι σε αυτό το πλαίσιο, σε κορυφαίες θέσεις ηγεσίας, αξιωματικοί που ήταν προκλητικά ανεπαρκείς ! Αλλά χειρότερο παρεπόμενο αυτής της στρέβλωσης, ήταν ότι η χώρα μπήκε στην δίνη στα παραγωγικά μας σώματα, σε έναν κυκεώνα μισαλοδοξίας και αντεκδίκησης. Το εκάστοτε κρατούν κόμμα, κυνηγούσε με αποστρατεία τους ανώτατους αξιωματικούς που δεν ασπάζονταν τις ιδέες του και προωθούσε στα ανώτατα κλιμάκια ηγεσίας, τους κομματικά φίλα προσκείμενους. Και ερχόμενο στην εξουσία το αντίπαλο κόμμα, ανακαλούσε από την αποστρατεία τους συνταξιοδοτηθέντες «δικούς» του και οδηγούσε στην αποστρατεία τους θωρούμενους ανώτατους αξιωματικούς, κομματικούς του «αντιπάλους». Αποτέλεσμα ο ευτελισμός της έννοιας της αξιοκρατίας στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας και η καταρράκωση του ηθικού κύρους των ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών. Και βεβαίως αυτή την παθογένεια την πλήρωσε οικτρά η Ελλάδα στα Ίμια, όπου ο καθένας από τους αρμοδίους αυτενεργούσε και «έκανε ότι ήθελε», χωρίς σχέδιο, χωρίς αρχή ! Συνειδητοποίησε τότε σύσσωμο το πολιτικό μας σύστημα, ότι το «παιχνίδι» με τις ένοπλες δυνάμεις κοστίζει θανατηφόρα ! Μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση κομματικές επιλογές σε θέσεις ευθύνης Υπουργείων και ΔΕΚΟ, προξενώντας μεσομακροπρόθεσμα μια χρεοκοπία. Ανάξιες όμως επιλογές στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, μπορούν να συντελέσουν σε εθνική τραγωδία. Και πράγματι από τα Ίμια και εντεύθεν τηρήθηκε από τα εναλλασσόμενα κόμματα στην εξουσία, ένας κώδικας δεοντολογίας. Είναι αλήθεια ακόμα, ότι μέσες άκρες αυτή η θεσμική αναγκαιότητα, τηρήθηκε και από το 2015 έως και πρίν λίγο καιρό. Πάραυτα σήμερα εκφράζονται ενστάσεις από την αντιπολίτευση, στις οποίες συνάδει και το κοινό αίσθημα, με την γενική εικόνα που μπορεί ως ένα βαθμό να έχει για την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, ότι επιχειρούνται μερικές κομματικές προαγωγές και αντίστοιχες αποστρατεύσεις στα ανώτατα στρατιωτικά μας κλιμάκια. Και εκτιμάται ότι και πάλι μετά από πολλά χρόνια σεβασμού των αξιοκρατικών κρίσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις, επανέρχονται οι στρεβλώσεις των παρεμβάσεων των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών της κυβέρνησης. Στο ίδιο μήκος αναφύονται φατριασμός και ηθικές έχθρες μεταξύ ανώτατων στρατιωτικών μας στελεχών, που είναι το μόνο που δεν χρειάζεται στις μέρες μας, ο τόπος ! Ελλοχεύει λοιπόν ο κίνδυνος με τον κομματικό αμοραλισμό, να επαναυποτροπιάσουμε στις οδυνηρές νόσους του παρελθόντος, που μας οδήγησαν στην εθνική ήττα των Ιμίων. Η πολιτική μας τάξη καλείται, με αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητας έναντι της πατρίδας και του ελληνικού λαού, να αποτρέψει νέες τέτοιες τραγωδίες. Και όποιοι δεν ακούν την φωνή της πατρίδας και της συνείδησης, θα λογοδοτήσουν πολύ ακριβά. Και από την ιστορία !
Πάνος Ν. ΑβραμόπουλοςΣυγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.gr
