«Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια…», τραγουδάει ο Χρήστος Κυριαζής, αλλά απ’ ότι φαίνεται… δεν το γνώριζαν αρκετοί αυτό, μέχρι χθες!

Το πώς το έμαθαν όλοι και τους έχει πιάσει το φυλλοκάρδι τους, δεν ήταν δύσκολο να συμβεί, από τη στιγμή που το κράτος αποφάσισε να εφαρμόσει το νόμο.

Ένα νόμο που ήταν στο συρτάρι για περίπου δέκα χρόνια, δίχως κανένας να ασχολείται μ’ αυτόν, γιατί λέει ήταν αντιλαϊκός και ψυχαναγκαστικός για τους πολίτες!

«Τόσα προβλήματα σου λέει έχει και δεν είναι πρέπον να του αφαιρέσουμε το δικαίωμα να μπορεί να πνίξει τον πόνο του στο ποτό και το τσιγάρο»…

Ένα τσιγάρο δρόμος… για να εφαρμοστεί ο νόμος, ήταν η ιστορία, αλλά σε μια κυβέρνηση που όλα τα αντιμετώπιζε χαλαρά, με τον υπουργό να καπνίζει σε συμβούλια και να πουλάει μαγκιά, πως περίμενες να έχεις αποτέλεσμα σωστό και απάντηση στο ερώτημα «ή το τσιγάρο ή εγώ»;

Όμως τα πράγματα άλλαξαν και όπως δείχνουν οι πρώτες κινήσεις, μάλλον οδεύομεν προς τη σωστή κατεύθυνση…

Αυτή που ο νόμος μπαίνει σε εφαρμογή, αυτή που βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, αφαιρώντας του το δικαίωμα να φυσάει τον καπνό του τσιγάρου του στο πρόσωπό σου.

Γιατί το κακό είχε παραγίνει, με τον κάθε χλιμίτζουρα και την κάθε καρακαηδόνα να το παίζουν ιστορία και αδιαφορώντας για το νόμο, να καπνίζουν αρειμανίως όπου τους βόλευε!

Κι αν τολμούσες να έλεγες και καμιά κουβέντα, τα άκουγες κι από πάνω… ως ξενέρωτος σπασίκλας ή κομπλεξικός του κερατά…

Τώρα όμως, ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε από αυτή την εικόνα, του τυπά με το τσιγάρο πίσω από το γραφείο στη δημόσια υπηρεσία, της μοντελιάστρας στη στάση του λεωφορείου με το τσιγάρο στο χέρι, με τον ετοιμοθάνατο παππού στο πάρκο, στην πλατεία, να καπνίζει και να το παίζει ιστορία.

Ένα τσιγάρο δρόμος… για να εφαρμοστεί ο νόμος, είναι όλη η ιστορία και οφείλουμε όλοι να είμαστε πιστοί στον κάθε νόμο, αν θέλουμε να αποκαλούμαστε πολιτισμένοι.

Αμ πως!!!

Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος - συγγραφέας