Τέλος οι διακοπές, τέλος και οι άδειες, επιστροφή στη δουλειά. Κάποιες από εσάς ίσως επιστρέφεται στην εργασία σας μετά από μια γέννα, άλλες πάλι μόλις πιάσατε δουλεία ή σας έφυγε η περσινή μπέιμπι σίτερ. Ζητάτε επειγόντως κάποιον να σας φυλάξει το μικρό σας αγγελούδι...

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. «Να βοηθήσουν οι γιαγιάδες ή μήπως καλύτερα να πάρουμε μια νταντά ή να το πάμε σε βρεφονηπιακό σταθμό; Μήπως είναι πολύ μικρό; Η ξένη γυναίκα, θα’ ναι καλή; Θα το αγαπάει; Μάλλον η επιλογή της γιαγιάς απορρίπτεται. Θα το κακομάθει και αλίμονο μας»!

Σκέψεις και ερωτήματα που προβληματίζουν κάθε οικογένεια, όταν η μητέρα εργάζεται.

Αν λοιπόν καταλήξετε στην επιλογή μιας γυναίκας, πρέπει να δώσετε μεγάλη προσοχή. Το μεγάλωμα του παιδιού δεν είναι μόνο τάισμα, άλλαγμα, μπάνιο, βόλτα και επίβλεψη να μην πάθει τίποτα.

Το πρόσωπο που επιλέγεται για να είναι κοντά στο παιδί σας, τις ώρες που λείπετε, καλείται να υποκαταστήσει το ενδιαφέρον, τη στοργή, την αγκαλιά, την αγάπη, τη διαπαιδαγώγηση, που εσείς θα του δίνατε.

Γι’ αυτό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κοιτάξετε, είναι αυτή η γυναίκα να έχει... κοινά πιστεύω, κουλτούρα και συνήθειες με σας. Όσο μικρό και αν είναι το παιδί, «δεν καταλαβαίνει», όπως νομίζεται. Η στάση ζωής της νταντάς όμως, μεταφέρεται υποσυνείδητα.

Τα «μη» και τα «πρέπει» σας, γίνονται «μη» και «πρέπει» και για την μπέιμπι σίτερ. Ο τρόπος που εσείς έχετε επιλέξει να διαπαιδαγωγήσετε το παιδί σας, δε θα πρέπει να γίνει μόνο γνωστός στη νταντά, αλλά και να τηρηθεί.

Έτσι μόνο θα καταφέρετε να μεγαλώσετε το παιδί σας φυσιολογικά, χωρίς να υπάρξουν διχασμοί, παλινδρομήσεις σε μικρότερες ηλικίες, διάφορα κατάλοιπα και τραύματα ψυχικής φύσεως, στη μετέπειτα ζωή του.

Δείξτε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο που επιλέξατε για να διαπαιδαγωγήσει το παιδί σας και αφήστε το χρόνο να δουλέψει υπέρ σας. Ίσως αυτός ο άνθρωπος να αποδειχθεί ικανός και το παιδί σας να πάρει τα κατάλληλα εφόδια που θα το βοηθήσουν να αναπτυχθεί.

Αν πάλι επιλέξετε τη γιαγιά ή τον παππού για να προσέχει το παιδί σας, το εγγόνι τους δηλαδή, είναι γιατί οι περισσότεροι από εσάς νιώθετε σίγουροι ότι το παιδί σας είναι σε «καλά χέρια», ότι λαμβάνει αγάπη και στοργή και ότι το προσέχουν και το φροντίζουν σωστά.

Από την άλλη μεριά, η εύρεση ισορροπίας στη σχέση σας μπορεί να μην είναι και τόσο καλές, καθώς γονείς ή πεθερικά είναι δύσκολο κάποιες φορές να υιοθετήσουν τις δικές σας απόψεις σχετικά με την ανατροφή των εγγονών τους.

Ας μην ξεχνάμε, ότι η προσφορά της γιαγιάς και του παππού είναι αναντικατάστατη, αρκεί να υπάρχει ισορροπία στη σχέση σας μαζί τους, να φροντίσουν να είναι διακριτικοί και να μην επεμβαίνουν στον τρόπο διαπαιδαγώγησης που εσείς έχετε αποφασίσει.

Να μην είστε απόλυτοι και επιτακτικοί στις γνώμες και τις απόψεις σας. Μπορείτε να «περάσετε» αυτό που θέλετε με «πλάγιο» τρόπο, χρησιμοποιώντας ότι ο παιδίατρος ή οι εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι πιστεύουν ότι αυτό είναι σωστό για το παιδί και είναι καλό να το ακολουθήσουμε και εμείς.

Κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις, εκτιμώντας τις γνώσεις τις παραδόσεις, τα παραμύθια, τα ήθη και έθιμα και κάποιες συνταγές που η γιαγιά γνωρίζει και με αυτά έχει μεγαλώσει.

Δείχνουμε ευγνωμοσύνη και εκτιμούμε την πολύτιμη προσφορά της, δείχνοντας το με έργα και πράξεις.

Εκτός από τη μπέιμπι σίτερ και τη γιαγιά πολλοί γονείς επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους σε βρεφονηπιακό σταθμό.

Έναν χώρο που αφήνουμε τα παιδιά μας όχι για να τα προσέχει κάποιος να μη χτυπήσουν, αλλά για την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, οι οποίες πρέπει να καλλιεργηθούν στο παιδί στην ηλικία 0-6 ετών, αλλιώς σιγά-σιγά εξαφανίζονται.

Τη ζεστή αγκαλιά της οικογένειας και της μητέρας έρχεται να αναπληρώσει η νηπιαγωγός και η παρέα που θα δημιουργηθεί στο νέο περιβάλλον, το νηπιαγωγείο.

Η προσχολική αγωγή, αποτελεί το πρώτο στάδιο προσπάθειας που κάνει ο άνθρωπος για να μορφωθεί. Οι επιδράσεις που δέχεται στη ηλικία των δυο με πέντε χρονών, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική, συναισθηματική και διανοητική του εξέλιξη.

Ειδικότερα το παιδί στο παιδικό σταθμό αποκτά:

Άμεση κοινωνικοποίηση, αυτονομία και αυτοεξυπηρέτηση, ψυχοκινητική ανάπτυξη, συναισθηματική ωρίμανση. νοητική εξέλιξη, ανάπτυξη και καλλιέργεια του προφορικού λόγου και της αισθητικής και διατήρηση, ανάπτυξη και καλλιέργεια της φαντασίας.

Το πρώτο βήμα είναι να επιλέξετε αν θα απευθυνθείτε σε δημόσιο ή ιδιωτικό σταθμό. Στους δημόσιους σταθμούς θα χρειαστεί να κάνετε την εγγραφή του παιδιού μέχρι 10-15 Ιουνίου για την σχολική χρονιά που θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο, οπότε τώρα είναι λίγο αργά…

Επισκεφτείτε τους «προτεινόμενους» παιδικούς σταθμούς και ζητήστε να σας δείξουν τις αίθουσες, τις τουαλέτες, την κουζίνα, το χώρο που αλλάζουν τα μωρά, τον κήπο και ελέγξτε κάθε χώρο για την καθαριότητα και ασφάλεια του παιδιού...

Μάθετε για τις δραστηριότητες που θα κάνουν τα παιδιά, τα παιχνίδια που παίζουν, το διαιτολόγιο, τις ώρες λειτουργίας, αν ο παιδικός σταθμός είναι ολοήμερος και διαθέτει φύλαξη πέραν του ωραρίου, αν θα μπορείτε να επισκεφθείτε το σταθμό σε γιορτές και εκδηλώσεις, πόσο συχνά γίνονται συγκεντρώσεις γονέων, σε ποιόν θα πρέπει να απευθυνθείτε αν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα, αν είναι ασφαλισμένα τα παιδιά κατά τη διάρκεια που βρίσκονται στο χώρο, κάθε πότε επισκέπτονται οι γιατροί το σταθμό και εξετάζουν τα παιδιά, κ.α.

Η προσαρμογή των περισσότερων παιδιών στο νέο περιβάλλον, γίνεται χωρίς δυσκολία. Ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που αρνούνται να γίνουν μέλη αυτής της νέας ομάδας.

Είναι αυτά τα παιδιά που ζουν παράμερα, τόσο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όσο και κατά τη διάρκεια διαφόρων δραστηριοτήτων. Γι’ αυτά η μετάβαση από την οικογένεια στο σχολείο είναι αρκετά δύσκολη. Είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, που το παιδί περνά μια βαθιά συναισθηματική κρίση και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Η απομάκρυνση από τα αγαπημένα του πρόσωπα, που του παρέχουν σιγουριά και ασφάλεια, τα κάνει ευαίσθητα, νευρικά, οξύθυμα και αντιδραστικά.

Η αλλαγή περιβάλλοντος, ο νέος τρόπος ζωής, η συνύπαρξη με περισσότερα άτομα (που χάνεται η αποκλειστικότητα), οι υποχρεώσεις, οι υποχωρήσεις, γεμίζουν αρκετά παιδιά με άγχος και ανησυχία, οδηγώντας τα σε δυο μορφές απομόνωσης.

Στη μια περίπτωση η απομόνωση είναι προσωρινή και διαρκεί από ορισμένες μέρες ως μερικές βδομάδες. Συνήθως αυτό συμβαίνει, όταν τα παιδιά είναι σε πολύ μικρή ηλικία και αποχωρίζονται για πρώτη φορά την οικογένεια.

Στην άλλη περίπτωση είναι διαρκείας, που μπορεί να κρατήσει όλη τη διάρκεια της σχολικής περιόδου. Αυτό γίνεται περίπου στην ηλικία των τριών ετών, που το παιδί τα θέλει όλα δικά του, ζει για τον εαυτό του, αγνοώντας τους γύρω του. Αυτά τα παιδιά εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά προς τους συνομήλικούς τους και ιδιαίτερη προσκόλληση με τη νηπιαγωγό τους.

Σημαντικό ρόλο σ’ αυτές τις περιπτώσεις, παίζει ο βαθμός αυτονομίας του παιδιού με τη μητέρα, η ποιότητα ζωής στο σπίτι, οι προσωπικές σχέσεις του και η αδιάφορη-αδέξια νηπιαγωγός.

Όποια κι αν είναι η απόφαση σας να ξέρετε ότι πρέπει να καλύπτει τις φυσικές, συναισθηματικές, σωματικές και κοινωνικές ανάγκες του παιδιού σας. Αυτό θα το μάθετε μόνο αν το ακούσετε και δείτε τις αντιδράσεις του στην επαφή που θα έχει με την μπέιμπι σίτερ ή τη γιαγιά ή τον παιδικό σταθμό. Πάντα να παίρνετε τη γνώμη του υπ’ όψιν σας, μην το αγνοείται, είναι αυτό που θα σας δώσει τη σωστή και καταλληλότερη λύση.

Καλλιόπη Γραμμένου
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Παιδαγωγός- Εμψυχώτρια