Δυο ξερά φύλλα.Μια αγκαλιά και μια ψυχή που ψάχνει το φθινόπωρο για να φανεί.

Βηματα και ψίθυροι στο νοτισμενο χώμα που αργεί να στεγνώσει στο κλάμα της γης.

Ανθρωποι μοναχοι.

Με το παράθυρο ανοιχτό στις αναμνήσεις από ένα καλοκαίρι που έφυγε για να επιστρέψει .

Θα περιμένω.

Στην σιωπή που θα χορεύω με τα σύννεφα...

Θα περιμένω.

Στην σιωπή με τις φθινοπωρινές ανταύγειες που μου αρέσει να σε βλέπω.

Θα περιμένω.

Κοιτάζοντας το σκοτάδι...

Θα περιμένω.

Ενα φύλλο ωχρο που θα μου φέρει ο αέρας.

Ο ίδιος αέρας που μου χαρίζει στιγμές ενός ηδονικου φθινοπωρινού πρωινού με τα αρώματα της ψυχής.

Δυο ξερά φύλλα.

Μια αγκαλιά και μια ψυχή που ψάχνει το φθινόπωρο για να φανεί.

Ήταν θυμάμαι μια φορά...

Καλημερα

Χάρης Κανελλακόπουλος
Διακοσμητής