Πως είναι δυνατόν η άφιξη κάποιων προσφύγων και μάλιστα παιδιών να διχάσει μια πόλη;

Πως είναι δυνατόν η ψυχή μας να αντιστέκεται στο δραμα της ζωής κάποιων ανθρώπων;

Αν υπάρχει κάποιο θέμα ας το συζητήσουμε ήρεμα και αποτελεσματικά.

Ας βάλουμε τα όρια μας και με σεβασμό στον άνθρωπο ας συμβάλουμε όλοι μας στην ποιότητα ζωής που μας αξίζει.

Κάτω από έναν Θεό ο άνθρωπος είναι ένας και τα παιδιά μικροί άγγελοι.

Οπου κι αν ζει ότι χρωμα κι αν έχει όλοι στο δικαίωμα της ζωής.

Γιατι τόσο ψέμα;Τόσο μίσος;

Τόσος φόβος...

Η ζωή όλων μας απειλείται από χίλιους κινδύνους και είναι φυσικό να θέλεις να προστατευτείς αλλά οι πρόσφυγες δεν είναι απειλή.

Απειλη είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Απειλη είναι ο κακός εραστης μιας υπεροχής ζωής.

Απειλη είναι τα όπλα που πουλάς για να πλουτίσεις η επιβολή σου στην ζωή των άλλων και το θεριό που άφησες να ζει στην ψυχή σου.

Ο βολεμένος εαυτός σου.

Οι ομάδες που έγιναν κράτος αυτά που είπες θρησκεία και το χρήμα που τύλιξες τα όνειρα σου για σένα.

Που βλέπεις αλλοιώς τον Εμίρη και αλλιώς τον κακομοίρη...

Αυτό είναι η απειλή.

Είναι το ήθος σου είναι το φως που χάθηκε από τον ανθισμένο κήπο.

Ειναι η μελαγχολία του καιρού...

Όχι οι πρόσφυγες.

Καλημερα

Χάρης Κανελλακόπουλος
Διακοσμητής