Μείναμε λίγοι.

Στην μικρή μου πόλη ξεθωριάζουν τα χρώματα και οι σκιές χορεύουν στολισμένες μοναξιά.

Μια ολόκληρη γενιά λείπει και όσοι έμειναν αναζητούν μια ευκαιρία να φύγουν.

Μερικοί τυχεροί είναι ακόμα στις δουλειές των γονιών τους και στηρίζουν την πόλη που καταρρέει.

Αλλοι με πρόσωπα αγγέλων προσπαθούν να τσιμπήσουν και το τελευταίο ψίχουλο.Και η πόλη ερημώνει .

Ο ακροβάτης θα περπατήσει σε τεντωμένο σχοινί και θα φτάσει ανάποδα στην άκρη.

Η αλήθεια κρυμμένη στην τελευταία χαραμάδα ψάχνει να φανεί και απ’εξω σκοτεινές σκέψεις φτιάχνουν όνειρα.

Ο ακροβάτης γελάει.

Μας κοροϊδεύει που τον κοιτάμε και μας γυρνάει τις πλάτες.

Θα φτάσει ανάποδα στην άκρη.

Κανεις μας δεν είδε τι μας έκρυψε.

Ουτε θα δει.

Έτσι είναι η παράσταση.

Σε όποιον αρέσει.......

Μείναμε λίγοι.

Θεατες μιας παράστασης τραγικής.

Στο ίδιο έργο.

Καποιοι πρόλαβαν και άλλαξαν θέση.

Αλλοι κάθισαν στους επισήμους.

Αλλοι έμειναν στις πίσω θέσεις για να φύγουν πιο εύκολα.

Εφυγαν.

Μειναμε λίγοι.

Ο ακροβάτης πέθανε.

Μπροστά στην άδεια σκηνή ακόμα θα περιμένουμε .......

Μείναμε λίγοι.

Πιο λίγοι και από το τίποτα της Εξουσίας.

Καλημερα...

Χάρης Κανελλακόπουλος
Διακοσμητής