Το Πατρινό καρναβάλι αρχίζει.

Φέτος για πρώτη φορά μετά από πολλά χρονια στην μικρή μου πόλη οι Αποκριες θα είναι μια γιορτή για την πόλη.

Για τα παιδιά και για όσους αισθάνονται παιδιά.

Οι άλλοι ας ζήσουν με την ρουτίνα της καθημερινότητας αφού τους αρέσει.

Η ζωή έχει επιλογές και ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίζει χωρίς να επιβάλλει την γνώμη του.

Στον Πύργο πάντα υπήρχε μια προκατάληψη για την Αποκριά.

Για τις μάσκες και τα κρυμμένα λογια δεν μιλάει κανεις.

Για τα καρναβάλια της ζωής μας πάλι δεν μιλάει κανεις.

Η γιορτή όμως μας πειράζει.

Υποκρισια...

Ελάτε λοιπόν.

Ας οργανωθούμε κι εμείς για την γιορτή.

Ας ανασύρουμε έθιμα παλιά και ας φορέσουμε εκείνα τα χαμόγελα με τα πολλά χρώματα.

Ενα αστείο είναι η ζωή...

Ένα αστείο και ας μιλάμε για μεγάλες αποφάσεις.

Και ας τρέχουμε όλη την ημέρα για σκοπούς και όνειρα.

Ένα αστείο είναι η ζωή.

Ενα δάκρυ στο πρόσωπο του παλιατσου και μετά γλέντια.

Ενας κρότος στο τίποτα...

Στο αντίθετο της υποκρισίας.

Ενα αστείο...

Ας το χαρούμε.

Καλημέρα