Θα περάσει κι αυτό...
Και μετά ;
Θα ανοίξω την πόρτα και θα μείνω στο μεγάλο δωμάτιο να σκεφτώ.
Θα μετρήσω τα πρώτα μου βήματα και τις αγκαλιές και προσπερνώντας την ενοχική εφηβεία μου θα σταθώ στα πρώτα φιλια Θα μεινω λίγο εκεί και με τον νεανικό μου ενθουσιασμό θα θυμηθώ το πρώτο μου γραφείο και παρέα με τους πελάτες θα αλλάζω επιτραπέζια ημερολόγια.
Στο μεγάλο δωμάτιο...
Τα βήματα μου θα προσπερνούν τις λεπτομέρειες και στο μεγάλο καθρέφτη θα ψάχνω το πρόσωπο μου.
Ποιος είμαι; Που πάω;
Οι γονείς μου έφυγαν και έμεινε ένα παιδί με πολλούς φίλους.
Τα βήματα μου έγιναν μια συνήθεια και η ζωή μια συνέχεια του εφηβικού μου τοπίου.
Μια συναυλία υπεροχης μουσικής με τυχαίους ακροατές.
Τυχαια ζωή ;
Δεν ξέρω. Το μεγάλο δωμάτιο κρύβει μια σιωπή. Στο χάρτινο κουτί φωτογραφίες από μια εκδρομή.
Με γρήγορα βήματα φτάνω στο παράθυρο που έχω πάντα κλειστό.
Εκει συνήθως ξεκουράζω την φαντασία μου όταν με κουράζουν τα όνειρα.
Απο τα αλλα τα ανοιχτά βλέπω τους ανθρώπους να περνούν.
Βλεπω την ζωή...
Τις νύχτες τ’αστερια και κάτι σκιές που βάφτισα Έρωτες.
Στο μεγάλο δωμάτιο σαν μοναχικός επισκέπτης θυμάμαι και ονειρεύομαι.
Πως θα περάσουν οι μέρες;
Είναι δύσκολο αυτό που ζούμε.
Τοσες μέρες μέσα στο σπίτι...
Και μετά;
Ένα κλειστό παράθυρο που ξεκουράζω την φαντασία μου και ένα χαμόγελο.
Θα περάσει κι’ αυτο.
Και μετά ;
Καλημερα
Χάρης Κανελλακόπουλος
Διακοσμητής