Κάπως έτσι ή σχεδόν έτσι αισθάνεται ο άνεργος σε τούτη τη χώρα, καθώς όλοι τις τελευταίες ημέρες κάνουν λόγο για επιδόματα και ενισχύσεις σε εργαζόμενους που «ΜΕΝΟΥΝ ΣΠΙΤΙ» λόγω του κορωναϊού.

Αυτοί όπως φαίνεται έχουν δικαιώματα σε τούτη τη χώρα, αυτοί είναι που το κράτος κρίνει πως πρέπει να «εξυπηρετήσει». Οι υπόλοιποι, οι άνεργοι… ας κόψουν το λαιμό τους!

Λες και μόνοι τους αποφάσισαν να μη δουλέψουν, λες και από μόνοι τους θέλησαν να είναι σε αυτή τη θέση… λες και από μόνοι τους δεν βγάζουν προκηρύξεις και δεν δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, σε μια χώρα που όλα υπολειτουργούν όπως δείχνει η καθημερινότητα, που λείπουν εργατικά χέρια.

Το ότι το ίδιος το κράτος εδώ και χρόνια έχει βάλει ως κυρίαρχο στοιχείο για πρόσληψη τη μακροχρόνια ανεργία και όχι τα κοινωνικά κριτήρια ή την εμπειρία ή τα πτυχία, το προσπερνάμε.
Και έρχεσαι τώρα και αναρωτιέσαι, τι θα κάνει μια οικογένεια που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι, κάτι που το κράτος δικαίου το προσπερνά;

Πως θα πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και πόσο θ’ αντέξουν οι γονείς ή κάποιος άλλος «συγγενικός» χορηγός να τους στηρίξουν;

Αυτοί είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού; Είναι καταδικασμένοι ή δεν υπάρχει λόγος ν’ ασχοληθεί κανείς μ’ αυτούς, μιας και μαζί με τους ηλικιωμένους, όπως είχε πει και ένας μεγάλος ηγέτης του πρόσφατου παρελθόντος, πρέπει να πεθάνουν κι άλλοι για να σωθούν οι υπόλοιποι;

Τώρα του τύπου σαχλαμάρες, πως δεν μπορούμε να ελέγξουμε ποιοι είναι πραγματικά άνεργοι, το προσπερνάω, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως το κράτος έχει τους μηχανισμούς να δει ποιος πραγματικά είναι άνεργος και ποιος το κοροϊδεύει – το κλέβει.

Γιατί δικαιοσύνη σε αυτό που λέει αυτή τη στιγμή το «κράτος» δεν υπάρχει, καθώς αν ένας που απολύθηκε πάρει 400 ή 800 ευρώ και η/ο σύντροφος δουλεύει κανονικά με τον χι ψι τρόπο, ποιος είναι καβάλα στο άλογο;

Αν βάλει όμως πλαφόν στο οικογενειακό εισόδημα και δώσει τα χρήματα που πραγματικά τα έχει ανάγκη να επιβιώσει, εκεί τα πράγματα αλλάζουν και εκεί μιλάμε για κράτος δικαίου.

Με την πλατφόρμα των 400 ή 800 ευρώ, επιτρέποντας σε όλες τις «μορφές» ανέργων να κάνουν αίτηση, «φίλε κράτος» μαθαίνεις πόσους ακριβώς ανέργους έχεις, με στοιχεία και παράλληλα δείχνεις πως τους σέβεσαι όλους.

Τόσο απλά…

Ο κόσμος έχει ανάγκη τη στήριξη από το κράτος, δίχως διακρίσεις και αποκλεισμούς, δίχως επιπόλαιες κινήσεις και βιαστικές αποφάσεις… για όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Γι’ αυτό ας ξαναδούν οι αρμόδιοι την πραγματική εικόνα της κοινωνίας και ας πράξουν το σωστό, γιατί όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, δίχως ταμπέλες και κοινωνικούς αποκλεισμούς.

Παυλός Ανδριάς
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας