Προχωρώ και βλέπω μια μικρή πλατεία με ένα άγαλμα. Ο Κολοκοτρώνης είναι. Κι εκεί οι μισές λάμπες καμένες πρέπει να είναι. Αναρωτιέμαι αν αυτή είναι η κεντρική πλατεία της πόλης. Σαν μικρή μου φαίνεται πάντως. Βλέπω κάποιους ανηφορικούς πεζόδρομους . Δεν ξέρω τι είναι προς τα εκεί πάνω. Θα παρκάρω το αυτοκίνητο και θα κατέβω να δω. Δεν δυσκολεύομαι να βρω θέση. Αργά είναι, καθημερινή, υπάρχουν θέσεις.
Κόσμος δεν κυκλοφορεί, ελάχιστοι άνθρωποι. Προφανώς θα είναι κάπου στο κέντρο, σε καφετέριες, κάπου θα κάνουν βόλτες. Τελικά ο ανηφορικός πεζόδρομος οδηγεί σε μια μεγάλη πλατεία. Αυτή είναι η κεντρική, σίγουρα. Βλέπω διάφορα μαγαζιά με κόσμο μέσα. Τράπεζες, νεοκλασικά κτίρια και σύγχρονα μαζί. Περπατώ στην πλατεία. Διακρίνω ότι λείπουν δέντρα από παρτέρια. Μια μεγάλη κολώνα με προβολείς μου θυμίζουν γήπεδο παρά πλατεία. Υπάρχουν βέβαια φανοστάτες περιμετρικά, αλλά και σ’ αυτούς πολλές λάμπες δεν λειτουργούν.
Προχωρώ και βλέπω το Δημαρχείο. Ωραίο κτίριο σκέφτομαι, όμορφο. Μπροστά σε αυτό υπάρχει ένα μαρμάρινο σιντριβάνι. Από τρεις μικρές οπές πετάγεται νερό. Δεν έχει φωτισμό, είναι σκοτεινό. Για κεντρική πλατεία, θλιβερό. Προχωρώ πιο πάνω και αισθάνομαι λίγο μόνος. Ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούν κι εδώ. Επικρατεί μια μουντή εικόνα. Συνεχίζουν να λείπουν δέντρα από παρτέρια. Γιατί άραγε; Ίσως να ξεράθηκαν και να τα αντικαταστήσουν. Μια μεγάλη εκκλησία στέκει απέναντί μου. Βλέπω κάτι παράξενο,ενώ είναι πλατεία,αυτοκίνητα έχουν παρκάρει πάνω σε αυτήν, ακριβώς δίπλα και μπροστά στην εκκλησία. Άσχημη εικόνα.
Στο βάθος βλέπω κάποιο μνημείο. Είναι κι αυτό σκοτεινό. Πάλι κάποιες κολώνες με προβολείς, η μία λειτουργεί, η άλλη είναι σβηστή. Ανεβαίνω στο μνημείο. Αφιερωμένο στον Άγνωστο Στρατιώτη. Τα μάρμαρα είναι βρώμικα. Επίσης δίπλα,υπάρχει κι άλλο συντριβάνι,αλλά δεν λειτουργεί.Είναι άδειο και με σκουπίδια μέσα. Κρίμα. Θα μπορούσε να είναι πολύ όμορφο αν λειτουργούσε. Βλέπω ότι η πλατεία συνεχίζει. Είναι λόφος απ’ ότι καταλαβαίνω. Υπάρχουν πεύκα γύρω-γύρω. Κι ένα κέντρο. Όμορφο. Στέκομαι στην άκρη, βλέπω πολλά φώτα από ψηλά.
Eίναι η συνέχεια της πόλης απ’ ότι καταλαβαίνω. Υπάρχει μια μεγάλη μαρμάρινη σκάλα που σε οδηγεί κάτω, αλλά είναι κλειστή. Δεν μπορώ να δω καλά μέσα στη νύχτα, είναι χαλάσματα μάλλον κάτω, θα γίνονται ίσως κάποια έργα. Πηγαίνω και κάθομαι στο κέντρο που βρίσκεται λίγο δίπλα να ξεκουραστώ. Αφού τελειώνω από το εκεί, βγαίνω ξανά έξω και συνεχίζω την βόλτα μου. Κατεβαίνω μια άλλη μεγάλη σκάλα, μαρμάρινη κι αυτή αλλά πολύ βρώμικη. Βλέπω έναν πεζόδρομο. Κι αυτός με ελάχιστα φώτα αν και στο βάθος κάποιο κτίριο φωτίζεται έντονα.
Προχωρώ και βλέπω ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο. Ρωτώ κάποιον και μου λέει ότι είναι το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης. Πραγματικά πολύ όμορφο και με νεοκλασικά επίσης κτίρια γύρω του. Ένα κομμάτι από άλλη εποχή. Την εικόνα πάντως μου την χάλασαν τα πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα γύρω από το μουσείο, πάνω σε πεζόδρομους. Επίσης κομμένα δέντρα και άλλα ξερά. Βγήκα σε ένα κεντρικό δρόμο, την οδό Ερμού. Πολλά εμπορικά καταστήματα.
Χαζεύοντας, παραλίγο να πέσω όταν χτύπησα πάνω σε ένα σπασμένο φανοστάτη. Μόνο η βάση του είχε μείνει. Πιο πέρα κι άλλος, κι άλλος. Και πάλι δέντρα ξερά και δέντρα που δεν υπήρχαν σε θέσεις που θα έπρεπε να είναι. Ήταν αργά και αναζήτησα ένα ξενοδοχείο. Το πρωί θα δω καλύτερα την πόλη.
Πράγματι,η επόμενη μέρα με βρήκε και πάλι έξω. Αρκετή κίνηση, κόσμος, αυτοκίνητα, τα καταστήματα ανοιχτά. Καμία σχέση με το προηγούμενο βράδυ. Διαπίστωσα μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα. Και πολλούς φωτεινούς σηματοδότες που όμως δεν λειτουργούσαν. Θα πρέπει να υπάρχει και μεγάλο πρόβλημα με το παρκάρισμα. Όλες οι θέσεις γεμάτες. Βγήκα ξανά στην πλατεία να πιω ένα καφέ. Όμορφη είναι το πρωί. Αφού ήπια τον καφέ μου, πήγα ξανά προς τα πάνω για να δω την θέα από ψηλά. Μου είπαν πως ο λόφος λέγεται Επαρχείο. Πράγματι, βλέπεις την πόλη να συνεχίζεται σε μια μεγάλη πεδιάδα μέχρι που φτάνει το μάτι σου να βλέπει θάλασσα στο βάθος. Δυστυχώς πολύ άσχημη η εικόνα κάτω από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Έχει πέσει ένας ολόκληρος τοίχος, χαλάσματα, χώματα και αγριόχορτα καθώς και σκουπίδια. Απογοητευτική εικόνα για κέντρο πόλεως. Γύρισα προς τα κάτω και περπάτησα στους πεζόδρομους του κέντρου. Όμορφοι και αυτοί. Ησυχάζεις από την φασαρία των αυτοκινήτων. Είδα μια όμορφη εκκλησία, η Αγία Κυριακή. Έκανα ένα γύρω και βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη πέτρινη σκάλα. Ψηλά κι εδώ. Άλλος λόφος. Εγκαταλειμμένη βέβαια. Κατέβηκα από ένα μικρό στενάκι πιο πέρα. Ανάμεσα σε σπίτια, βρέθηκα σε ένα μικρό εκκλησάκι.
Μου είπαν ότι είναι ο προστάτης της πόλης, ο Άγιος Χαράλαμπος, πολύ παλιά εκκλησία. Αλλά ένα μεγάλο παρκινγκ δυστυχώς. Το εκκλησάκι χαμένο ανάμεσα σε αυτοκίνητα, φορτηγάκια και αγροτικά. Κρίμα. Προχώρησα σε άλλο δρόμο κεντρικό, είδα ένα μεγάλο κτίριο, η Περιφέρεια. Αδιάφορο. Κάτι σαν λιμνούλα είχε δίπλα, αλλά βούρκος τελικά, γεμάτη λάσπη και τενεκεδένια κουτιά από αναψυκτικά. Γυρίζω προς το κέντρο από έναν άλλο μεγάλο δρόμο, την Μανωλοπούλου. Ευτυχώς εδώ υπάρχουν περισσότερα δέντρα και μεγάλα πεζοδρόμια. Σε μια κατηφόρα είδα ένα παλιό κτίριο. Κατέβηκα. Έμαθα ότι ήταν ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός. Όμορφο νεοκλασικό, αλλά εγκαταλειμμένο κι αυτό και μαυρισμένο σε κάποιο πλευρά του. Προφανώς από φωτιά. Δίπλα υπάρχει ένα πάρκο. Όχι ιδιαίτερα φροντισμένο. Κι εδώ υπάρχει σιντριβάνι αλλά ούτε αυτό λειτουργεί. Και βρώμικο επίσης.
Συνέχισα σε διάφορους δρόμους. Ρώτησα αν υπάρχει κάποιο ιστορικο-λαογραφικό μουσείο ώστε να μάθω περισσότερα για την πόλη. Κάποιοι δεν ήξεραν, κι άλλοι μου είπαν πως όχι. Μόνο για το αρχαιολογικό μου μίλησαν. Έμαθα ότι δεν λειτουργεί ακόμα ολοκληρωμένο,σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο. Στο πέρασμά μου από διάφορους δρόμους δεν είδα κάτι ιδιαίτερο. Υπήρχαν όμως σε διάφορα σημεία πολύ όμορφα νεοκλασικά, άλλα αναπαλαιωμένα κι άλλα αφημένα στην τύχη τους.
Σήμερα φεύγω από τον Πύργο. Πήρα τα πράγματά μου και μπήκα στο αυτοκίνητο. Έκανα μερικές ακόμα βόλτες, χωρίς να γνωρίζω καλά καλά από που θα φύγω στο τέλος. Θα την έβρισκα την άκρη όμως. Είδα ένα πολύ όμορφο δημοτικό θέατρο, τον σιδηροδρομικό σταθμό. Ξαναπέρασα από το αρχαιολογικό μουσείο. Βγήκα στην οδό Ερμού αφού είδα μια πινακίδα που με οδηγούσε προς την Αρχαία Ολυμπία. Φεύγοντας, σκεφτόμουν ότι στον Πύργο δεν έχεις κάτι ιδιαίτερο να κάνεις.
Μέσα σε μια μέρα και λιγότερο,έχεις δει όλη την πόλη. Μου έκανε εντύπωση ότι έχει πολλά ενδιαφέροντα νεοκλασικά κτίρια,μια όμορφη πλατεία και ωραίες εκκλησίες. Αλλά μεγάλη έλλειψη πρασίνου σε μια πόλη γεμάτη τσιμέντο και ελάχιστους μεγάλους ανοιχτούς χώρους. Την νύχτα υπάρχει πολύ μικρή κίνηση ανθρώπων και οχημάτων. Και πολλά σημεία όπου επικρατεί σχεδόν σκοτάδι. Είδα και πολλά πεζοδρόμια φτιαγμένα,αλλά και πολλά σε κατάσταση άθλια. Για το μέγεθός της η πόλη θα μπορούσε να είναι πολύ πιο φροντισμένη και προσεγμένη. Της λείπουν πολλά πράγματα που σε άλλες πόλεις τα έχουν προσέξει. Βγαίνοντας από τον Πύργο, δεν μπορώ να πω ότι θα ξαναρχόμουν αν δεν υπήρχε κάποιος λόγος ιδιαίτερος. Πιστεύω πως η επίσκεψη στην Αρχαία Ολυμπία θα με αποζημιώσει.
