Κι όμως…..Θα τον αλλάξουμε το Δήμο Πύργου εμείς οι δημότες του. Θα την αλλάξουμε και την Ηλεία εμείς πάλι οι πολίτες της. Σε μας ανήκει το χρέος και η ευθύνη να κάνουμε καλύτερη την πόλη μας για τα παιδιά μας και να μετατρέψουμε την Ηλεία σε κέντρο Παιδείας και Πολιτισμού.
"Θεμέλια σήμερα θα ρίξουμε στο κάστρο του Θεού μας•
πάνε τα περασμένα πέρασαν, νεκροφιλήσετέ τα•
καινούρια γης, σιδεροκέφαλη! φυτεύουμεν αδέρφια."(Νίκος Καζαντζάκης)
Εμείς οι πολίτες που με την ενεργό συμμετοχή μας θα παλέψουμε και θα πάρουμε την τύχη της πόλης στα χέρια μας.
Εμείς μόνο αν μείνουμε σπίτι μας θα δώσουμε τη δυνατότητα στους "επαγγελματίες" της πολιτικής να έρθουν πάλι να μας "σώσουν" ξανά.
Εμείς οφείλουμε να καταθέσουμε την πρόταση για μια σύγχρονη πόλη. Αν δεν γεννηθεί αυτή η πρόταση τότε ο αγώνας για μια καινούργια πόλη θα κινδυνεύσει να χαρακτηριστεί ουτοπία και να παραμείνει μονάχα μια καθημερινή κουβέντα. Και είναι να πιστεύουμε ότι αυτή η πρόταση μπορεί να γεννηθεί μόνο στα μυαλά των αρχιτεκτόνων ή των πολεοδόμων, χωρίς να πηγάζει απ' αυτό που ορίζεται σαν κοινωνικό ερώτημα και που είναι η θέληση της συμμετοχής του καθένα σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής ζωής. Η πόλη οφείλει να λειτουργεί σαν τόπος κοινωνικής δράσης όπου όλοι δραστηριοποιούνται και ιδιαίτερα οι νέοι. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα αλλάξει.
Οι επερχόμενες Αυτοδιοικητικές εκλογές δεν προσφέρονται μόνο για τιμωρητική ψήφο. Αυτή έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει. Ο πολίτης πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει να διαλέξει τους ικανούς και όχι να καταψηφίσει μόνο.
Θα έρθουν πάλι να μας πουν πως έχουν όραμα για την πόλη να μας σώσουν όπως τότε που περπατούσαν μαζί με τον ΓΑΠ στην Αρχαία Ολυμπία και μας υπόσχονταν πως θα γίνουμε πρότυπος νομός πράσινης ανάπτυξης!!
Θα έρθουν πάλι να μας υποσχεθούν ως προοδευτικοί και δημοκράτες πως θα αλλάξουν τα πάντα όταν άλλαξαν προς το χειρότερο και υποβάθμισαν την ποιότητα ζωής της πόλης και των χωριών μας και όχι μόνο δεν έλυσαν προβλήματα που είχαν δρομολογηθεί να λυθούν αλλά δημιούργησαν και νέα δυσεπίλυτα.
Θα έρθουν πάλι να μας σφίξουν το χέρι με χαμόγελο και θέρμη όσοι δεν αγωνίστηκαν για την ερήμωση των χωριών μας, την εξαθλίωση των αγροτών μας, την ανάπτυξη της παιδείας και του πολιτισμού στον τόπο μας.
Όσοι άφωνοι ψήφιζαν Μνημόνια κι έβλεπαν άτολμα να ερημώνει η πόλη από υπηρεσίες, από ανθρώπους, από παιδεία και δεν σήκωνα τότε τον τόνο της φωνής τους αλλά τώρα θα μας φωνάξουν με το μικρό μας όνομα.
Θα δουν τα παιδιά και τους εφήβους που βιάζονται τόσο πολύ να μεγαλώσουν για να φύγουν γρήγορα μακριά να γλυτώσουν από την παρακμή, αυτούς που δεν τους έφτιαξαν κανένα χώρο για να αξιοποιήσουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους και τριγυρνούν μαζί με τους προβληματισμένους γέροντες.
Και δεν είναι η πρώτη φορά σε αυτόν τον τόπο που έρχονται σαν φίλοι ντυμένοι οι "εχθροί" μας. Μας έχουν φέρει κι άλλες φορές Αθεμπίγιο αρχιτέκτονες για να μας πουλήσουν μεταξωτές κορδέλες κι υποσχέσεις.
"Ήρθαν ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν
έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μας......
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας." (Οδυσσέας Ελύτης – “Αξιον Εστί)
* https://twitter.com/katsimpelis
