Με «καζάνι που βράζει» φαντάζει η παιδεία, με τα γεγονότα να έρχονται να μας πιστοποιήσουν πως μια λάθος κίνηση, μια κουβέντα παραπάνω, είναι ικανή να φέρει την έκρηξη…

Το να βαφτίζουν τα παιδιά μας «αλητάκια» ή «κουμμούνια» δεν είναι και ότι καλύτερο και πολύ περισσότερο δεν αρμόζει σε κάποιους που δήλωναν πως έρχονται για να τοποθετήσουν ξανά τη χώρα μας στη θέση που της αρμόζει, προάγοντας τον πολιτισμό και τις τέχνες!

Μα δίχως παιδεία, θα αναρωτηθεί κάποιος, πως θα το πετύχουμε αυτό;

Το υπουργείο Παιδείας είχε όλο το χρονικό περιθώριο να ετοιμάσει τα πάντα ώστε να ξεκινήσει «σωστά» η φετινή χρονιά, να σχεδιάσει την επόμενη ημέρα δίχως προβλήματα, δίνοντας έμβαση στην ασφάλεια των παιδειών μας και την άριστη λειτουργεία των σχολικών κοινοτήτων.

Αντί γι’ αυτό όμως, αρκέστηκε στις μάσκες τσεμπέρια ή αλεξίπτωτα, όπως θες πες τες, στα παγουρίνο, βάζοντας τα παιδιά στην τάξη το ένα πάνω στο άλλο, αδιαφορώντας το τι έλεγαν οι λοιμωξιολόγοι και όσοι γνώριζαν ποια είναι η πραγματική εικόνα στα σχολεία, δίχως καθαριότητα, δίχως υγειονομική κάλυψη…

Και μετά, ως φυσικό ακόλουθο… ήρθε η κατάληψη, με φταίχτες τα παιδιά μας και δικαστές τους αυτούς που ανάθεμα και αν ξέρουν που πέφτει το κάθε σχολείο και τι προβλήματα έχει!

Γιατί μην ξεχνάμε, η μόνη επίσκεψη στα σχολεία των «εξουσιαστών», είναι στον αγιασμό και στο προαύλιο για τις σχετικές φωτογραφίες και τις copy paste ευχές. Για τα υπόλοιπα, έχει ο Θεός.

Όμως τα γεγονότα τρέχουν, η γύμνια της εκπαίδευσης προκαλεί και όσο κανείς δεν ακούει τις φωνές των παιδιών… τα αποτελέσματα θα φέρουν μεγαλύτερα προβλήματα, με θύματα φυσικά τα παιδιά μας.

Μια χρονιά πριν καν αρχίσει οδεύει με μαθηματική ακρίβειας προς την καταστροφή, με τους δασκάλους – καθηγητές να κρατούν μια αμέτοχη στάση, την υπουργό να απειλεί με απουσίες τιμωρία και μαθήματα Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι… και τους γονείς, να αγωνιούν ποια θα είναι η επόμενη ημέρα και κάποιους άλλους να τα βάζουν με τα ίδια τους τα παιδιά, λες και αυτά φταίνε που φτάσαμε μέχρι εδώ!

Αυτά, που ζητάνε τάξης με λιγότερα παιδιά, αυτά που φιμωμένα για ώρες ζητάνε να πιούνε μια γουλιά νερό και κάποιοι τους το απαγορεύουν, που ζητάνε να πάνε τουαλέτα και το μόνο που ακούνε είναι «στο διάλλειμα»… εκεί που ο ένας επάνω στον άλλο θα πρέπει να κάνει την ανάγκη του και να πάρει μια ανάσα. Έλεος…

Και επειδή δεν πάει άλλο, ας αναλάβει η κυβέρνηση τις ευθύνες της, ας τραβήξει το αφτί στους δικούς της «κομπάρσους», ας στείλει στο σπίτι τους όσους δεν έχουν σχέση με την παιδεία και την εκπαίδευση και ας δώσει μια λύση, τώρα όμως.

Ας τελειώσει αυτή η παρωδία με τις μάσκες & τις καταλήψεις και ας αρχίσουν τα μαθήματα έστω εξ’ αποστάσεως, όπως έγινε πέρσι στην περίοδο της καραντίνας, για να μην πάει και αυτή η χρονιά χαμένη.

Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας