Πρέπει να ήταν γύρω στα 1984 επί δημαρχίας Λάμπη Κανελλακόπουλου όταν έγινε μια προσπάθεια να διοργανωθεί ένα καρναβάλι στην κεντρική πλατεία της πόλης η οποία παρεμπιπτόντως γέμισε από κόσμο,μικρούς και μεγάλους. Έκτοτε δεν ξανάγινε καμία προσπάθεια. Επίσης η μνήμη μου δεν με απατά καθώς θυμάμαι εκατοντάδες κόσμου,ντυμένοι με αποκριάτικες στολές να γεμίζουν τους κεντρικούς δρόμους και την πλατεία το βράδυ του Σαββάτου.’Οπως και τον καθιερωμένο αλευροπόλεμο την προηγούμενη μέρα με το κλείσιμο των σχολείων.
Υπήρχε η διάθεση,δημιουργείτο το κλίμα για να γιορταστεί η αποκριά. Κι εκεί που έβλεπες τόσους ανθρώπους με τα πλαστικά ρόπαλα και τα σφυριά στα χέρια,τις καραμούτζες και τον χαρτοπόλεμο να χαίρονται,να γελούν και να κάνουν πλάκα αναμεταξύ τους,τα χρόνια πέρασαν και ο κόσμος αυτός χάθηκε.Τα πάρτυ έγινα «κλειστά»,μέσα σε μαγαζιά ή σε σπίτια.Η πόλη για μια ακόμη φορά έρημη.Οι φιγούρες των μασκαρεμένων μόνο βιαστικά περνούν τους δρόμους για να μπουν σε κάποιο κέντρο,κλαμπ ή μπαρ.Εκεί που κάτι τουλάχιστον γίνεται.
Η Κυριακή δε της αποκριάς,είναι μια νεκρή πραγματικά μέρα.Δεν κυκλοφορεί ψυχή έξω.Εντάξει,υπάρχει το καρναβάλι της Πάτρας δίπλα μας,πολλοί θα βρεθούν εκεί και από εδώ.Και ίσως γι΄αυτό τον λόγο δεν ενδείκνυται η μέρα για εκδηλώσεις.Αυτό βέβαια δεν ισχύει για το καρναβάλι των Λεχαινών,της Ζαχάρως,των Κρεστένων,της Αμαλιάδας,ακόμακαι του Καταρραχίου,του Αγίου Ιωάννη και του Αγίου Γεωργίου.Εκεί κάτι γίνεται πάντως.Κι ας έχει καρναβάλι στην Πάτρα.Και ξεκινούν οι Πυργιώτες και πάνε προς όλες τις κατευθύνσεις,έτσι,για να ευθυμήσουν,να δουν κάτι,να ξεσκάσουν βρε αδερφέ.Κι εδώ; Στην πόλη μας τι ακριβώς συμβαίνει;
Έχουν περάσει από το 1984 που αναφέρω παραπάνω,τριάντα ολόκληρα χρόνια.Σε αυτά λοιπόν τα χρόνια,ουδείς,μα ουδείς ενδιαφέρθηκε να κάνει κάτι σε αυτή την πόλη.Κανένας δεν είπε,ελάτε ρε παιδιά,να μαζευτούμε δέκα-είκοσι άνθρωποι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε,να γιορτάσει ο κόσμος και η πόλη.
Η πόλη...τριάντα με σαράντα χιλιάδες άνθρωποι.Που τρέχουν απο δω κι απο κεί,γιατί κανείς δεν κάνει κάτι.Είναι να απορείς.Μήπως δεν υπάρχουν παιδιά; μήπως δεν υπάρχουν δραστήριοι πολίτες; Μήπως δεν υπάρχουν τα μέσα; Φαντάζει αστείο να μην μπορούν κάποιοι να δραστηριοποιηθούν.Στα σχολεία μόνον να πήγαιναν και να έκαναν ομάδες καρναβαλιστών,θα γέμιζε η πόλη ολόκληρη από παιδιά ντυμένα στις απόκριες.Θα ετοίμαζαν στολές,θα έκαναν σχέδια,θα οργάνωναν γιορτές.Και μαζί με τα παιδιά,θα υπήρχαν και πολλοί,μα πάρα πολλοί μεγάλοι.Όταν όμως δεν υπάρχει το έναυσμα,που να βρεθεί η διάθεση.
Περνούν αυτές οι μέρες έτσι,κενές,οι νύχτες ήρεμες,μελαγχολικές.Κάπου αλλού,σχεδόν παντού και το σχεδόν πρέπει να αφορά αποκλειστικά εμάς εδώ,όλο και κάτι γίνεται.Μικρό ή μεγάλο.Εδώ επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή.Γιατί έτσι αποφάσισαν κάποιοι.Ποιοί; Έλα ντε! Ποιοί;
Kάποιοι θα προφασιστούν οικονομική αδυναμία,ειδικά στις μέρες μας.Κάποιοι θα τα ρίξουν στους «άλλους» και τούμπαλιν.Κάποιοι θα επικαλεστούν και θρησκευτικές απαγορεύσεις.Το θέμα είναι ότι παραμένουμε στην ίδια κατάσταση πολλά χρόνια.Και φως στις σκοτεινές νύχτες αλλά και τις θολές μέρες δεν φαίνεται.
Σε προηγούμενο σημείωμά μου για την πόλη,μιλώντας ως ξένος που την επισκέπτεται,κάποιος μου είπε ότι τα γράφω ωραία,αλλά θα βρεθούν και πολλοί που θα με πουν γραφικό.Δεν το αρνούμαι.Παρόλα αυτά,προτιμώ το γραφικός και τρελός από το ανίκανος και πεθαμένος.
Για να το πω ακόμη μια φορά.Ας βγάλει κάποιος τον Πύργο από την πρίζα.Όσο βρίσκεται υπό μηχανική υποστήριξη,μόνο σήψη θα θυμίζει. Καλά να περάσουμε και καλή Σαρακοστή,τουλάχιστον το Πάσχα είναι όμορφο στην μικρή μας πόλη.
