- Να πετάξω αυτά τα πράσινα ξεράσματα με τη σπιρουλίνα, που έπινα για πρωινό.
- Να στείλω μια καλτσοδέτα στον Ξυνίδη.
- Να πάρω τη σκάρα του αυτοκινήτου για το κανό.
-Nα στείλω την κουκούλα και το φυλλάδιο με τις οδηγίες για μολότοφ στον πρόεδρο του Αστέρα Εξαρχείων μην πέσουν στα χέρια της μαμάς και ποιος με σώζει… Έτσι κι αλλιώς αντιεξουσιαστής πρωθυπουργός δε θα ξαναβγεί
- Να πάρω τα Viagra μου από το κάτω συρτάρι του γραφείου και τα XANAX της Αντας.
- Να ξεφορτωθώ την γκαντέμο τη γραμματέα της μαμάς. Όποιος πόνταρε σ’ αυτή, έσβησε… Ωχ, ωχ! Και να θυμηθώ να της πω να παραιτηθεί από εκεί που τη διόρισα.
- Να θυμίσω σ’ εκείνο το γέρο συνταξιούχο, που μου έδωσε τη σύνταξή του για το χρέος, ότι ο γιος του (τώρα που θα βγει στην εφεδρεία…) θα έχει περισσότερο χρόνο να τον φροντίζει καλύτερα.
- Να ξύσω για τελευταία φορά την πλάτη μου στον τοίχο του γραφείου.
- Να στείλω για τελευταία φορά στον Πάγκαλο εκείνο το πόστερ που γράφει: «Ζήσε ρε λίγο χωρίς εχθρούς, βλαμμένε»
- Να γράψω στο ημερολόγιο για τον επόμενο Έλληνα Πρωθυπουργό: «είσαι ο μουντζούρης, που μένει με το κακό χαρτί στο χέρι».
- Να θυμάμαι ότι δεν έχει καμιά σχέση ο Βούδας κι ο Κούδας, η Κοζάνη κι η Λοζάνη, η Δανία με την Ινδία… κι άλλο είναι το «κάνω κανό» κι άλλο «το κάνω στις Κάνες»…
- ...κι ύστερα τι μπέρδεμα κι αυτό: όταν σου λένε στα Ελληνικά «Πες» εννοούν «μίλα». Δεν απαντάς στο «πες», «οκ, πέφτω»....
