Πάντα θαύμαζα το πάθος των συλλεκτών.
Είναι αυτοί που έσωσαν έθιμα παραδόσεις και κειμήλια Πολιτισμών ίσως ξεχασμένων.
Συλλογές γεμάτες ψυχές αξιών και ένα πάθος που σφραγίζει τον χρόνο στο σύντομο διάβα του.
Κάποιοι υπάρχουν και στην μικρή μου πόλη.
Τους έχω ακούσει να λένε πως δεν υπάρχει ένας χώρος να μπορούν να εκθέσουν την συλλογή τους.
Υπάρχουν όμως πολλά ερείπια και αποθήκες αναλώσιμων ονείρων.
Υπάρχουν καθρέπτες παραμορφωμενων ειδώλων.
Υπάρχει υλικό για μια έκθεση στην επέτειο για τα 200 χρονια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Χώρος δεν υπάρχει. Ενδιαφέρον δεν υπάρχει.
Ίσως να μην έχω ακούσει κάτι.
Οι σημαίες θα κυματίζουν μόνο με κάτι ξηλωμένες κλωστές στην αδιαφορία της πόλης σε μια τόσο σημαντική επέτειο.
Οι σελίδες της Ιστορίας μας θα μείνουν αδιάβαστες και οι Αρχές της πόλης θα καταθέσουν ένα δάφνινο στεφάνι.
Μετά θα γυρίσουν την πλάτη τους και θα ασχοληθούν με την πολιτική τους υποκρισία.
Ο Κολοκοτρωνης θα κοιτάξει τον μπαστακα που του πήγαν για παρέα και θα καταλάβει για ποιους πολέμησε.
...οι άλλοι θα κάνουν πως δεν κατάλαβαν.
Έτσι οι συλλογές θα γίνουν βροχή...
Καλημερα