Κι όμως… Μπορεί να σας ακούγετε κάτι ως ξένο στην «καθοδηγούμενη» καθημερινότητα που αβίαστα βιώνουμε, μπορεί να σας δημιουργεί μια τάση χλευασμού, αλλά αν έχετε διάθεση να το ψάξετε λίγο παραπάνω, θα διαπιστώσετε πως η Ελλάδα μας δεν είναι η χώρα των κομπάρσων.

Έτσι βολεύει τους «σκηνοθέτες» της ζωής μας να μας την παρουσιάζουν, προβάλλοντας καθημερινά κουραστικές στημένες δράσεις, με έπαθλο ένα κομμάτι ψωμί, ένα σακουλάκι γαριδάκια ή εντομομακαρονάδες!

Με δήθεν πρωταγωνιστές ανθρώπους από ένα «χώρο» παράταιρο από τον δικό μας κόσμο και τη δική μας ζωή, «πρόσωπα» θύματα της προβολής και της τηλεθέασης, με περίεργα επαγγέλματα: συλλέκτης όρθιων δακτύλων (βλ. like), ζογκλέρ αισθημάτων, αποχαύνωτης κ.α., οι βαρόνοι των media προσπαθούν έντεχνα να μας οδηγήσουν εκεί που το μυαλό νεκρώνει και τα μάτια γεμίζουν ηδονή, όταν το κεφάλι σταματάει να λειτουργεί, ως παραγωγική μηχανή.

Η αλήθεια βέβαια βρίσκεται αλλού, εκεί που όλος ο πλανήτης υποκλίνεται στα ελληνικά μυαλά, που εντυπωσιάζουν με τις δράσεις και τις νέες εφευρέσεις τους…

Τρανό παράδειγμα, η πρόσφατη επιτυχία του Δημήτρη, μαθητή της Α’ Λυκείου από την Καβάλα, που όχι απλώς έφτιαξε ένα ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη, με το χαμηλότερο κόστος που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ, αξίας μόλις 500 ευρώ, αλλά και που από προχθές συγκαταλέγεται επίσημα στους έξι στον πλανήτη, που έχουν κατασκευάσει InMoov ρομπότ!

Ένας νεαρός που τον χαρακτηρίζει η σεμνότητα και η εργατικότητα, δίχως να προβάλει το επίτευγμά του μέσα από αναρτήσεις, ποσταρίσματα και όλα τα άλλα τρικ των social media, μπήκε στις καρδιές μας και σήκωσε τη χώρα μας ακόμα πιο ψηλά… έχοντας δίπλα του ένα ανθρωποειδές ρομπότ, ύψους 1.85 μ. που συνεννοείται σε άπταιστα Αγγλικά.

Στο άκουσμα των επιτευγμάτων του ο Στέλιος Χατζηϊωάννου ανακοίνωσε την χορηγία 10.000 ευρώ για τις σπουδές του και αμέσως μετά στην ίδια κίνηση, στη χορηγία 10.000 ευρώ προχώρησε και ο πρόεδρος της KPMG στην Ελλάδα.

Ένας νέος δημιουργός, ένας νέος επιστήμονας ανοίγει τα φτερά του, με σκοπό να προσφέρει στην ανθρωπότητα…

Όσο για το κράτος… κάποια στιγμή θα σταθεί δίπλα του για τις σχετικές φωτογραφίες, αλλά στο μέλλον!

Και κάπως έτσι, νέα ελπιδοφόρα μυαλά χάνονται, ξένα κράτη τα «φιλοξενούν» στους κόλπους τους, αφού εμείς εδώ είμαστε «ουα ουα ουα α… οι μπλε πάνε τρένο και τρελαίνουν κόσμο ξανά και ξανά».

Αυτή είναι η «κατάντια» μας, αυτή η μοίρα μας… μιας και όπως λέει ο σοφός λαός μας: «Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς».

Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή αυτή η κατάσταση θ’ αλλάξει προς το καλύτερο και αυτή η χώρα θ’ αγκαλιάσει τα παιδιά της, μιας και αυτά είναι το μέλλον της.

Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας