Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Μπορεί να μας δίχασαν οι εκλογές ή να μας άφησαν αδιάφορους καθώς η ψήφος μας τελικά μπορεί να μην έχει και μεγάλη αξία να αλλάξει τα πράγματα, αλλά να που έρχεται το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου να μας ενώσει. Εκεί η φωνή μας έχει δύναμη και φτάνει μέχρι τη Βραζιλία όπου η Εθνική μας ομάδα Ποδοσφαίρου θα αγωνιστεί να πραγματώσει το εθνικό μας όραμα: Τελικός με τη Βραζιλία.
Όλα θα τα ξεχνούσαμε αν συνέβαινε αυτό, αν δηλαδή πηγαίναμε στον τελικό και ξεχυνόμασταν, όπως το 2004, στους δρόμους να πανηγυρίσουμε με μια απερίγραπτη χαρά και ευτυχία. Κι αν η Ελλάδα πάει καλά στους προκριματικούς θα βρούμε και τα χρήματα πολλοί να πάμε Βραζιλία με πτήσεις charter ή στη χειρότερη θα αγοράσουμε έστω και με δόσεις μια καινούρια τηλεόραση νέας τεχνολογίας ώστε να απολαύσουμε καλύτερα τους αγώνες. Να ταυτιστούμε με τη μάχη, να μοιραστούμε το αίσθημα της νίκης. Να απολαύσουμε μια παγωμένη μπύρα με τους φίλους μας.
Ήδη ξεκινήσαμε να θυμόμαστε τους άθλους του αρχηγού της Εθνικής μας το 2004 του Θοδωρή Ζαγοράκη και τον στείλαμε στην Ευρωβουλή να αγωνιστεί κι εκεί για τα σημαντικά ζητήματα που μας αφορούν σαν έθνος. Ήδη αρχίσαμε με τον Πυργιώτη σημερινό αρχηγό της Εθνικής μας ομάδα Γιώργο Καραγκούνη να ονειρευόμαστε νέες επιτυχίες που θα μας δώσουν χαρά μέσα στη λύπη και τη φτώχεια μας.
Βλέποντας το διαφημιστικό της Εθνικής μας ομάδας με τους celebrities που τη στηρίζουν θυμήθηκα πως βάσει των πρόσφατων στοιχείων της Εθνικής Επιτροπής της UNICEF, οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στην Ελλάδα έχουν επιδεινωθεί δραματικά, τα τελευταία χρόνια, ενώ 2.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει την πρόσβαση στην ασφάλιση και την πρόνοια και το 28% του εργατικού δυναμικού της χώρας βιώνει τον εφιάλτη της ανεργίας. Ως αποτέλεσμα μάλιστα, το 11,4% των μαθητών σταματά το σχολείο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το 2012, ο αριθμός των ανήλικων που αναγκάστηκαν να βγουν πρόωρα στην εργασία αγγίζει τους 6.000.
Κι ύστερα διάβασα τις αντιδράσεις πολλών γιατί στο Υπουργείο Παιδείας πήραν μετακλητό υπάλληλο τον απόφοιτο Δημοτικού πρώην ποδοσφαιριστή μας κ. Γιώργο Ανατολάκη. Εδώ ήταν βουλευτής ο ποδοσφαιριστής μας ...αυτό δεν είχε πειράξει κανέναν. Γιατί όχι και Υπουργός σύντομα, είδαμε και τους γραμματιζούμενους πανεπιστημιακούς.
Όπως είχε πει ο παγκοσμίου φήμης προπονητής Σβεν Γκόραν Έρικσον: «Περισσότερη πολιτική υπάρχει στο ποδόσφαιρο παρά στην ίδια την πολιτική».Οι Βραζιλιάνοι για παράδειγμα παρά τη φτώχεια σημαντικού μέρους του λαού τους, ζουν για το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο λειτούργησε για αυτούς θετικά για την οικοδόμηση ενός πατριωτισμού, βοήθησε για την οικοδόμηση της ιδέας πως η Βραζιλία είναι μια μοναδική χώρα για την οποία όλοι οι πολίτες της θα πρέπει να είναι περήφανοι. Όλοι έχουμε θαυμάσει εκπληκτικούς μπαλαδόρους που ξεκίνησαν φτωχόπαιδα στις αλάνες της Βραζιλίας και σήμερα είναι δισεκατομμυριούχοι.
Κι αυτό είναι η επιτυχία και η μαγεία του ποδοσφαίρου. Σου δίνει την ευκαιρία να ταυτίζεσαι με την ομάδα και τους ήρωες. Να ονειρεύεσαι μαζί τους. Να νικάς τους αντιπάλους, να φαντάζεσαι πως κάνεις κι εσύ αυτές τις εκπληκτικές ενέργειες : Ψαλιδάκια, τάκλιν, κεφαλιές και να σκοράρεις έχοντας τις επευφημίες χιλιάδων θεατών μέσα στο γήπεδο και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Θα δούμε λοιπόν τις καφετέριες και πλατείες γεμάτες με ανθρώπους κάθε ηλικίας να παρακολουθούν εκστασιασμένοι τους ποδοσφαιρικούς αγώνες του Μουντιάλ 2014 της Βραζιλίας. Η καθημερινότητά μας θα αποκτήσει μια νέα διάσταση. Οι συζητήσεις μας θα περιλαμβάνουν τα επιτεύγματα των ποδοσφαιριστών και των ομάδων που πρωταγωνιστούν αλλά και τα λάθη των διαιτητών.
Ίσως η επιθυμία μας για διάκριση να είναι μεγαλύτερη αυτή τη φορά από τότε το 2004.Κι ίσως αυτή η επιθυμία μας να είναι και εκδήλωση της φτώχειας που βιώνει ο λαός μας αυτή την εποχή. Να εκφράζει την ανάγκη της Ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον και για έναν νέο πατριωτισμό, όπου όλοι μαζί θα αισθανθούμε περήφανοι.
Το σίγουρο όμως είναι πως όλα αυτά που θέλουμε και επιζητούμε σαν λαός δεν μπορούν να γίνουν από τον καναπέ μας. Δεν θα αλλάξει ο κόσμος αν τα καταφέρει ο Καραγκούνης. Θα αλλάξει για λίγο η ψυχολογία μας αλλά δεν μπορούν με ευχές και αναπαραστάσεις φαντασιακού χαρακτήρα να αλλάξουν τα πράγματα αν δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα.
Ούτε οι εκλογές, ούτε το ποδόσφαιρο αλλάζουν τον κόσμο, τον βοηθούν όμως να σκεφτεί και να ξεχάσει ταυτόχρονα.
*Δάσκαλος-Med, Νομικός
