Πυρκαγιές: αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση

Όταν εγκαταλείφθηκαν από την Πολιτεία στην τύχη τους, γιατί η τελευταία δεν είχε πυροσβεστικά, (ή είχε ελάχιστα), οι κάτοικοι των περισσότερων χωριών του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια.

Βλέποντας την φωτιά να κατακαίει τα πάντα, ακριβώς γύρω από τους οικισμούς τους, δεν εγκατέλειψαν τον τόπο τους, παρά τις αντίστοιχες προτροπές – ή και διαταγές- των επισήμων.

Δεν κατέφυγαν επίσης στο πληκτρολόγιο, γράφοντας ατέλειωτα, καταγγελίες για την ‘κυβερνητική αναλγησία’, ή άλλα μηνύματα, απελπισίας, ή απόγνωσης. Δεν περιορίστηκαν σε εκκλήσεις για βοήθεια, ούτε αναλώθηκαν σε εικονική δράση.

Δεν πήραν το κινητό ή τη φωτογραφική μηχανή για να αποθανατίσουν την καταστροφή, παίζοντας τον ρόλο του ‘θεατή’ στο παιγνίδι της ζωής.

Αντίθετα, όταν είδαν πως ο κίνδυνος ήταν άμεσος, όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά και ότι εγκαταλείφθηκαν μόνοι τους απέναντι στην καταστροφική λαίλαπα, τότε οι κάτοικοι, επέλεξαν να αναλάβουν δράση οι ίδιοι.

Ρίχτηκαν στην μάχη με τις φλόγες, αγνοώντας τις όποιες προτροπές για προφύλαξη. Με αυθόρμητη αντίδραση και στοιχειώδη αυτοοργάνωση, με τα ελάχιστα μέσα που είχαν στην διάθεσή τους, (γεωργικά μηχανήματα, φορτηγά, υδατοδεξαμενές), έδωσαν την ψυχή τους, για να σώσουν το φυσικό περιβάλλον, το ιστορικό τοπίο και την δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Και τα κατάφεραν. Οι οικισμοί σώθηκαν, κυρίως χάρη στην αυθόρμητη αντίδραση, στην άμεση κινητοποίηση των πολιτών. Δράσεις για την υπεράσπιση της ζωής, με έντονο το στοιχείο του κοινοτικού πνεύματος, που οι περισσότεροι μας λένε ότι έχει εκλείψει.

Οι πολίτες, μπροστά στον πύρινο όλεθρο, επέλεξαν να δράσουν συλλογικά, αμφισβητώντας την επίσημη θέση του κράτους για εκκένωση κατ’ ουσία εγκατάλειψη της γης μας στην φωτιά, (σύμφωνη αυτή η θέση, με την πάγια ‘πρακτική’ της πολιτικής ελίτ, να εγκαταλείπει - υποχωρώντας -, οτιδήποτε σημαντικό για τον ελληνικό λαό).

Οι κάτοικοι, αντιλαμβανόμενοι ότι μόνο αυτοί είναι τελικά υπεύθυνοι για την ζωή τους, επέλεξαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα, χωρίς την ψευδαίσθηση, ότι την κρίσιμη στιγμή, θα έρθει, κάποιος -έστω και το κράτος- να μας βοηθήσει.

Συλλογικές πράξεις που συμβάλλουν στην διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας, η οποία αν αναπτυχθεί θα μπορούσε να συμβάλλει στην αναμόρφωση της πατρίδας μας.

Αθανασία Κούρβα
Πρόεδρος Κοινότητας Στρεφίου