Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η ακρότητα και η υπερβολή συνιστούν δυστυχώς τον κεντρικό πυρήνας της βιοτροπίας μας ως λαού. Η συμπεριφορά των πολιτικών μας ταγών, είναι ενδεικτική αυτής της παθογενής κουλτούρας και νοοτροπίας, που μόνον δεινά έχει επισωρεύσει στον τόπο. Μια καταφυγή στην σχετικά πρόσφατη μνήμη, όταν ο ανερμάτιστος πολιτικά Γεώργιος Α. Παπανδρέου «τα έδινε όλα» για να κερδίσει τις εκλογές και υπονόμευε βροντοφωνάζοντας απο το λιμάνι του Πειραιώς την αποκρατικοποίησή του, έχει να μας πεί πολλά. Στο ίδιο μήκος κύμματος και η πολλαπλώς επαναλαμβανόμενη μέχρι πολιτικής ανοησίας τότε, αξίωσή του για προσφυγή σε εκλογές κάθε ώρα και στιγμή !!! Δυστυχώς όπως έμπρακτα διεφάνη, η στείρα αυτή κομματική νοοτροπία, στερούμενη καθέ ίχνους πολιτικής σοβαρότητας, έβλαψε πολλαπλώς τον τόπο, για να πληρώνει σήμερα ο δύσμοιρος ελληνικός λαός τα «σπασμένα». Στην πλάτη άλλωστε και στο δράμμα του ελληνικού λαού, έχτισαν αρκετοί πολιτικοί μας ηγέτες αδίστακτα τις καριέρες τους. Και να που τώρα τον ίδιο ολισθηρό δρόμο του στείρου κομματισμού, του αποστεωμένου απο κάθε ίχνος ρεαλισμού της πολιτικής μας πραγματικότητας, υιοθετεί και η αντιπολίτευση, πρωτοστατούντος του Αλέξη Τσίπρα. Δεν διστάζει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, να εξαπολύσει τα επικίνδυνα δηλητηριώδη αέριά του στο πολιτικό μας σύστημα, μιλώντας για αποστασίες, Τσιριμώκους και άλλα ηχηρά παρόμοια, που υποθάλπουν και ευνοούν ένα οδυνηρό για τον τόπο, κλίμα πολιτικής αποσταθεροποίησης. Δημιουργείται έτσι σε ευρύτατα στρώματα του λαού μας, που πολύ ευχάριστα - μέσα στα αληθινά ζοφερά προβλήματα που βιώνουν- ακούνε τέτοιες πολιτικές κορώνες, μια ψυχολογία εκτροπής. Ωστόσο κάνοντας μια έντιμη αποτίμηση της πολιτικοοικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα σήμερα, δεν μπορεί κανείς να επικαλείται τα φαντάσματα της πολιτικής μας ανωμαλίας του 1965. Όπου οι έκθεσμες παρεμβάσεις του στέμματος, οι πρέσβεις των Ηνωμένων Πολιτειών και η CIA, καθώς και οι οικονομικοί παράγοντες της χώρας, επικαθόριζαν την πολιτικής της εκπόρευση. Πέρα απο τις εστίες διαφθοράς που υπάρχουν – και είναι πολλές !!! – σήμερα στην πατρίδα μας, πέρα απο τις εκδηλούμενες κατά καιρούς ωμά αιμομικτικές σχέσεις χρήματος και πολιτικής, η Ελλάδα του σήμερα δεν έχει καμιά σχέση, με την περίοδο πολιτικής ανωμαλίας του ΄65. Όμως όπως η κριτική παροιμία διδάσκει «πέσε, πέσε το κοπελι, κάνει την κυρά και θέλει» !!! Δηλαδή οι επαναλαμβανόμενες στείρες κορώνες του κομματισμού και του λαϊκισμού, μπορούν να δημιουργήσουν γρήγορα ψυχολογία ανωμαλίας και εκτροπής και να οδηγήσουν την χώρα στον κατήφορο. Αλλά αντέχουμε σήμερα κάτι τέτοιο;
Απέναντι σ΄αυτές τις επικίνδυνες και παθογενείς συμπεριφορές του λαϊκισμού, αν κάτι θα είχε να πεί ο σοβαρός και σκεπτόμενος έλληνας πολίτης στους πολιτικούς μας ταγούς, είναι να αποφεύγουν επιμελώς την καταφυγή στον λαϊκισμό-κομματισμό, γιατί είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι είχε ολέθρια αποτελέσματα για την χώρα. Βεβαίως ομαδόν η απάντηση απο το σύνολο πολιτικό μας σύστημα, θα είναι ότι χωρίς της επιστράτευση της υπερβολής, του μελοδράματος και της λαϊκιστικής μεθοδολογίας, βγαίνει κανείς εκτός του πολιτικού παιχνιδιού, με πλείστα τα παραδείγματα των σοβαρών και υπεύθυνων πολιτικών μας – να θυμηθούμε τους Αλέκο Παπαδοπουλο, Μαριέττα Γιαννάκου, Στέλιο Παπαθεμελή κ.α. – που εξωστρακίστηκαν απο την πολιτική μας σκηνή, διότι δεν «σεβάστηκαν» τους «κανόνες» και την πεπατημένη. Ωστόσο δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα σοβαρών και άξιων πολιτικών μας στελεχών, που επιβραβεύτηκαν απο την κοινωνία για το σθένος τους στις αναγκαίες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις και στην αδήριτα αναγκαία εξυγίανση της πολιτικής μας ζωής. Ενώ όλοι μας συμφωνούμε, ότι η χώρα θα είχε πάρει άλλο δρόμο σήμερα και δεν θα ήταν στα επαχθή δεσμά του μνημονίου, αν ο Γεώργιος Παπανδρέου, δεν υπονόμευε τόσο άκριτα πολιτικά τον Κώστα Καραμανλή το 2009 - που έκρουε τον κώδωνα για λήψη δύσκολων δημοσιονομικών μέτρων – και τον στήριζε στην μαρτυρική προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας και εξυγίανσης των καρκινοβατούντων δημοσιονομικών μας μεγεθών. Δυστυχώς ο απύθμενος λαϊκισμός και η αρρωστημένη κομματική νοοτροπία τότε του Γιώργου Παπανδρέου, βύθισαν την χώρα στα τάρταρα του άδη και πολύ χειρότερα ακόμα, μπόλιασαν ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, με το μικρόβιο της δήθεν «αντισυστημικής» νοοτροπίας. Γιατί αλήθεια, πιό συστημικός απο αυτόν που με τον λαϊκισμό του, διευρύνει το δημόσιο χρέος και αναπαράγει έτσι την κοινωνική αδικία δεν υπάρχει !!!
Η πατρίδα μας σήμερα βιώνει ιστορικών διαστάσεων υπαρξιακά διλήμματα, απέναντι στα οποία, η μόνη διέξοδος σωτηρίας είναι η συνεννόηση και η ειλικρινής συνεργασία του σύνολου πολιτικού μας κόσμου. Η συστρατεύσή του σε μια σφικτή γροθιά, προκειμένου να απαντήσει η χώρα στις μεγάλες προκλήσεις και στα αβυσσαλέα διλήμματα που αντιμετωπίζει. Όλα αυτά όμως προϋπουθέτουν την ενότητα του πολιτικού κόσμου και όχι την άκριτη διαίρεσή του, στο όνομα των ταπεινών μικροκομματικών ωφελειών. Τούτες τις ιστορικές στιγμές που βιώνουμε, θα έπρεπε σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, απο κοινού να συσκέπτεται με διαρκώς όλο και πιο επεξεργασμένα πολιτικά και οικονομικά επιχειρήματα, για το πώς θα διαπραγματευτούμε με την τρόικα το δημόσιο χρέος, για το πως θα τοποθετηθούμε στις στρατηγικού χαρακτήρα προτάσεις της Κίνας, για οικονομική συνεργασία, αλλά και για το πώς θα οργανώσουμε την εξωτερική μας πολιτική – με τις απαραίτητες γεωστρατηγικές συνεργασίες – για να αντιμετωπίσουμε τις τουρκικές προκλήσεις στη Θράκη, στο Αιγαίο και όπου άλλου διακυβεύονται τα μείζονα εθνικά μας συμφέροντα. Και όχι βεβαίως να ομιλούμε για Τσιριμώκους, ανωμαλίες και τα συναφή !!!Αλλά θα πρέπει και εμείς οι πολίτες να προτάξουμε δυναμικά σθένος απέναντι στην επικίνδυνη λαϊκιστική νοοτροπία των πολιτικών. Να θέσουμε μόνοι μας ένα όριο με την άδηλη κοινωνική μας ασπίδα, στις ακρότητες και τον άγονο κομματισμό, την ώρα που η χώρα είναι στα όρια της υπαρξιακής της επιβίωσης. Με τα υψωμένα χέρια και τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες δεν προάγουμε τον τόπο, αλλά τον βυθίζουμε στο τέλμα, ενώ συνάμα οδηγούμε ως θλιβερό παρεπόμενο, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μας - ευάλωτα στις παθογενείς αυτές νοοτροπίες – στις δυνάμεις που απεργάζονται την έκπτωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Τέλος να σημειώσουμε ακόμα σ΄αυτόν τον επικίνδυνο κυκεώνα του λαϊκισμού και τις αντίστοιχες υπερβολές, αρκετών μεγάλων μας μέσων ηλεκτρονικής ιδίως, αλλά και έντυπης επικοινωνίας, που συχνά πυκνά και αυτά, στο ίδιο σφαλερό μονοπάτι του λαϊκισμού, προκειμένου να «πουλήσουν» ειδήσεις στο πεδίο της ενημέρωσης, υποδέχονται την τρέχουσα πολιτική μας πραγματικότητα, λές και επήλθε η συντέλεια του κόσμου. Είναι εθνική ανάγκη να αλλάξουμε ρότα και να απεγκλωβιστούμε απο τα δεσμά του λαϊκισμού και τα κομματισμού. Το υπαγορεύει το συμφέρον του έθνους ...
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
