Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η ατέρμονη εκλογολογία που κυριαρχεί πλέον στην δημόσια ζωή, θέτει αυτόχρημα και το μεγάλο ερώτημα, για το ποιο είναι το μήκος ζωής της παρούσας κυβέρνησης. Ερώτημα που βρίσκει την απάντησή του στις διακυμάνσεις της σχέσης κυβέρνησης δανειστών και στον χαρακτήρα που αυτή μπορεί να προσλάβει, ένεκα προσχεδιασμένων πολιτικών κινήσεων, ή κάποιου απρόσμενου ατυχήματος. Και θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες για τέτοια…Κεντρικός σχεδιασμός του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στα νέα δεδομένα του πολιτικού πεδίου, είναι να παίξει το μεγάλο χαρτί της διαπραγμάτευσης και να ελαφρύνει τον τόπο από το άγος των δανειστών, κάτι που θα εξακοντίσει στα ύψη τις μετοχές του και θα τον καταστήσει κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού, με δυνατές εκλογικές προοπτικές οψέποτε γίνουν εκλογές. Όμως με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο η τρόικα καθιστά σαφές, ότι για να γίνει οιοδήποτε διαπραγμάτευση για το χρέος, θα πρέπει πρωτίστως η κυβέρνηση να καταθέσει ένα νέο «μικρό «ασφαλιστικό» που θα απορρέει από αναλογιστικές μελέτες που εκπονούνται τώρα το καλοκαίρι, αλλά και να επιχειρήσει μια νεα επίσης αναδιάρθρωση των μισθών του δημοσίου. Μεγάλα αγκάθια αμφότερα…. Ως αφετηρία της μεγάλης αυτής διαπραγμάτευσης, προσδιορίζεται ο Σεπτέμβριος και μέχρι το πέρας του 2014 θα πρέπει να έχουν κατατεθεί και ψηφισθεί από την Βουλή, τα παραπάνω νέα μέτρα που ζητά η τρόικα. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο αναρωτούνται έγκυροι αναλυτές, όταν τόσο στην δυναμιτισμένη κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τους εμφανιζόμενους κατά καιρούς αντάρτες βουλευτές της «Νέας Δημοκρατίας», εκφράζονται σοβαρές ενστάσεις; Δύσκολο ερώτημα από το οποίο θα κριθεί και η τροπή των πολιτικών μας πραγμάτων.
Προτάσσεται ωστόσο και η άποψη ότι με το πέρας του Καλοκαιριού, το διευθυντήριο της Ευρώπης θα έχει αμβλύνει την στάση του έναντι της Ελλάδος, δεν θα αξιώσει νέα μέτρα για την αναδιάρθρωση του χρέους και θα βοηθήσει την Ελλάδα στο μεγάλο εγχείρημα του κουρέματος του χρέους. Ένα βήμα παραπέρα μάλιστα υποστηρίζεται, ότι οι ηγεσία της Ευρώπης, θα κάμψει την σκληρή στάση του ΔΝΤ έναντι της Ελλάδος, βάζοντας και τα 15 δις που εκκρεμούν να μας δώσει, προκειμένου το ΔΝΤ να υπαναχωρήσει από τους σκληρές αξιώσεις του απέναντί μας. Βεβαίως οι παρακολουθούντες τα πολιτικά δρώμενα στην Γερμανία, υπομνίζουν πως το Βερολίνο έχει σαφή γνώση της διαλυμένης σχέσης Ελλάδος και ΔΝΤ. Εκφράζουν έτσι σοβαρές ενστάσεις, για το κατά πόσο είναι διατεθειμένη η Γερμανία, να βάλει ζεστό χρήμα, «εκδιώκοντας» το άκαμπτο στις δεσμεύσεις του ΔΝΤ και βοηθώντας την Ελλάδα να αναπνεύσει από τον ασφυκτικό κλοιό των δημοσιονομικών μέτρων που εφαρμόζει. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα κλίμα κατανόησης των ανυπέρβλητων εμποδίων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, ωστόσο αυτή η κατανόηση και το θετικό κλίμα υπέρ μας, δεν συνοδεύεται από δεσμεύσεις ελάφρυνσης της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα μας. Τουναντίον υπάρχει έντονος προβληματισμός, πως οι υφιστάμενες εκρηκτικές σχέσεις στο πολιτικό μας πεδίο, μπορούν να οδηγήσουν εύκολα στην κατάρρευση του δημοσιονομικού-εξυγιαντικού μας προγράμματος.
Με βάση αυτές τις παραμέτρους ανακύπτει το ερώτημα που οδηγείται το πολιτικό μας πεδίο; Ένα λογικό σενάριο είναι ο Αντώνης Σαμαράς να αιφνιδιάσει με εκλογές το Φθινόπωρο, θέτοντας στο εκλογικό σώμα, το μεγάλο δίλημμα, «ποιος είναι καταλληλότερος, να διαπραγματευτεί το χρέος της χώρας».Μάλιστα σε έναν τέτοιο εκλογικό του αιφνιδιασμό, θα τον συνδράμει δυνατά, η πολύ καλή πορεία του τουριστικού μας προϊόντος και τα όποια σημεία ανάκαμψης αρχίζουν να διαφαίνονται στον ορίζοντα. Μια άλλη εναλλακτική επιλογή του πρωθυπουργού, είναι να εκτρέψει την σχέση μας με την τρόικα και να οδηγήσει την χώρα σε μια μακρά διαπραγμάτευση με αυτήν, έως το τέλος του έτους. Τότε όμως η κυβέρνηση θα αναγκαστεί σε ετεροχρονισμένη πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους και με την λογική του «προχωρούμε προσωρινά χωρίς την τροϊκανή βοήθεια και βλέπουμε»… Η αντιμετώπιση αυτή ωστόσο θα ήταν ολέθρια για την οικονομία, θα αποδομούσε την ευστάθεια που με το αίμα και τις θυσίες του ελληνικού λαού κατακτήθηκε και θα οδηγούσε σταδιακά την δημοσιονομική μας εξυγίανση, σε διάλυση. Σε πολιτικό όμως επίπεδο, θα προσέφερε πολύτιμο πολιτικό χρόνο στον Αντώνη Σαμαρά, να ακτινοσκοπήσει προσεκτικά το εκλογικό σώμα και τις ισορροπίες του πολιτικού μας πεδίου και να πάρει «μελετημένα», τις καθοριστικές για αυτόν αποφάσεις του.
Αλλά και μόνον ότι έχει εγκύψει – ξαναγυρίζοντας στο αρχικό μας ερώτημα – στην πολιτική αγορά το σενάριο των εκλογών το Φθινόπωρο, προξενείται στην χώρα σοβαρή ζημιά. Το πολιτικό προσωπικό και ιδιαίτερα οι υπουργοί λειτουργούν «μεταβατικά» και στην λογική της επόμενης μέρας, κρίσιμες αποφάσεις για την αναναπτυξιακή μας ανασυγκρότηση δεν λαμβάνονται, οι κρατικές δομές χαλαρώνουν επικίνδυνα και επανέρχεται στον επιχειρηματικό κόσμο – από τις αποφάσεις του οποίου εξαρτώνται χιλιάδες θέσεις εργασίας – ο φόβος του ρίσκου, για οιοδήποτε εγχείρημά του. Και βέβαια σε μια τέτοια τροπή των πραγμάτων και οι δανειστές θα αυστηροποιήσουν την στάση τους, μπρός στο φόβο της κατάρρευσης του δημοσιονομικού μας προγράμματος. Και όλα αυτά μαζί, καθιστούν την έλευση της φθινοπωρινής πολιτικής μας περιόδου, εκρηκτική …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
