Του Αθανάσιου Κατσίμπελη
Διανύουμε τον πέμπτο χρόνο από τον Απρίλιο του 2010.(Τότε που Μέγας σφραγιδοφύλακας Υπουργός Δικαιοσύνης της χώρας μας ήταν ο νυν Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας κ.Απόστολος Κατσιφάρας, τον οποίον διαδέχτηκε ο κ.Καστανίδης μέντορας του Αντιπεριφερειάρχη μας κ.Γεωργιόπουλου) Στο τέλος εκείνου του μήνα του 2010 τέθηκε επίσημα η υπογραφή και η πρώτη σφραγίδα του Μνημονίου μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των δανειστών μας. Πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια για να φτάσουμε να υποδεχθούμε χωρίς πολιτικές αντιδράσεις τον «λαοπρόβλητο» ηγέτη Γιώργο Παπανδρέου στην Πάτρα στην ορκωμοσία του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας. Ο λαός μας εξαθλιωμένος και ναρκωμένος σαν σε όνειρο μόνο, θα μπορούσε να φανταστεί την επιστροφή στο status quo ante, την επιστροφή στην εποχή του «μισητού» από τους «προοδευτικούς» Καραμανλή. Τότε που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μιλούσαν για φτώχεια και εξαθλίωση, για τη γενιά των 700 ευρώ και σήμερα την προσπερνούν την εικόνα, δεν την εξωραΐζουν, απλά δεν την δείχνουν καν.
Δεν υπάρχει επιστροφή, δυστυχώς για αυτούς που την ονειρεύονται, στην προηγούμενη κατάσταση παρά μόνο η ελπίδα της Δημιουργίας του νέου και η ανάγκη της Επανόρθωσης του δικαίου.
Αν είναι να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα κράτος σαν αυτό που είχαμε, τότε θα το φτιάξουμε σίγουρα χειρότερο από ότι ήτανε. Διότι αυτά τα φθαρμένα υλικά, τα μπάζα και τα υπολείμματα της κατάρρευσης του κτηρίου δεν θα φτιάξουν νέο κτήριο παρά ένα σαθρό οικοδόμημα, ετοιμόρροπο που με τον πρώτο σεισμό θα καταρρεύσει. Αν είναι να επαναφέρουμε τις αδικίες που υπήρχαν και το λάθος μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης των δανεικών, κι αν είναι να μην αποφασίζουμε να δουλέψουμε με ένα όραμα τότε ας κάτσουμε εδώ που είμαστε. Μην ξεκινάμε να πάμε πουθενά χωρίς καπετάνιο, χωρίς καράβι και χωρίς ναύτες. Ας αφήσουμε το καράβι στο καρνάγιο να επισκευαστεί κι ας μείνουμε στη στεριά να σχεδιάσουμε το ταξίδι με συνεργασία όλων των δυνάμεων που θα αποφασίσουν να επιβιβαστούν σε αυτό όταν το φτιάξουμε.
Δεν περιμένουμε υποσχέσεις πλέον και παλαιοκομματικές ατάκες, πόσω μάλλον για θέματα που οι δανειστές μας δεν μας αφήνουν περιθώρια. Δεν περιμένουμε συνθήματα και κινδυνολογίες.
Περιμένουμε δικαιοσύνη και εφαρμογή των αποφάσεων της δικαιοσύνης όχι μόνο αυτές που αφορούν τους ίδιους τους δικαστικούς αλλά και αυτές που αφορούν όλους τους μνημονιόπληκτους πολίτες.
Περιμένουμε ένα πιστοποιητικό βιωσιμότητας του λαού μας ο οποίος ασφυκτιά από το χρέος και την υπερφορολόγηση που τον σκοτώνει.
Περιμένουμε ένα σχέδιο μεταρρύθμισης των θεσμών που στα πρότυπα του Σόλωνα θα περιλαμβάνει και «Σεισάχθεια» για τους πολίτες και ιδιαίτερα τους φτωχούς.
Περιμένουμε ένα σχέδιο επένδυσης στην ελληνική Παιδεία και τον Πολιτισμό.
Την πρόσληψη 150.000 εκπαιδευτικών μέσα στα επόμενα τρία χρόνια σχεδιάζει η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι στην Ιταλία, σύμφωνα με το σχέδιο για τις αλλαγές στην παιδεία, το οποίο αναρτήθηκε στον ιστότοπο της ιταλικής κυβέρνησης που είναι αφιερωμένες στις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Ποιες είναι άραγε οι δικές μας ολοκληρωμένες κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και που συζητιούνται δημόσια;
Στόχος της ιταλικής κυβέρνησης είναι να επενδύσουν στην Παιδεία. Να καταργηθούν σταδιακά οι αναπληρωτές δάσκαλοι σαν τους δικούς μας τους 15.000 που κάθε χρόνο ταξιδεύουν στην Ελλάδα, και να καλύπτονται οι πάγιες ανάγκες για προσωπικό με μόνιμες προσλήψεις.
Επιπλέον, ο ιταλός πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να επενδύσει συνολικά 20 δισεκατομμύρια ευρώ για την στήριξη της παιδείας και ότι το ποσό αυτό θα εξασφαλισθεί από περικοπές δαπανών από άλλους τομείς του δημοσίου.Mια ανάλογη εξαγγελία θα ήταν μια ανακοίνωση ελπίδας αν την ακούγαμε στη ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό της χώρας μας, Αντώνη Σαμαρά. Αλλά δεν ακούσαμε τίποτα για την Παιδεία. Την έχουν αναλάβει κι αυτή πλήρως, οι σοσιαλδημοκράτες.
Η παιδεία και η μόρφωση θα μας δώσουν το κλειδί για να βγούμε από την οικονομική κρίση. Με την Παιδεία θα καταργήσουμε τα Μνημόνια, θα επενδύσουμε αντί να υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, και θα σχεδιάσουμε μαζί με τους άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς μια καινούργια Ευρώπη που να είναι των λαών, της συνεργασίας, της ειρήνης, της ανάπτυξης και της παραγωγής. Το επανορθωτικό του Μνημονίου Δίκαιο χρειάζεται πραγματικές μεταρρυθμίσεις και όραμα για την Ελλάδα των 200 χρόνων, για την Ελλάδα του 2021.
* Δάσκαλος-M.Ed, Νομικός
