Είναι κάποιες φορές που στη ζωή μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αλήθειες, εκείνες που φροντίζουμε καθημερινά να κρύβουμε κάτω από το χαλί της «πίεσης» και του στρες… όχι γιατί δεν θέλουμε να τις δεχθούμε, αλλά γιατί μας πονάνε, γιατί μας φωνάζουν πόσο «αχυράνθρωποι» έχουμε γίνει!

Ναι, αυτοί είμαστε και το γνωρίζουμε πολύ καλά… όσο και αν προσπαθούμε με ψέματα και παχιά λόγια να το παίξουμε πως είμαστε κάτι το διαφορετικό.

Δεν είμαστε όμως και αυτό είναι που πονάει, αυτό που μας χαλάει και σε στιγμές αυστηρής αυτοκριτικής, μας φορτώνει ενοχές και μας «γελοιοποιεί» ως συνειδητοποιημένα άτομα…

Και εκεί έρχεται και μπαίνει το ερώτημα, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος, αν βλέπαμε τη ζωή μας «αλλιώς» και αν δίναμε σημασία στην κάθε στιγμή, στην κάθε κοινωνική επαφή μας!

Αν για παράδειγμα:

Λέγαμε καλημέρα στο ξεκίνημα της ημέρας, σε όποιον συναντούσαμε μπροστά μας

Κάναμε το σταυρό μας περνώντας μπροστά από την εκκλησία, δίχως να σκεφτόμαστε μη μας δει κάποιος και μας θεωρήσει θρησκόληπτους  

Βοηθούσαμε όποιον μας ζητούσε βοήθεια και ας μας ήταν «άγνωστος»

Χαμογελούσαμε με κάτι όμορφο και αστείο που βλέπαμε

Δίναμε τη θέση μας στα ΜΜΜ σε κάποιον ηλικιωμένο, ως απλή ένδειξη σεβασμού

Δεν σπαταλούσαμε για «χαζές» αγορές τα χρήματά μας

Φροντίζαμε να λειτουργούμε ομαδικά στο χώρο εργασίας

Αποφεύγαμε τα κουτσομπολιά, τις κατινιές και τα πισωμαχαιρώματα

Σεβόμαστε την ελευθερία του λόγου και της σκέψης του άλλου

Σεβόμαστε την ατομική ελευθερία των συνανθρώπων μας

Περιθωριοποιούσαμε τα κτήνη και διαγράφαμε τους δήθεν κόλακες

Εκφράζαμε με εντιμότητα τους σαρκικούς μας πόθους

Εκδηλώναμε τα συναισθήματά μας

Πνίγαμε το μίσος και τη χολή για τους άλλους

Πηγαίναμε στον εξομολόγο μας και λέγαμε τα όσα βαραίνουν την ψυχή μας

Σεβόμαστε και στηρίζαμε την Τρίτη γενιά

Δεν είχαμε μυστικά από τους πραγματικούς μας φίλους

Τιμούσαμε το «σπίτι» μας

Δεν μαγαρίζαμε το «στεφάνι» μας

Συμβουλεύαμε και δεν παρατηρούσαμε με τεντωμένο το δάκτυλο, τα παιδιά μας

Ακούγαμε τις ανάγκες τους και υλοποιούσαμε τα «θέλω» τους

Αποφεύγαμε την επίδειξη, μέσα από πράξεις εντυπωσιασμού

Λέγαμε την αλήθεια σε όσους μας την ζητούσαν, δίχως περιστροφές και μισόλογα

Πέφταμε για ύπνος απαλλαγμένοι από κακές σκέψεις και ενοχές
…αλλά και πόσα άλλα, που ακόμα και τώρα θα ήταν ικανά να μας ρημάξουν την καρδιά.

Όμως, αν το καλοσκεφτούμε όλα από εμάς περνάνε και σε εμάς καταλήγουν!

Γι’ αυτό, καιρός είναι να βάλουμε τη ζωή μας σε μια τάξη και μέσα από τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να βγάλει από μέσα του εκείνο το μικρό «παιδί» που κρύβει μέσα του.

Μια απόφαση είναι… που θέλει όμως «τόλμη», δίχως να σκεφτούμε τι θα πουν οι άλλοι ή το πώς θα χαρακτηρίσουν αυτή μας την απόφαση.

Είναι νίκη το να μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι και να «τσαλακώνεις» τον εαυτό σου, είναι «μαγκιά» να είσαι φίλος με τον εαυτό σου.    

Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας