Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν πως η ιστορία της Πατρίδας μας γράφεται από μεγάλα ΟΧΙ αλλά σημασία έχει και ποιος Ηγέτης εξέφρασε αυτό το ΟΧΙ αλλά και το χρονικό σημείο που ειπώθηκαν αυτά τα ΟΧΙ. Δυστυχώς τα τελευταία πέντε χρόνια η Πατρίδα μας στενάζει από ένα ΝΑΙ που είπε το 2009.
Το μεγάλο ΟΧΙ οφείλεις να το πεις στην αρχή, στην έναρξη της πολεμικής διαδικασίας. Γιατί την ώρα που ο πόλεμος έχει ξεκινήσει δεν μπορείς να πεις ΟΧΙ, ούτε να αλλάξεις συμμάχους.
Εκείνη τη μεγάλη στιγμή του μεγάλου ΟΧΙ θα πρέπει να έχεις και έναν Ηγέτη που να μπορεί να εκφράσει το ΟΧΙ ενός λαού ανεξάρτητα από τη δική του ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση. Έναν Ηγέτη που να διαπνέεται από πατριωτικά, όχι εθνικιστικά ούτε εθνομηδενιστικά συναισθήματα ώστε η χώρα να πολεμήσει ενωμένη και να νικήσει. Γιατί μια μικρή χώρα μόνο ενωμένη μπορεί να νικήσει.
Αν υποθέσουμε πως η χώρα μας έχει εμπλακεί σε μια πολεμική διαδικασία από το 2009 καλώς ή κακώς επιλέξαμε τότε συμμάχους.
Δυστυχώς στο Καστελόριζο δεν είπε ο Γιώργος Παπανδρέου το περήφανο ΟΧΙ αλλά ένα μεγάλο ΝΑΙ. ΝΑΙ στο να μετατρέψουμε το χρέος που είχε η χώρα σε ιδιώτες και Ευρωπαϊκές τράπεζες σε δημόσιο χρέος και να το χρωστάμε όλο αυτό το χρέος εκ τούδε, όχι σε ιδιώτες αλλά στους ευρωπαϊκούς λαούς. Και τον χειροκρότησαν τότε πολλοί, που σήμερα εμφανίζονται ως όψιμοι αντιμνημονιακοί μαχόμενοι σήμερα κατά των τοκογλύφων δανειστών της χώρας.
Υιοθετήσαμε τότε εκπροσωπούμενοι από μια νόμιμα εκλεγμένη και με νωπή λαϊκή εντολή κυβέρνηση τη λύση του ΝΑΙ στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ με τους όρους που μας το έδωσαν σαν σανίδα σωτηρίας. Επικυρώσαμε στη συνέχεια την επιλογή αυτή με την επιλογή των Μνημονιακών Υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών στις εκλογές του 2010 που είχε τεθεί το δίλλημα Μνημόνιο ή ΟΧΙ. Στη συνέχεια επικυρώσαμε όλα αυτά με την επιλογή της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Επιλέξαμε στρατόπεδο και συμμάχους σαν λαός με δημοκρατικές διαδικασίες. Κι ενώ ο πόλεμος αυτός βρισκόταν και βρίσκεται σε εξέλιξη πόσο εύκολο ήταν και είναι να αλλάξουμε στρατόπεδο για να πάμε στο αντίπαλο στρατόπεδο που δεν υπάρχει;
Ποιες χώρες θα συμπαραστέκονταν στην Ελλάδα αν λέγαμε ΟΧΙ; Ποια λύση θα μας πρότειναν;
Πόσο εύκολα μπορούσε ο Αντώνης Σαμαράς το 2012 να αλλάξει συμμάχους; Πόσα εύκολα μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα να αλλάξει συμμάχους; Μπορεί μόνο να επιλέξει συμμάχους. Να αφήσει τους Ευρωπαίους και να στραφεί στους Αμερικανούς για παράδειγμα. Μπορεί να γυρίσει τη χώρα στη δραχμή και να γίνουν ζάμπλουτοι αυτοί που το 2009 έβγαλαν τα χρήματά τους στις ξένες τράπεζες και περιμένουν πως και πως αυτή την αλλαγή. Μπορεί και να κηρύξουμε παύση πληρωμών αρκεί να βρούμε άλλους συμμάχους να μας δανείσουν.
Για το λόγο αυτό και ο υπεύθυνος της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης δήλωσε προχθές στο mega :
«Είπαμε εμείς ποτέ δε θα πληρώσουμε το χρέος του ΔΝΤ; Το ΔΝΤ είναι σχέση συγκεκριμένη. Τα ευρωπαϊκά είναι προς διαπραγμάτευση», είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζοντας πως το ΔΝΤ δεν είναι σοβαρό ζήτημα καθώς είναι μικρό το κομμάτι του χρέους.Επιλέγουμε συμμάχους αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάμε σε άλλη συμμαχία.Να αφήσουμε τη μία και να πάμε στην άλλη.
Φαντάζεστε τον Μεταξά να έλεγε ΝΑΙ στους Ιταλούς το 1940; Να είχαν καταλάβει τη χώρα, να διόριζαν μια νόμιμη κυβέρνηση με την έγκριση στην ουσία της πολιτικής ηγεσίας του ελληνικού λαού και κατόπιν η κυβέρνηση αυτή ενώ οι Γερμανοί ανενόχλητοι έκαναν προέλαση στη Ρωσία αφού δεν τους είχε πιάσει Χειμώνας να αποφάσιζαν να πουν ΟΧΙ στους εθνικοσοσιαλιστές εκείνη τη χρονική στιγμή και ΝΑΙ στους Συμμάχους της ΑΝΤΑΝΤ.
Ποιος θα πλήρωνε την αλλαγή στάση της κυβέρνησης αυτής εν μέσω πολέμου; Ακόμα κι αν το ΟΧΙ ήταν σωστό ηθικά θα ήταν η σωστή πολιτική απόφαση εκείνη τη στιγμή;
Παραφράζοντας λοιπόν τους στίχους του Καβάφη όταν έρχεται η Ημέρα να πεις το Μεγάλο ΝΑΙ ή το Μεγάλο ΟΧΙ πρέπει να το πεις την Πρώτη Ημέρα. Φανερώνεται αμέσως όποιος το ‘χει έτοιμο μέσα του το Ναι και το είχε προετοιμάσει με λεπτομέρεια για να το πει. Ο αρνηθείς κι αν μετανιώνει οφείλει να πορευτεί (έστω προσωρινά) στο ΝΑΙ για να έχει την ελπίδα να το αλλάξει ή να το τροποποιήσει την κατάλληλη στιγμή.
ΟΧΙ στο Μνημόνιο και σε αυτό τον πόλεμο αλλά …ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ!!
Μα πως να πεις ένα μεγάλο ΟΧΙ όταν επέτρεψες πριν ο λαός σου να οδηγηθεί σε μια υπαρξιακή παρακμή και καλλιεργήθηκε για χρόνια εσκεμμένα μια εκτεταμένη πνευματική και πολιτισμική αποσάρθρωση κάθε υγιούς πολιτικής δύναμης;
Πώς να πεις ΟΧΙ όταν έχεις καταστρέψει τον παραγωγικό ιστό της χώρας μας και πλέον αυτή η χώρα δεν έχει αυτάρκεια όπως το 1940, ούτε και οχυρά στο Ρούπελ;
Πώς να πεις ΟΧΙ όταν ο φασισμός λογοκρίνει τα σχολικά βιβλία και διαστρεβλώνει όχι μόνο την ιστορία αλλά και τη γεωγραφία της χώρας;
Πώς να πεις ΟΧΙ ετεροχρονισμένα;
Πώς να πεις ΟΧΙ χωρίς Ηγέτες που να μπορούν να αρθρώσουν τη λέξη αυτή;
Τα μεγάλα ΟΧΙ πρέπει να λέγονται στην ώρα τους από μεγάλους Ηγέτες.
*Δάσκαλος-M.Ed., Νομικός
