Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώνονται, με κεντρικό τους στοιχείο τον νέο παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη, επιβάλλουν ευρείες στρατηγικές συμμαχίες και συναινέσεις στο φάσμα της διπλωματίας, αλλά και της στρατιωτικοοικονομικής συνεργασίας των λαών. Ψυχροπολεμικές συμπεριφορές και αλαζονικά σύνδρομα, δεν χωρούν στο καινούριο διεθνοπολιτικό περιβάλλον και όσοι δεν το έχουν αντιληφθεί αυτό, θα μείνουν ουραγοί των εξελίξεων. Δυστυχώς την αυτονόητη αυτή αλήθεια, δεν φαίνεται να έχει ενστερνισθεί η Τουρκία, που με αφορμή το ευνοϊκό για αυτήν πεδίο του Κυπριακού ζητήματος, εκδηλώνει παθογενή σύνδρομα πολιτικής αρτηριοσκλήρωσης.
Με αυτή την έννοια ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, αντί να επιδείξει πνεύμα συνεραγασίας και διπλωματικής ορθοφροσύνης, μετατρέποντας την επίλυση του κυπριακού, σε μια πύλη πολιτικής διείσδυσης στον ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριφέρεται με πολιτική μυωπία, επιλέγοντας την ξεπερασμένη απο τα γεγονότα στρατηγική της έντασης και της ρήξης, με την Κύπρο και την Ελλάδα. Έτσι αντί να κινηθεί πολιτικά στην κατεύθυνση περιστολής της επικίνδυνης εξάπλωσης του ισλαμικού κράτους στην Τουρκία, στην εξακτίνωση του οποίου είχε ενεργό συμμετοχή, καταφεύγει σε πολιτικά στείρες και αδιέξοδες παρενοχλήσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Είναι έκδηλο, ότι η τετραμερής ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου και Ελλάδος, τον ενοχλεί σφόδρα, αλλά και δεν μπορεί να την αποτρέψει, μήτε και τα πολιτικά-ενεργειακά αποτελέσματα που αυτή παράγει. Συνεπώς θα ήταν φρόνιμο για τον Ταγίπ Ερντογάν, όχι να συμπεριφέρεται με στρατηγική ενοχλημένου πιτσιρικά – που σκίζει την μπάλα του παιχνιδιού !!! - έναντι του διαμορφούμενου ενεργειακού χάρτη στην ευρύτερη περιοχή του, αλλά να συνδράμει δημιουργικά την επίλυση του κυπριακού, που θα του άνοιγε τις πόρτες της ευρωπαϊκής οικογένειας μια ώρα αρχύτερα.
Στην άλλη πλευρά τώρα της διελκυστίνδας του κυπριακού, ο κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης ευθαρσώς δήλωσε πρόσφατα «ότι σε περίπτωση που συνεχίσουν οι Τούρκοι τις παραβιάσεις, ή έξοδος απο τις συνομιλίες θα είναι η απάντηση. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι την ώρα που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα καλό κλίμα και περιβάλλον εμπιστοσύνης δεν μπορεί με ενέργειες ή πράξεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το όλο κλίμα που θέλουμε να καλλιεργήσουμε, να μολύνουν τη διαδικασία». Και σ΄ αυτό το μήκος κύμματος η επιλογή της έντασης απο πλευράς της Τουρκίας, τελικά το μόνο που επιτυγχάνει, είναι να τραυματίζει περαιτέρω την ήδη βεβαρημένη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολύ περισσότερο μάλιστα που εκ των πραγμάτων η κυβέρνηση της Κύπρου, συνιστά τον μόνο διεθνώς αναγνωρισμένο εκπρόσωπο της κυπριακής δημοκρατίας και συνεπώς τον μόνο επίσημο διαπραγματευτή, για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της χώρας.
Και είναι καιρός πια που οφείλει – μετά τα άπειρα παραδείγματα στρεψόδικης και κακόπιστης συμπεριφοράς της Τουρκίας, που έχουν υπάρξει – η κυπριακή πολιτική ηγεσία, να σταματήσει να παράσχει «γη και ύδωρ», προκειμένου να μην διακοπούν οι διαπραγματεύσεις επίλυσης του κυπριακού. Ειναι ώρα απο πλευράς Κύπρου, για μια σθεναρή εθνική στάση, που θα στέλνει το μήνυμα στην πολιτική θρασύτητα της Τουρκίας, ότι «ως εδώ και μη παρέκει» !!! Δοθέντος ότι σε μια μνημειώδη έκφραση πολιτικού και διπλωματικού της θράσους της Τουρκίας, την ώρα που εκκινούν οι διαπραγματεύσεις με τον νέο διαμεσολαβητή τουν ΟΗΕ, οι νεοοθωμανοί προβαίνουν σε ωμές παραβιάσεις. Και στην περίπτωση που η Τουρκία συνεχίσει την προκλητικότητά της, έναντι κάθε έννοιας καλοπιστίας και διαλόγου, η κυπριακή ηγεσία να αποχωρήσει απο τις διαπραγματεύσεις. Το ίδιο διάστημα λοιπόν που ο Ερντογάν διαμπνεόμενος απο πολιτικό θράσος και υποκρισία, διακηρύττει πομποδώς την περίφημη εξωτερική πολιτική του, «περί μηδενικών προβλημάτων» με τις γείτονές του χώρες, ακριβώς το ίδιο διάστημα προβαίνει μέσω της στρατηγικής του της έντασης, σε αλλεπάλληλες ρήξεις, με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Συρία, ενώ σε τεντωμένο επίσης σχοινί, κινούνται οι σχέσεις του με το Ιράκ και το Ιράν. Έτσι επιλέγει τώρα να πολώσει και την σχέση του με τις ΗΠΑ, μέσω των παρενοχλήσεων των μεγάλων δυτικών ενεργειακών εταιρειών, αλλά και να διευρύνει το διπλωματικό του χάσμα με Κύπρο και Ελλάδα, δοθέντος, ότι αθετεί τον λόγο που έδωσε στον αντιπρόεδρο των Αμερικανών Μπάιντεν, περί συνετούς συμπεριφοράς και μη παραβιάσεων.
Το παγκόσμιο γεωστρατηγικό και διπλωματικό status – με προμετωπίδα τον διαρκώς μεταλλασσόμενο και διαμορφούμενο παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη – έχει αλλάξει ριζικά και θέτει υπο αυστηρότερο έλεγχο, διπλωματικές συμπεριφορές και πολιτικές νοοτροπίες. Προφανώς οι νεοοθωμανοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την νέα γεωπολιτική πραγματικότητα και συμπεριφέρονται πολιτικά, με τον αέρα επικυριαρχίας της πάλαι ποτέ κραταιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αλλά θα έλθει σύντομα ο καιρός και επ αφορμή της στρεβλής και αντίθετης σε κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας συμπεριφοράς τους στο κυπριακό, που θα καταβάλλουν υψηλό κόστος, για την αρρωστημένη αλοζονείας τους ...
* Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός του Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
